ขอโทษครับที่ผมลงว่าเป็นจิตแพทย์แต่เมื่อตรวจสอบแล้วไม่ใช่จิตแพทย์ครับ ต้องกราบขอโทษทุกๆท่านที่เข้าใจผิดครับ
ลูกผมเป็นมะเร็งรักษามาเกือบ 2 ปี วันนี้คุณหมอมาแจ้งว่าไม่สามารถจะรักษาต่อได้แล้วเพราะไม่ตอบสนองต่อยา และมะเร็งก็ลุกลามไปไกลแล้ว อยากให้รักษาแบบประคับประคองไป เอายาไปกินเวลาปวด ถ้าขืนรักษาต่อร่างกายจะรับไม่ไหว ผมก็บอกว่าเด็กเขาใจยังสู้เขาหวังหายช่วยรักษาต่อทีเถอะ หมอก็ยังไม่อยากจะรักษาผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไม ให้ผมไปดูลูกนอนทรมานอยู่บ้านผมไม่ยิ่งทรมานกว่าหรือครับ แล้วหมอก็บอกว่าจะให้หมอคนอื่นมาคุยเพื่อให้ทำใจ ผมก็บอกว่าไม่ต้องทุกวันนี้ก็ทำใจจะแย่อยู่แล้ว ผมว่าหมอไม่เข้าใจความรู้สึกของหัวอกพ่อแม่แน่ๆ เพราะหมอยังโสด
แต่แล้วที่น่าเสียใจที่สุด วันนี้หมออีกคน จะมาขอคุยกับลูกผมซึ่งยังเป็นเด็กอยู่ แฟนผมก็บอกว่ามีอะไรให้ถามตัวแฟนผมซึ่งเป็นแม่เด็กได้เลย เพราะลูกจะไม่รู้เรื่องการรักษามีอะไรให้ไปคุยกันข้างนอก เขาก็บอกว่าให้แฟนผมไปรอที่ข้างนอกเลย จังหวะที่แฟนผมออกไปข้างนอกเท่านั้นแหละ หมอคนนั้น
เขามาถามกับลูกผมว่า : คิดว่าจะรักษาหายไหม
ลูกผมตอบ : หาย ต้องรักษาหาย
เขาถามอีกว่า: แล้วถ้าไม่หายจะทำอย่างไร พูดย้ำอีก
ลูกผมเงียบ
แล้วเขาก็พูดว่า: รู้ไหมว่าโรคที่เป็นอยู่ ไม่มีโอกาสรักษาหาย
ประโยคสนทนาดังกล่าว ลูกผมมาเล่าให้ฟังเมื่อตอนหัวค่ำ เพราะผมสังเกตุเห็นว่าทำไมลูกผมจึงซึมๆ ไม่ค่อยคุยหงอยๆเลย ตาเหม่อลอย จนผมซักเขา เขาก็ปล่อยโห ร้องให้เลย แล้วถึงเล่าให้ฟัง ซึ่งตลอดเวลาผมจะให้กำลังใจเขาอยู่ตลอด ว่าต้องหาย เขาก็มีความเชื่อเช่นนั้น เขาพยายามสู้กับการรักษาด้วยยาคีโมซึงแสนจะโหดร้ายตลอด เขายังบอกว่าถ้าเขาหายแล้ว เขาจะทำไอ้นั้น ทำไอ้นี่ จะไปที่นั้น จะไปที่นี่อยู่ตลอด แต่แล้ววันนี้เพียงคำพูดไม่กี่ประโยค ของคนๆนั้น ซึ่งไม่น่าจะเป็นหมอเลย พูดออกมาได้อย่างไร ไม่คิดถึงความรู้สึกของคนป่วยบ้างหรือ เขาเจ็บป่วยก็ทนทุกข์ทรมานร่างกายและจิตใจพออยู่แล้วทำไมต้อง มาซ้ำเติมกันอีกด้วย ทำไมไม่ให้กำลังเขา แล้วก็มาคุยกับแฟนผมให้ทำใจอยู่ ตลอดเวลา พวกผมไม่ต้องการให้ใครมาบอกว่าให้ทำใจหรอก ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของหัวอกพ่อแม่ได้หรอก ตราบใดที่เขายังไม่เคยเจอด้วยตัวเอง ผมไม่เข้าใจจริงๆ นี่เขากำลังทำลายชีวิตคนโดยแท้เลย ขณะที่ผมฟังจากที่ลูกผมพูดน้ำตามันตกในเลยอยากจะร้องไห้ก็ร้องไม่ได้ ต้องพูดปลอบไปเรื่อยๆ ซึ่งลูกผมเขาก็ยังมีอาการซึมเศร้าอยู่ ผมอยากจะถามดังๆเลยว่า เขาพูดเช่นนั้นเพื่ออะไร ทุกวันนี้ผมกับแฟนก็เป็นทุกข์มากอยู่แล้ว เวลาที่ลูกเขาพูดคุยกับเราก็มีความสุขที่สุดแล้วไม่ได้ต้องการอะไรเลย ทำไมคนๆนั้นถึงต้องมาทำเช่นนี้
ไม่เข้าใจว่าหมอจิตแพทย์ทำไมถึงทำลายชีวิตคนด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ
ลูกผมเป็นมะเร็งรักษามาเกือบ 2 ปี วันนี้คุณหมอมาแจ้งว่าไม่สามารถจะรักษาต่อได้แล้วเพราะไม่ตอบสนองต่อยา และมะเร็งก็ลุกลามไปไกลแล้ว อยากให้รักษาแบบประคับประคองไป เอายาไปกินเวลาปวด ถ้าขืนรักษาต่อร่างกายจะรับไม่ไหว ผมก็บอกว่าเด็กเขาใจยังสู้เขาหวังหายช่วยรักษาต่อทีเถอะ หมอก็ยังไม่อยากจะรักษาผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไม ให้ผมไปดูลูกนอนทรมานอยู่บ้านผมไม่ยิ่งทรมานกว่าหรือครับ แล้วหมอก็บอกว่าจะให้หมอคนอื่นมาคุยเพื่อให้ทำใจ ผมก็บอกว่าไม่ต้องทุกวันนี้ก็ทำใจจะแย่อยู่แล้ว ผมว่าหมอไม่เข้าใจความรู้สึกของหัวอกพ่อแม่แน่ๆ เพราะหมอยังโสด
แต่แล้วที่น่าเสียใจที่สุด วันนี้หมออีกคน จะมาขอคุยกับลูกผมซึ่งยังเป็นเด็กอยู่ แฟนผมก็บอกว่ามีอะไรให้ถามตัวแฟนผมซึ่งเป็นแม่เด็กได้เลย เพราะลูกจะไม่รู้เรื่องการรักษามีอะไรให้ไปคุยกันข้างนอก เขาก็บอกว่าให้แฟนผมไปรอที่ข้างนอกเลย จังหวะที่แฟนผมออกไปข้างนอกเท่านั้นแหละ หมอคนนั้น
เขามาถามกับลูกผมว่า : คิดว่าจะรักษาหายไหม
ลูกผมตอบ : หาย ต้องรักษาหาย
เขาถามอีกว่า: แล้วถ้าไม่หายจะทำอย่างไร พูดย้ำอีก
ลูกผมเงียบ
แล้วเขาก็พูดว่า: รู้ไหมว่าโรคที่เป็นอยู่ ไม่มีโอกาสรักษาหาย
ประโยคสนทนาดังกล่าว ลูกผมมาเล่าให้ฟังเมื่อตอนหัวค่ำ เพราะผมสังเกตุเห็นว่าทำไมลูกผมจึงซึมๆ ไม่ค่อยคุยหงอยๆเลย ตาเหม่อลอย จนผมซักเขา เขาก็ปล่อยโห ร้องให้เลย แล้วถึงเล่าให้ฟัง ซึ่งตลอดเวลาผมจะให้กำลังใจเขาอยู่ตลอด ว่าต้องหาย เขาก็มีความเชื่อเช่นนั้น เขาพยายามสู้กับการรักษาด้วยยาคีโมซึงแสนจะโหดร้ายตลอด เขายังบอกว่าถ้าเขาหายแล้ว เขาจะทำไอ้นั้น ทำไอ้นี่ จะไปที่นั้น จะไปที่นี่อยู่ตลอด แต่แล้ววันนี้เพียงคำพูดไม่กี่ประโยค ของคนๆนั้น ซึ่งไม่น่าจะเป็นหมอเลย พูดออกมาได้อย่างไร ไม่คิดถึงความรู้สึกของคนป่วยบ้างหรือ เขาเจ็บป่วยก็ทนทุกข์ทรมานร่างกายและจิตใจพออยู่แล้วทำไมต้อง มาซ้ำเติมกันอีกด้วย ทำไมไม่ให้กำลังเขา แล้วก็มาคุยกับแฟนผมให้ทำใจอยู่ ตลอดเวลา พวกผมไม่ต้องการให้ใครมาบอกว่าให้ทำใจหรอก ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของหัวอกพ่อแม่ได้หรอก ตราบใดที่เขายังไม่เคยเจอด้วยตัวเอง ผมไม่เข้าใจจริงๆ นี่เขากำลังทำลายชีวิตคนโดยแท้เลย ขณะที่ผมฟังจากที่ลูกผมพูดน้ำตามันตกในเลยอยากจะร้องไห้ก็ร้องไม่ได้ ต้องพูดปลอบไปเรื่อยๆ ซึ่งลูกผมเขาก็ยังมีอาการซึมเศร้าอยู่ ผมอยากจะถามดังๆเลยว่า เขาพูดเช่นนั้นเพื่ออะไร ทุกวันนี้ผมกับแฟนก็เป็นทุกข์มากอยู่แล้ว เวลาที่ลูกเขาพูดคุยกับเราก็มีความสุขที่สุดแล้วไม่ได้ต้องการอะไรเลย ทำไมคนๆนั้นถึงต้องมาทำเช่นนี้