แม่เรากำลังจะเสีย จะต้องทำใจอย่างไรคะ

กระทู้คำถาม

สุขภาพจิต สุขภาพกาย โรงพยาบาล ผู้สูงอายุ โรคในผู้สูงอายุ

แม่เราเป็นมะเร็งถุงน้ำดี ระยะที่4 ต่อสู้กับมะเร็งมา 2 ปี พอหลังสงกรานต์คุณแม่กลับพบว่ามีลิ่มเลือดอุดตัดที่สมอง หลังจากนั้นก่รักษาและกลับบ้านได้ พอทีนี้วันที่3 พฤษภาคม ก็มีอาการเลือดออกเนื่องจากฉีดยาละลายลิ่มเลือดทำให้เลือดออกในช่องท้องเยอะหลายจุด กำลังจะวางแพลนการรักษากับคุณหมอตอนเช้าวันที่ 8 ตอน 10 โมง พอ 11 โมงแกกล่บชัก แลิวไม่เหมือนเดิมต่อไปเลย เป็นอะไรที่เฉียบพลันมากๆ ไม่ได้ตั้งใจเตรียมใจสำหรับการเฉียบพลันนี้เอาไว่ เพราะเผื่อใจแค่ว่ามะเร็งจะค่อยๆ เจ็บและจากไป ทีนี้แม่ไม่ตื่นเลย พูดไม่ได้ ลืมตาไม่ได้ คิดว่าน่าจะได้ยิน ความดันยังโอเค ปัสสาวะยังออกดี

ทีนี้คุยกับหมอ หมอ คนไข้ และเรา (ลูก) เห็นตรงกันว่าไม่อยากให้คุณแม่ทรมาน เพราะถ้าไปรักษา อาการชักที่คิดว่าน่าจะมี stroke ผลลัพธ์ไม่ดีแน่ๆ แต่ตอนนี้ก่ทำใจไม่ได้ ไม่เคยสูญเสียใครในชีวิตเลย และอยู่กับแม่ 2 คน สนิท และผูกพันธ์กับแม่มาก อยากทราบว่าท่าน อื่นๆ ทำยังไงให้ผ่านเหตการณ์เหล่านี้ไปได้ แอบเสียดายที่ไม่ได้อัดเสียงแม่เอาไว้ แกมาชักก่อน ไม่ได้เตรียมตัวใดใด TTTTTT กลัวคิดถึงแม่มากๆ เพราะคุยกันทุกวัน

ถูกใจให้พอยต์

สมาชิกหมายเลข 4620829

เอาเป็นว่าผมขอโทษงับ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5416388 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6418688 ซึ้ง, BeeZ ซึ้ง, poohbum ซึ้ง, D-buarai ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 2842008 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1441806 ซึ้ง, 2AM ซึ้ง, Matter of Time ซึ้งรวมถึงอีก 56 คน ร่วมแสดงความรู้สึก

สุดยอดความคิดเห็น

ความคิดเห็นที่ 1

ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุด
ส่งแม่ให้สุดทาง

นึกถึงวันที่ท่านจูงมือคุณไปโรงเรียน ดูคุณจนลับสายตาอย่างภูมิใจ

กุมมือท่าน ส่งท่าน
และภาวนา เกิดชาติหน้าฉันท์ใด
ขอให้ได้พบกัน เกื้อกูลกัน
จนกว่าจะถึงพระนิพพาน

แล้วคุณจะมองหาแววตาที่คุ้นเคย
ในเด็กน้อยที่คุณจะได้พบต่อไป

ถูกใจให้พอยต์

แม่น้องหยง

สาวน้อยในตำนาน A ถูกใจ, BeeZ ซึ้ง, D-buarai ถูกใจ, บ้านผมไปทางไหน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2842008 ซึ้ง, สุดทางห้ามผ่าน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4333481 ถูกใจ, Fiona the Princess ซึ้ง, *~ Chocolate Factory ~* ซึ้ง, @-อมยิ้มแก้มตุ่ย-@ ถูกใจรวมถึงอีก 77 คน ร่วมแสดงความรู้สึก

ความคิดเห็นที่ 26

ปกติผมไม่ค่อยเล่น pantip พอดีเห็นคนแชร์กระทู้ขึ้นมา ผมเลยอยาก login เข้ามาให้กำลังใจ ผมเข้าใจความรู้สึกทุกอย่างจองจขกท.เป็นอย่างดี
การสูญเสีย การพลัดพรากจากสิ่งของหรือบุคคลอันเป็นที่รักนั้นมันเป็นเรื่องธรรมดาคู่กับมนุษย์ทุกคนอยู่แล้วครับ ผมเสียคุณพ่อไปตอนผมอายุราวๆ 1 ขวบ ถือว่าไม่มีความทรงจำใดๆกับพ่อเลย จากนั้นผมก็อยู่กับคุณแม่มาตลอดจนผมอยู่ชั้นม.5 คุณแม่ก็มาจากไปอย่างฉับพลันด้วยอาการลิ่มเลือดวิ่งเข้าปอด แกเข้าห้อง ICU 1 วันแล้วจากไปเลย ไม่มีเวลาร่ำลาหรือพูดคุย ตอนนั้นผมเรียนพิเศษอยู่ น้องสาวคุณแม่โทรเข้าไปที่รร. บอกให้ผมรีบไปรพ.ด่วน ไปถึงรพ.แม่สบตาผมแล้วพยักหน้า จากนั้นแกก็จากไปโดยไม่ทันได้พูดอะไรกัน

ตอนนี้ผมอายุใกล้เลขสี่ ศึกษาธรรมะอยู่บ้างนิดๆหน่อยๆไว้เป็นเกราะป้องกันอารมณ์ตัวเอง ด้วยปัญญาอันน้อยนิดผมเข้าใจหลักธรรมอยู่แค่ข้อเดียว อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา (ไตรลักษณ์) ไม่มีใครหนีความจริงอันธรรมดานี้พ้น ไม่ว่าคุณแม่ผม ตัวผม ภรรยา ลูก หรือแม้แต่สิ่งของทรัพย์สมบัติที่ผมรัก ที่มีเกิดขึ้นมาได้ ก็ต้องมีวันดับสลายไปได้ ความเจ็บปวดจริงๆมันอยู่ตรงที่เมื่อไหร่มากกว่า ที่เราไม่สามารถกำหนดมันได้เลย ว่าอยากให้มันเป็นวันนี้ พรุ่งนี้ อีก 5 ปี 10 ปี

ครั้งหนึ่งผมเคยมีโอกาสได้ฟังคำสอนพระอาจารย์ท่านนึง ผมจำประโยคที่หลวงพ่อท่านบอกได้แม่น "เมื่อมีสิ่งที่รักหนึ่งสิ่ง ก็จะมีสิ่งที่ทุกข์หนึ่งสิ่ง หากวันนี้โยมเสียสิ่งที่รักไป ก็เท่ากับว่าโยมหมดทุกข์ไปอีกสิ่ง"

สุดท้ายนี้อยากขอเป็นกำลังใจให้จขกท.ผ่านเหตุการณ์นี้ไปได้ด้วยจิตใจที่ดี

ถูกใจให้พอยต์

padeenaja

สมาชิกหมายเลข 4516594 ถูกใจ, BeeZ ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 7031391 ซึ้ง, D-buarai ถูกใจ, mar_ch8 ถูกใจ, nestum gamboom ซึ้ง, สุดทางห้ามผ่าน ถูกใจ, jevaisbien ถูกใจ, Fiona the Princess ซึ้ง, *~ Chocolate Factory ~* ถูกใจรวมถึงอีก 25 คน ร่วมแสดงความรู้สึก

ความคิดเห็นที่ 7

ลูกสาวเสียชีวิตไปเมื่อ 2 ปีที่แล้ว  คุณหมอบอกคนไข้ตามตรงว่า  ไม่มียาใดๆ สามารถรักษาเธอได้แล้ว
ท่านถามคนไข้ว่า  สุดท้ายอยาก  ทำอะไรมากที่สุด เธอบอก "อยากกลับบ้าน"  ก็ตอบไปว่า  "รักษาตัว
ให้แข็งแรงอีกหน่อย  จะได้กลับบ้านได้"

อีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา เธอโทรมาหา บอกว่า "ช่วยบอกคุณหมอด้วย  อยากนอนหลับแบบไม่ตื่นแล้ว"
คุณหมอเพิ่มยาให้  แล้วเธอก็หลับไปค่ะ  ....ดิฉันก็ไม่ได้อยู่ในวาระสุดท้าย ตอนเดินเข้าไปในห้อง
คนป่วย  คุณหมอเพิ่งเดินสวนออกมา

เธอจากไปแบบสงบ  ดิฉันเตรียมใจไว้นานแล้วเมื่อทราบว่าเธอเป็นมะเร็งที่ต่อมน้ำเหลือง   ดิฉันกับ
ลูกชาย ได้บอกคุณหมอว่า  เราไม่ต้องการยื้อชีวิต จะไม่มีการใส่ท่อช่วยหายใจ  ปั๊มหัวใจ เจาะคอ
ไม่เข้าไอซียู  เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมดา ของชีวิตค่ะ

ส่วนมากรพ.จะมีทีมแพทย์ที่จะมาบอกผู้ป่วยและญาติ เมื่อถึงวาระสุดท้ายค่ะ  เขาพ้นทุกข์ หมดกรรมแล้ว
ดิฉันไม่ได้เสียน้ำตาเลย  เพราะคิดว่า เราได้รักษาเขาอย่างดีที่สุดแล้ว

ถูกใจให้พอยต์

สมาชิกหมายเลข 5270504

สมาชิกหมายเลข 4516594 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2965262 ถูกใจ, CyberBiz ซึ้ง, D-buarai ถูกใจ, Fiona the Princess ซึ้ง, @-อมยิ้มแก้มตุ่ย-@ ถูกใจ, แมวหวงก้าง ซึ้ง, Once was lost ซึ้ง, neungchida ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4105464 ซึ้งรวมถึงอีก 17 คน ร่วมแสดงความรู้สึก

▼ กำลังโหลดข้อมูล... ▼

แสดงความคิดเห็น

คุณสามารถแสดงความคิดเห็นกับกระทู้นี้ได้ด้วยการเข้าสู่ระบบ

เข้าสู่ระบบ

อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ สุขภาพจิต สุขภาพกาย โรงพยาบาล ผู้สูงอายุ โรคในผู้สูงอายุ

{room_name}

แม่เรากำลังจะเสีย จะต้องทำใจอย่างไรคะ

กระทู้ที่คุณอาจสนใจ