ในเวลาที่ จขกท. เขียนอยู่นี้ มีครอบครัวหนึ่ง ที่เพิ่งสูญเสียสุนัขอันเป็นที่รักเหมือนลูกไปเมื่อสองวันก่อนในวัย 12 ปี จากการเจ็บป่วยโดยไม่คาดคิดมาก่อน ณ.เวลานี้ พวกเขากำลังห้อมล้อมเจ้าสุนัขอีกตัวที่กำลังจะจากไปในวัย 16 ปี จากความชราภาพ พวกเขารอความหวังว่าลูกสาวของเขาที่เดินทางไปดูงานต่างประเทศเมื่อ 5 วันที่แล้วและกำลังนั่งเครื่องกลับมาในอีก 5 ชั่วโมงข้างหน้าจะมาทันดูใจน้อง ได้แต่บอกให้เจ้าหมาอดทน แต่ความหวังก็ดูเลือนลางเหลือเกิน อาการตาค้างเลื่อนลอย ลำตัวเริ่มแข็ง ทรมานความรู้สึกของทุกคนจริงๆ สงสารเจ้าพี่สาวที่กำลังกลับบ้าน ทุกครั้งที่เธอกลับ เจ้าพวกนี้จะดีใจ เธอจะให้นอนหนุนตัก เธอจะกอดรัดพักเวี่ยงทุกครั้ง แต่ตอนนี้เธอยังไม่รู้ว่าน้องชายหมาที่เธอรักที่สุดได้จากเธอไปแล้ว 1 ตัว และกำลังจะจากไปอีก 1 ตัว โดยเธอไม่มีโอกาศได้เห็นหน้าเป็นครั้งสุดท้าย ไม่ได้ล่ำลา ความเศร้าปกคลุมครอบครัวนี้เหลือเกิน ไม่ใช่การสูญเสียสุนัขที่เลี้ยง แต่เป็นเสมือนการสูญเสียบุคคลในครอบครัวอันเป็นที่รัก เจ้าทั้งสองเกิดมา เป็นฮีโร่ 1 และเป็นเจ้าหมาไม่ยอมโตอีก 1 เจ้าทำหน้าที่ที่ดีมาตลอดอายุของเจ้าแล้ว ขอบคุณมากนะ จขกท.ได้แต่ขออธิฐาน ให้เจ้าสองตัว ได้เกิดในภพภูมิที่ดีขึ้น และให้ครอบครัวนี้เข้มแข๊งผ่านจุดเลวร้ายนี้ไปได้
เมื่อดวงตากำลังจะตามหัวใจไป อีกดวง