กล่นเกลื่อนทิวริ้วแถวแนวระดาษ
แสงทองสาดส่องไสวไกลลิบลับ
ปริ่มพ้นขอบฟ้าดาระดับ
เรียงหนึ่งนับพร้อมสรรพจับจองทาง

   เคลื่อนคล้อยลอยละลิ่วปลิวบนพรม
พลันระดมโปรยปรายถวายพร่าง
พราวโรยกลีบดาวรวยสวยสำอาง
กราบกรานพลางสล้างองค์ดงฝูงชน

   แซ่ซ้องสรรเสริญเยินยอสรวง
นำจิตดวงแก้วเกิดระเบิดกล่น
เกลื่อนพื้นเหลืองสดใสไหว้เวียนวน
สาธุหล่นเรี่ยราดอนาถครัน

   ลิบตาชายผ้าคลับคลาไหว
แก่นหม่นไกลพิศเยื้องชำเลืองผัน
ครองจีวรซ่อนบาตรฝาดย้อมนั่น
โอ้! พระท่านโดดเดี่ยวเปลี่ยวสังขาร

   กราบไหว้กรุยกรายผายมือลง
นี่แน่ะองค์! สงฆ์เจ้าของคาวหวาน
ยิ้มเยาะในคลองสองเนตรนาน
เพียงเศษทานใดจะสู้ผู้ธุดงค์

   "ยะถา" เต็มสมุทรสุดถนอม
สาครย่อมบริบูรณ์พูนประสงค์
ทานอุทิศคิดให้ในโลกลง
คงประโยชน์ช่วงโชติได้ฉันนั้น

   ผลดั่งปรารถนาคราตั้งจิต
อธิษฐานสำเร็จเสร็จดั่งฝัน
ดำริห้วงทั้งปวงดั่งดวงจันทร์
มณีอันสว่างช่วงล่วงยินดี

   ความจัญไsวินาศบำราศหาย
อันตรายโรคร้ายให้หน่ายหนี
อายุวรรณสุขะพละทวี
ย่อมเจริญแด่ผู้มีจิตเป็นนิตย์

   กรรมใดไม่หายทำลายสูญ
บาปบุญค้ำคูณเป็นมูลจิต
ไร้สวรรค์ไร้นรกหมกความคิด
อย่าหลงผิดเชื่อคำนำหลงทาง

   อันทานใดท่านให้ผู้มีธรรม
จะน้อมนำจิตใจไสวสว่าง
แต่อาจหายกลายกลับลับลาพราง
ตกหลุมกว้างแห่งโลกันต์บรรลัยราญ

   สรรเสริญเยินยออีกปอปั้น
ชี้สวรรค์ชี้นรกหมกไหม้ผลาญ
จับจองผองมิตรจิตสุนทาน
จงโปรดปรานผ่านนทีสีทันดร

   เพียงทานบรรจบครบร้อยเล่ห์
ทรงเสน่ห์เพียรพร่ำย้ำคำสอน
อลังการงานสร้างขวางนคร
โปรยชีพร้อนฟอนไฟในนรก

   คือทางธรรมนำชัยให้โห่ร้อง
เสียงสวดก้องชิตังเมเหหันหก
พิธีกรรมถลำลึกฝึกสาวก
ผู้จิตตกผ่องใสในฉับพลัน

   นิจจังทุกขังยั่งยืนหนา
อนิจจาอนิจจังกลับพลั้งผัน
สอนให้เชื่อในนิจจังนั่น
เปลี่ยนเพ้อฝันสวรรค์จริงอิงนิยาย

   ตื่นเถิดสาวกก่อนหมกไหม้
ทรัพย์ใดหาได้ให้ฉิUหาย
ทานบุญสุนทรีย์เพียรเพี้ยนนิกาย
จะวอดวายอาลัยในร่างคน!



ด้วยแรงบันดาลใจจากภาพนี้ครับ...