ลูกสาวเรา เค้าจากเราไปตอนอายุครรภ์ เกือบ 6 เดือน

กระทู้สนทนา
เมื่อ 6เดือนที่แล้ว ลูกสาวเรา เค้าจากไปตอนอายุครรภ์ เกือบ 6เดือน  
เวลาจะผ่านไปเท่าไหร่.. แผลมันก็ยังสดตลอดเวลาสำหรับหัวอกคนที่อุ้มท้องอย่างเรา

ขอพื้นที่ตรงนี้ระบายนะคะ เพราะทุกวันนี้ไม่กล้าแม้แต่จะระบายกับใคร
เวลาผ่านไป คนรอบข้างเค้าก็ "ไม่อิน" กับเรื่องของเราแล้ว
พูดไป ระบายไป ก็มีเเต่คนบอกให้เลิกคิดได้เเล้ว ให้เดินหน้าต่อไป

เราพูดจากใจเลยนะ เราหน่ะเดินหน้าต่อเเล้ว
เราไม่เคยมานั่งฟูมฟาย หรือ เรียกร้องความสนใจ
เเต่จะให้เราเลิกคิดถึงลูกเรา ที่เราอุ้มท้องเค้ามาจนเกือบจะครบเทอมอยู่เเล้ว.......มันยาก
นึกถึงทีไรมันก็เจ็บเเปล๊บ พาลน้ำตาไหลทุกที
สภาวะที่เหมือนโดนมีดกรีดไปบนหัวใจ.......มันยังชัดเจนอยู่ตลอด
แต่ความสงสาร และความเห็นใจจากคนรอบข้างสิ.....มันค่อยๆหายไปตามเวลาจริงๆ


เราไม่ได้อยากจะได้อะไรมาก ไม่ต้องมาปลอบใจเรา
เเต่โปรดอย่ามาทำเป็นลืม ได้ไหม?
อย่ามาทำเสมือนว่าเรื่องร้ายๆเหล่านี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเรา
แล้วก็มาบรรยายถึงความปลื้มใจ ความยินดีต่างๆนาๆ
ไม่ว่าจะเกี่ยวกับลูก หรือเกี่ยวกับการตั้งท้องที่ราบรื่นของคุณ.... ที่เราไม่สามารถสัมผัสมันได้


สะอึกทุกครั้ง ที่เพื่อนบ่นถึงความเหนื่อยล้า ที่ต้องเลี้ยงลูกน้อยที่เพิ่งคลอด
ปวดใจทุกครั้ง ที่เพื่อนๆทยอยคลอดกัน คนเเล้วคนเล่า เเล้วก็เอาลูกมาอวด
กระอักกระอ่วนทุกครั้ง ที่มีเพื่อนมาบอกว่า เธอชั้นท้องอีกเเล้วนะ


ลึกๆแล้ว เรามั่นใจว่าเราอยากยินดีกับคุณนะ เพราะเราเป็นเพื่อนคุณ  
แต่ทำไมไม่รู้ ยิ่งเราได้ฟัง เราก็จะยิ่งมีเเต่ความรู้สึกอิจฉาคุณ  
มันกระทบกระเทือนจิตใจเราจริงๆ


เเต่เราจะปลอบตัวเองไปเรื่อยๆนะ  และเราก็จะไม่ยอมหมดหวัง
เพราะเรายังเชื่อในประโยคนี้ของเราว่า "ไม่มีใครโชคร้ายตลอดไปหรอก"
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่