ก่อนอี่น ต้องขอกราบขอบพระคุณ เวบ พันทิพ ที่เปิดให้ อิฉันได้มีโอกาส ได้เข้ามาเล่น เวป หาความรู้และได้พบเจอรู้จัก เพีอน จากสังคมออนไลน์
และจากการพบเจอในครั้งกระโน้น ทำให้อิฉันได้มีเพี่อน เพี่อมขึ้นมากมาย แตกแขนง ออกเป้นหลายกลุ่ม เพีอน บางก้อเจอกันบ่อย บ้าง ห่างบ้างแล้วแต่เวลาและโอกาส
ที่เอี้อ
นับจากเวลานั้นจวบจนวันนี้ อิฉันมีความสุขและสนุกกับการได้เข้าไปทักทายเพีิอนตามกระทู้ต่างๆ หยอกเอิน จนบางครั้งเกิดความขุ่นเคือง นำมาชึ่งความแตกร้าวแยก กลุ่ม ช้อนกลุ่ม โกรธ งอน บางทีก้อแก้ไข บางคราวก้อปล่อยไปคิดว่าให้กาลเวลารักษา ความขุ่นข้องให้มลาย ไปเอง
อิฉัน มาใคร่ครวญแล้ว เกิดความรู้สึกว่า เมี่อกลุ่มเพีอนเกิดความเข้าใจ ผิดน่าจะแก้ไข ณ บัดนั้น ดีกว่า ปล่อยเรี้อรังเนี่นนาน จน ยากจะเยียวยา สุดท้ายมิตรภาพ ก้อสิ้นสุดอย่างน่าเสียดาย เสน่ห์ของการเล่น กระทู้ก้อหมดไป
เพี่อนๆคิดว่าไงคะ เปิดใจคุยกัน จับมือกัน ทานข้าวร่วมกัน แล้วมิตรภาพจะเกิดใหม่ไหมคะ
ลา จำลา
และจากการพบเจอในครั้งกระโน้น ทำให้อิฉันได้มีเพี่อน เพี่อมขึ้นมากมาย แตกแขนง ออกเป้นหลายกลุ่ม เพีอน บางก้อเจอกันบ่อย บ้าง ห่างบ้างแล้วแต่เวลาและโอกาส
ที่เอี้อ
นับจากเวลานั้นจวบจนวันนี้ อิฉันมีความสุขและสนุกกับการได้เข้าไปทักทายเพีิอนตามกระทู้ต่างๆ หยอกเอิน จนบางครั้งเกิดความขุ่นเคือง นำมาชึ่งความแตกร้าวแยก กลุ่ม ช้อนกลุ่ม โกรธ งอน บางทีก้อแก้ไข บางคราวก้อปล่อยไปคิดว่าให้กาลเวลารักษา ความขุ่นข้องให้มลาย ไปเอง
อิฉัน มาใคร่ครวญแล้ว เกิดความรู้สึกว่า เมี่อกลุ่มเพีอนเกิดความเข้าใจ ผิดน่าจะแก้ไข ณ บัดนั้น ดีกว่า ปล่อยเรี้อรังเนี่นนาน จน ยากจะเยียวยา สุดท้ายมิตรภาพ ก้อสิ้นสุดอย่างน่าเสียดาย เสน่ห์ของการเล่น กระทู้ก้อหมดไป
เพี่อนๆคิดว่าไงคะ เปิดใจคุยกัน จับมือกัน ทานข้าวร่วมกัน แล้วมิตรภาพจะเกิดใหม่ไหมคะ