เป็นที่รู้ๆกันดีว่าหนังสมัย นี้มีตอนจบทุกแบบ ทั้งแบบมึนๆ
แบบสยองๆ แบบต้องคิดต่อ แบบแฮบปี้ แบบจบแล้วอิ่มเอม แบบหดหู่ แบบเศร้า
ซึ่งแต่ละแบบก็ใช่จะ สามารถจรรโลงใจเราได้ บางเรื่องดูแล้ว เหี่ยวไปเป็นอาทิตย์ บางเรื่องดูแล้วซึม บางเรื่องดูแล้วอินจัด เศร้าเกินจนไม่เป็นอันทำอะไร (อีข้างหลังนี้ เธอเป็นคนเดียวมั้ง) วันนี้ค่ะ เราเลยอยากจะขอเสนอให้ เพื่อนๆ ชาวเฉลิมไทยมาแชร์ ภาพยนตร์ฝรั่งที่ ดูแล้ว "เศร้าเกิ๊น" จนอดที่จะคิดให้มันจบแบบ แฮบปี้ๆ บ้างไม่ได้
เราขอเริ่มเลยนะ คือบางเรื่อง หนังมันก็จบได้สมบูรณ์มาก ถึงจะแบบ เศร้าๆ แต่คือ อารมณ์เราประมาณ ชอบดูหนังที่จบแล้วรู้สึกมีความสุข พระเอกนางเอกแฮบปี้ อะไรแบบนี้ บางทีเราก็เรยแอบ คิดๆ จินตนาการเล่นๆ ว่าถ้าเรื่องนี้จบแบบ แฮบปี้จะเป็นยังไง
เริ่มที่ A.I เป็นอะไรที่ดูจบ แล้ว สะอึก มันลึกซึ้งมาก คือสงสารหุ่มยนตร์เด็กคนนั้นอ่า (จำชื่อไม่ได้ ดูมานานล่ะ) นั่งภาวนาตั้งเป็นพันปี แต่สุดท้ายก็ได้อยู่กับแม่แค่วันเดียว ทำร้ายจิตใจมาก
เราเลยจินตนาการอยากให้เด็กคนนั้นได้อยู่กับ แม่นานๆๆๆๆๆ ตลอดไปเลยก็ได้ (แนวออกทะเล)
Million Dollar Baby คืออะไรที่ อึ้งมาก ไม่นึกมาก่อนว่าจะมาหักมุมอะไรกันขนาดนี้ นึกว่านางเอกจะ ชนะใสๆ จบแบบสุขสรรค์ (คงลืมไปว่าดูหนังของปู่คลิน อยุ่) สุดท้ายดันโดนลอบชกจากข้างหลัง อัมพาตไปเลย เวรกรรม
จินตนาการ : อยากให้นางเอกชนะๆ แล้วก็จบไปเลย อาจจะดูง่ายๆนะ แต่มีความสุขมากกว่า (คือที่จริงเราก็ชอบ ตอบจบเรื่องนี้ การสร้างตอนจบแบบนั้นทำให้หนังเรื่องนี้คลาสสิกไปโดยปริยาย)
Atonement เป็นอะไรที่ฟิน จนฝังรากลึกในจิตมาก อินมากจนอยากจะทะลุจอไปบีบคอน้องสาวนางเอก
(แต่ก็เนอะ วรรณกรรม ระดับอลังการคงไม่ปล่อยให้ พระเอกนางเอก ได้ลงเอยกันหรอก มันธรรมดาเกิน)
จิตนาการ : แบบนังน้องนางเอกในเรื่องแหละ แต่อยากให้เป็นของจริง ไม่ใช่เรื่องแต่ง
One Day ตอนจบ (หลังตกใจ) ยังซึมๆ อึมๆ ครึมๆ ทำไม คนเขียนต้องเสกให้รถ ชนนางเอกด้วยยยยย อ่าา ใจร้าย
จินตนาการ : นางเอกอยู่กับพระเอกอย่างมีความสุข จบ!!
สุดท้าย (ที่จริงมันมีเยอะ)
Cast Away เป็นความหดหู่ซ้ำซ้อน อย่างแท้จริง เศร้าซ้ำ เศร้าซ้อน เศร้าซ่อนเงื่อน
แค่ติดเกาะ ก็หดหู่สิ้นหวัง แทบจะตายแล้ว ยิ่งลูกวอเลย์บอลลอยไป "วัลสันนนนนนนน ชั้นขอโทษ" ต่อมน้ำตาร้าว ยังกลั้นได้อยู่ พอกลับมาแผ่นดินใหญ่ไอ่เราก็นึกว่าจะดีขึ้น กลายเป็น ต่อมน้ำตา ระเบิดร้องไห้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยิ่งกว่าโดนแฟนทิ้ง (ขนาดนั้น หล่อน) เป็นอะไรที่ทำร้ายจิตใจเราหยั่งลึกถึงขั้วหัวใจมาก
จิตนาการ : (หลังพอทำใจได้) อยากให้นางเอกตัดใจจากพระเอกไม่ได้ แล้วรอต่อไป รอไปเฮอะ อีแค่สี่ปีเอง (พูดเหมือนง่ายเนอะ แต่มันก็มีคนที่รอได้จริงๆนะสำหรับใครซักคน ในโลกเรา) แล้วก็จบแบบแฮบปี้ อะไรงี้บ้าง จะไปดึงความรู้สึกจากระดับหดหู่ขึ้นมาหน่อย
มีหนังเรื่องไหนมั้ย?? ที่จบแบบ เศร้าเกิ๊นนนนน จนคุณอดที่จะจินตนาการให้มันจบแบบ แฮบปี้ ไม่ได้ ??
ซึ่งแต่ละแบบก็ใช่จะ สามารถจรรโลงใจเราได้ บางเรื่องดูแล้ว เหี่ยวไปเป็นอาทิตย์ บางเรื่องดูแล้วซึม บางเรื่องดูแล้วอินจัด เศร้าเกินจนไม่เป็นอันทำอะไร (อีข้างหลังนี้ เธอเป็นคนเดียวมั้ง) วันนี้ค่ะ เราเลยอยากจะขอเสนอให้ เพื่อนๆ ชาวเฉลิมไทยมาแชร์ ภาพยนตร์ฝรั่งที่ ดูแล้ว "เศร้าเกิ๊น" จนอดที่จะคิดให้มันจบแบบ แฮบปี้ๆ บ้างไม่ได้
เราขอเริ่มเลยนะ คือบางเรื่อง หนังมันก็จบได้สมบูรณ์มาก ถึงจะแบบ เศร้าๆ แต่คือ อารมณ์เราประมาณ ชอบดูหนังที่จบแล้วรู้สึกมีความสุข พระเอกนางเอกแฮบปี้ อะไรแบบนี้ บางทีเราก็เรยแอบ คิดๆ จินตนาการเล่นๆ ว่าถ้าเรื่องนี้จบแบบ แฮบปี้จะเป็นยังไง
เริ่มที่ A.I เป็นอะไรที่ดูจบ แล้ว สะอึก มันลึกซึ้งมาก คือสงสารหุ่มยนตร์เด็กคนนั้นอ่า (จำชื่อไม่ได้ ดูมานานล่ะ) นั่งภาวนาตั้งเป็นพันปี แต่สุดท้ายก็ได้อยู่กับแม่แค่วันเดียว ทำร้ายจิตใจมาก
เราเลยจินตนาการอยากให้เด็กคนนั้นได้อยู่กับ แม่นานๆๆๆๆๆ ตลอดไปเลยก็ได้ (แนวออกทะเล)
Million Dollar Baby คืออะไรที่ อึ้งมาก ไม่นึกมาก่อนว่าจะมาหักมุมอะไรกันขนาดนี้ นึกว่านางเอกจะ ชนะใสๆ จบแบบสุขสรรค์ (คงลืมไปว่าดูหนังของปู่คลิน อยุ่) สุดท้ายดันโดนลอบชกจากข้างหลัง อัมพาตไปเลย เวรกรรม
จินตนาการ : อยากให้นางเอกชนะๆ แล้วก็จบไปเลย อาจจะดูง่ายๆนะ แต่มีความสุขมากกว่า (คือที่จริงเราก็ชอบ ตอบจบเรื่องนี้ การสร้างตอนจบแบบนั้นทำให้หนังเรื่องนี้คลาสสิกไปโดยปริยาย)
Atonement เป็นอะไรที่ฟิน จนฝังรากลึกในจิตมาก อินมากจนอยากจะทะลุจอไปบีบคอน้องสาวนางเอก
จิตนาการ : แบบนังน้องนางเอกในเรื่องแหละ แต่อยากให้เป็นของจริง ไม่ใช่เรื่องแต่ง
One Day ตอนจบ (หลังตกใจ) ยังซึมๆ อึมๆ ครึมๆ ทำไม คนเขียนต้องเสกให้รถ ชนนางเอกด้วยยยยย อ่าา ใจร้าย
จินตนาการ : นางเอกอยู่กับพระเอกอย่างมีความสุข จบ!!
สุดท้าย (ที่จริงมันมีเยอะ)
Cast Away เป็นความหดหู่ซ้ำซ้อน อย่างแท้จริง เศร้าซ้ำ เศร้าซ้อน เศร้าซ่อนเงื่อน
แค่ติดเกาะ ก็หดหู่สิ้นหวัง แทบจะตายแล้ว ยิ่งลูกวอเลย์บอลลอยไป "วัลสันนนนนนนน ชั้นขอโทษ" ต่อมน้ำตาร้าว ยังกลั้นได้อยู่ พอกลับมาแผ่นดินใหญ่ไอ่เราก็นึกว่าจะดีขึ้น กลายเป็น ต่อมน้ำตา ระเบิดร้องไห้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยิ่งกว่าโดนแฟนทิ้ง (ขนาดนั้น หล่อน) เป็นอะไรที่ทำร้ายจิตใจเราหยั่งลึกถึงขั้วหัวใจมาก
จิตนาการ : (หลังพอทำใจได้) อยากให้นางเอกตัดใจจากพระเอกไม่ได้ แล้วรอต่อไป รอไปเฮอะ อีแค่สี่ปีเอง (พูดเหมือนง่ายเนอะ แต่มันก็มีคนที่รอได้จริงๆนะสำหรับใครซักคน ในโลกเรา) แล้วก็จบแบบแฮบปี้ อะไรงี้บ้าง จะไปดึงความรู้สึกจากระดับหดหู่ขึ้นมาหน่อย