เล่าสู่กันฟัง ประสปการณ์เล็กๆกับคนไทยต่างแดน

กระทู้สนทนา
สวัสดีค่ะ วันนี้มีเรื่องมาเล่า ไม่ซีเรียสนะคะแค่พอขำๆค่ะ

พอดีดิฉันทำงานอยู่ที่มหาลัยค่าเทอมแพงลิบลิ่วแถวๆ Regent's Park ช่วงนี้เพิ่งเปิดเทอม ก็จะมีนักศึกษามาติดต่อธุระที่แผนกกันคึกคักทีเดียว แะก็แน่นอนว่าต้องมีนักศึกษาไทยรวมอยู่ด้วย


เมื่วานนี้มีโอกาสได้เจอน้องนักศึกษาไทยสองคน

คนแรกเป็นผู้ชาย ตอนแรกคุยกันเป็นภาษาอังกฤษ ดิฉันฟังสำเนียงแล้วรู้เลยว่าเป็นคนไทย ก็เลยทักทายไป พอน้องเค้ารู้ว่าดิฉันเป็นคนไทยเท่านั้นก็ทำหน้าเหวอขึ้นมาทันใด  จากนั้นน้องเค้าก็เปลียนไปคุยกับเพื่อนร่วมงานคนอังกฤษที่นั่งข้างๆดิฉันโดยไม่มองหน้ดิฉันอีกเลย
ดิฉันล่ะงงเต๊ก  ความเป็นคนไทยไม่ใช่โรคติดต่อรายแรง จะกลัวพี่ไปทำไมคะน้อง

เช้าวันนี้น้องคนนี้มาติดต่อธุระอีก เช่นเคย ตรงลิ่วไปหาฝรั่ง หน้าดิฉันยังไม่มองเลย  ฮ่าๆ


คนที่สองเป็นน้องผู้หญิงมาติดต่อธุระเหมือนคนแรก เช่นเคยคือตอนแรกคุยกันเป็นภาษาอังกฤษ พอน้องยื่นพาสปอร์ตมาให้ดิฉันเห็นพาสปอร์ตไทยเลยทักทายน้องเค้าเป็นภาษาไทย น้องเค้าน่ารักมากยกมือไหว้ทันใด หลังจากนั้นดิฉันก็แนะนำน้องว่าต้องไปติดต่ออะไรที่ไหนบ้าง น้องผู้หญิงติดต่อธุระเสร็จก็แวะมาส่งข่าวแถมยกมือไหว้ขอบคุณดิฉันอีกต่างหาก ฉันอดนึกไม่ได้ว่าน้องคนนี้น่ารักจริงๆ  


จริงๆแล้วเวลาดิฉันเจอน้องนักเรียนไทยก็อดไม่ได้ที่จะทักกาย  เผื่อว่าดิฉันจะช่วยเหลืออะไรได้บ้าง  แต่บางก็คิดแล้วคิดอีกว่าทักดีหรือเปล่าหว่า ทักแล้วเจอแบบเคสน้องผู้หญิงก็ดีไป แต่ถ้าต้องเจอคนไทยทำหน้าแบบหมาเหม็นขี้เหมือนน้องผู้ชายดิฉันก็คงต้องคิดใหม่อีกสามตลบ

ใครมีประสปการณ์ดีหรือร้ายกับคนไทยในต่างแดนขอเชิญมาพูดคุยแลกเปลี่ยนกันค่ะ

แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่