ไม่รู้นะครับ ถ้าผมผิดช่วยบอกผมด้วย เพราะหลายๆท่านในนี้เข้าใจเรื่องนี้มากกว่าผมเยอะ (มาม่าเริ่มก่อตัว)

ทองแท้ไม่แพ้ไฟครับ

แม้พระพุทธเจ้ายังมีศัตรู

และแม้องค์พระปฎิมายังราคิน คนเดินดินหรือจะสิ้นคนนินทา

เป็นผม ผมคงเฉยๆ ปล่อยวาง ทำใจ ฝึกจิตของตัวเองไม่ให้มีความโกรธ ละซึ่งความโกรธ ละซึ่งความมีตัวตนยึดมั่นถือมั่น ใจเราไม่ถือมันก็ไม่โกรธ เมื่อไม่โกรธใจก็เป็นสุขสงบครับ ได้ฝึกการให้อภัย ได้ฝึกการรับรู้อารมณ์ในขณะนั้นๆ ได้ฝึกว่าทุกอย่างเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปเช่นอารมณ์ของเรา ได้เข้าใจว่าเป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์ที่มีการอิจฉาริษยา หมั่นไส้

สุดท้ายเมื่อรู้ทุกอย่างแล้วก็ฝึกเพื่อให้ตัวเองนิพพานครับ

ได้เอาปัญหาที่เป็นอุปสรรคมาเป็นบทเรียนในการเป็นชาวพุทธที่ดีที่ควรปฎิบัติตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้ามากกว่าที่จะโกรธเพราะยึดมั่นถือมั่นในผ้าเหลืองครับ ทั้งพระทั้งผ้าเหลืองเรารู้อยู่ในใจเราว่าดีไม่ดี ให้คนทั้งโลกมาบอกอีกอย่าง คุณก็รู้อยู่แก่ใจคุณดีว่าดีหรือไม่ดี

จะคิดมากไปไยในเมื่อทุกอย่างเป็นกรรม