วันนี้ตื่นแต่เช้า ตั้งใจว่าจะรีบไปดูคนไข้ แล้วจะกลับมานั่งเล่นกับแมวฉลองสิ้นปี แต่มีเรื่องให้เหนื่อยใจแต่เช้าเชียว...

ญาติห่างๆโทรมาบอกว่า แม่เค้าไม่สบาย ส่งเข้า รพ.ใกล้ๆบ้านไปแล้ว เห็นเราเป็นหมอเลยโทรมาปรึกษา เท่าที่ฟังดูอาการพอสมควรทีเดียว แต่ที่จุกสุดคือเค้าถามว่า "สิทธิ 30 บาท นี่รักษาได้ตามมาตรฐานใช่ไม๊"

ปกติคนไข้ถาม ก็ตอบไปว่าได้ตามมาตรฐานครับ แต่พอเป็นญาติเรา เราก็ได้แต่คิดต่อในใจว่า ได้ตามมาตรฐานแหละ แต่มาตรฐานอนาถานะ แถมทำอะไรไม่ได้ เพราะอาการเป็นมากเกินกว่าที่ รพ.เอกชนจะดูแลไหว คงต้องอยู่ที่ รพ.รัฐต่อไป พออยู่ รพ.รัฐ เราก็ดันรู้ดีอีกว่า หมอน่ะมี อาจารย์ก็พอติดต่อได้ แต่แล้วไงล่ะ ไม่มียาดีๆ ไม่มีเครื่องมือดีๆใช้ เพราะ รพ. ไม่มีเงินซื้อ ได้แต่บอกญาติเค้าไปว่า ได้ตามมาตรฐานครับ ไม่กล้าพูดว่า "อนาถา" ออกไป

ขอบคุณระบบ 30 บาท ขอบคุณ สปสช. ขอบคุณรัฐบาล ขอบคุณคนไทยส่วนใหญ่ที่ชอบรักษาฟรี แต่ตรูเซงจริงๆประเทศไทย มิน่าล่ะ หุ้น รพ.เอกชนที่ซื้อไว้ขึ้นได้ขึ้นดี