ใบหน้างาม ๆ  ไม่น่าใจดำเลยแก้วตา
หน้านมผมเสื้อผ้า ช่างสวยโสภาธิดาสวรรค์
โดยสารรถไฟบีทีเอสเห็นอยู่ทุกวัน
ไม่เคยทักให้รู้จักกัน ไม่ผูกสัมพันธ์แค่มองชื่นใจ

เธอนั่งตรงริม แล้วเอาแต่จิ้มไอโฟนเครื่องนั้น
เกร็งจนเนื้อตัวสั่นดั่งว่าในนั้นเป็นโลกอีกใบ
เก้าอี้ตรงนี้เป็นเก้าอี้สำรองใช่ใหม
ให้ผู้เฒ่า คนท้อง เด็กใช้  ลูกนั่งสบายไกล้ ๆ ประตู

ทะเลทราย แห้งแล้งยังหาน้ำได้
แต่ว่านี่รถไฟ มีน้ำใจบ้างคนดี
คนแก่เฝ้ารอ เมื่อไหร่หนอจะดยุดซักที
เงยสบตาคุณป้าหน่อยซี หลายสถานีแถมมีของหนัก