เหตุเกิดในกรมทหาร26/12/12 ในงานเลี้ยงปีใหม่ของกรมทหารแห่งหนึ่ง!!!!!เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในครอบครัวของเรา  
(ที่เอามาแชร์เพราะแค้นใจมาก...อยากจะแจ้งความ...แต่สามีไม่ยอมให้แจ้ง)  เรื่องมีอยู่ว่า

ขณะที่งานเลี้ยงใกล้จะเลิกมีเพื่อนทหารชั้นประทวนรุ่นน้องคนนึงมาขอความช่วยเหลือจากทหารชั้นประทวนรุ่นพี่(นั่นคือสามีเราเอง)ให้ไปช่วยรุ่นน้องทหารอีกคนที่ถูกรังแกจากกลุ่มอิทธิพลของนายทหารสัญญาบัตรยศร้อยโทนายหนึ่งที่มีอำนาจคุมสโมสรในกรมทหารที่จัดงานเลี้ยงปีใหม่

รุ่นน้องทหารที่ถูกรังแกถูกช่วยเหลือให้กลับบ้านไปอย่างปลอดภัยหลังจากงานเลี้ยงในกรมทหารเลิก

และขณะที่สามีเรากำลังจะกลับบ้าน  ก็ดันมาเกิดเรื่องขึ้น(ด้วยฤทธิ์ของน้ำเมาประกอบกับสันดารเลวๆของนายทหารที่กร่างในอำนาจคนนั้น)มันสั่งลูกน้องให้รุมกระทืบสามีเราข้อหาแส่มายุ่งเรื่องของพวกมัน(ช่วยเหลือเด็กไม่ให้ถูกรุมกระทืบก่อนหน้านี้)  โดยมันสั่งลูกน้องหกเจ็ดคนมาล็อคและกระทืบสามีเรา    แต่ก็มีคนเห็นเหตุการณ์ เป็นเด็กพลทหารรีบวิ่งเข้ามาห้ามและพยายามแยกพวกสมุนของร้อยโทให้หยุด    

แต่เท่านั้นมันไม่สะใจไอ้ร้อยโทที่ลุแก่อำนาจของมัน  ขณะที่ลูกน้องในสโมสรมันกำลังรุมกระทืบสามีเราอยู่มันวิ่งไปเอาดาบสปาร์ต้ายาวเท่าแขนที่อยู่ในรถของมันวิ่งตรงเข้ามาฟันที่หน้าสามีเรา  ทั้งที่สามีเราโดยลูกน้องมันล็อกตัวกระทืบอยู่  โชคยังดีที่สามีเรายังมีบุญอยู่จึงหลบแต่ก็ไม่พ้นปลายดาบที่ยาวเจาะไปที่กระโหลกหน้าผาก

ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์รีบตรงเข้ามาช่วยห้าม ทหารยศร้อยโทผู้ลุแก่อำนาจไม่สนใจหรือยินดียินร้าย ตรงขึ้นรถและขับออกไปอย่างไม่สะทกสะท้าน ตอนนั้นหน้าสามีเราหน้าอาบไปด้วยเลือด เสื้อพละสีขาวมีแต่ทางไหลของเลือด  ตาข้างซ้ายก็ปูดจนเกือบปิดเพราะโดนรุมล็อกต่อย  ปากเจ่อ  ตัวเนื้อถลอก  

หลังจากที่นายทหารยศร้อยโทขึ้นรถหนีกลับบ้านไป  ทหารสุนัขหมาหมู่ลูกน้องก็รีบสลายตัวหลังจากที่นายมันออกไปอย่างรวดเร็ว

สามีเราซึ่งแค่ทหารชั้นประทวนต้องหอบเอาร่างอันสะบักสะบอมไปหาหมอเพื่อทำแผลที่โรงพยาบาล   ทั้งๆที่ไม่มีเงินติดตัว   (คือจริงๆแล้วมีแต่สามีเราลืม)   พอไปถึงโรงพยาบาลสามีเราไปบอกหมอว่าไม่มีตังช่วยทำแผลให้หน่อยเลือดมันไหลไม่หยุด     โรงพยาบาลก็ห้ามเลือดให้แต่ไม่ได้เย็บเพราะสามีเราไปบอกโรงพยาบาลว่าไม่มีตังติดตัว  

หลังจากทำแผลเสร็จ  สามีเราก็หอบเอาร่างสะบักสะบอมกลับมาบ้าน
เราตกใจมาเมื่อเห็นสภาพสามีตัวเอง   จึงซักถามพอเป็นพิธีเสร็จ  เราชวนสามีไปแจ้งความ    สามีบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวนายก็จัดการให้เอง  แถมยังบอกให้เราใจเย็น  เค้าไม่เป็นไรแล้ว   เราเลยหายาให้สามีกินและให้นอนซะ

เราเจ็บใจแทนสามีมาก   ถ้าเป็นเราจะยศอะไรถ้ามาทำเราก่อนก็คงต้องตายกันไปข้างนึงแล้ว     แถมสามียังไม่ยอกไปแจ้งความอีกต่างหาก    เราไม่ได้เป็นทหารไม่เข้าใจสามีเท่าไหร่ว่าทำไมไม่ยอมไปแจ้งความ  ไม่ให้เราฟ้องพ่อเรา (ลืมบอกไปพ่อเราก็เป็นทหารยศพลตรีพึ่งเกษียรไปเมื่อตุลาที่ผ่านมา) แต่จะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง   ไอ้ทหารขี้กรากยศร้อยโทคนนั้นก็ควรจะโดนลงโทษ     เพราะถ้าเกิดสามีเราหลบมีดดาบมันไม่ทันป่านนี้สามีเราก็อาจจะไม่ได้กลับมานั่งเล่าให้เราฟังแล้ว    และถ้าไปเกิดเรื่องแบบนี้กับคนที่เค้ามีภาระที่ต้องเลี้ยงดูลูกเมียเกิดเค้าพิการหรือตายไปขึ้นมา   ครอบครัวเค้าจะอยู่ต่อไปได้อย่างไร   จริงไหม  

เรื่องนี้เราไม่อยากปล่อยให้มันจบไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น   สามีเราเจ็บตัวฟรี  เพียงเพราะแค่ช่วยคนไม่ให้ถูกกระทืบแต่ตัวเองต้องมารับเคราะห์กับความบ้าอำนาจ  ถือว่ามียศตำแหน่งใหญ่แล้วรังแกทหารยศน้อยอยู่ร่ำไปได้
มันเสียชื่อทหารสัญญาบัตรที่เค้าเป็นทหารที่ดีหมด

เราอยากให้เพื่อนๆเข้ามาอ่านเรื่องของเราแล้วช่วยกันแชร์เยอะๆ    
เรายังอยากรู้อีกว่า     ถ้าเราเอารูปสามีไปแจ้งความแทนสามีจะได้ไหม  
รบกวนผู้รู้ช่วยมาตอบเราด้วย    



เรื่องนี้มันไม่จบง่ายๆแน่ ตามต่อภาค2