เมื่อมีคำถามในใจเกิดขึ้นว่า เราจะทนลำบากไปทำไม

เมื่อปฎิบัติแล้วประสบความยากลำบากทั้งทางกายและทางใจ แล้วคำถามนี้มันจะโผล่ขึ้นมาก่อกวนจิตใจ ทุกท่านเป็นกันบ้างหรือเปล่าครับ

ทำไมเราต้องทนลำบากขนาดนี้ด้วยนะ
ทำไมเราต้องกินแค่มื้อเดียว เห็นใหมท้องร้องจ๊อก จ๊อก อยู่นี่ อาหารทะเลสดๆที่เคยชอบกินก็ไม่กิน
ทำไมต้องพิจารณาอาหารก่อนกินด้วยนะ ความอร่อยหายไปหมดเลย  
ทำไมเราต้องนอนที่นอนแข็งๆด้วย เตียงนุ่มๆเราก็มี
ทำไมเราต้องรักษาศีลขนาดอพฺรหฺมจริยา ให้สมบูรณ์ด้วยนะ แค่กาเมฯ ก็พอน่า ศีลบิ่นๆบ้างก็หยวน ๆ
และอื่น ๆ

คือช่วงนี้ จิตใจมันดิ้นรนน่าดูเลยครับ จะจัดการกับมันยังไงดีครับ