เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เรารู้สึกดี ประทับใจกับวิธีการคิดมาก เลยอยากเขียนเก็บเอาไว้ค่ะ
เราเป็นคนกทม.ที่ทำงานอยู่ในต่างจังหวัด ไม่มีรถเลยต้องขึ้นรถสองแถวไปทำงานทุกวัน เช้านี้พอดีที่นั่งข้างหลังเต็มเราเลยได้นั่งข้างคนขับ คนขับรถสองแถวส่วนใหญ่จะ40+ แต่พี่เค้ายังดูเหมือนไม่เกิน30
พี่เค้าก็ถามว่าจะลงที่ไหน พอรู้ว่าเราทำงานอยู่ที่บริษัทขายรถ ก็บอกว่าจริงๆแล้วตัวเองก็เคยทำงานเป็นเซลล์ขายรถมาก่อน ได้คอมมิชชั่นเดือนนึงไม่ต่ำกว่า20,000บาท ยังไม่รวมเงินเดือนที่ได้ประจำอีก แต่ต่อมาเศรษฐกิจไม่ดี ยอดขายน้อยลง เลยตัดสินใจย้ายงาน
'ผมจะขับรถสองแถวตอนเช้ากับตอนเย็น ช่วงกลางวันจะไปทำงานบริษัท พอเลิกงานก็จะรีบเปลี่ยนจากสูทเป็นเสื้อยืดกางเกงยีนส์ บางทีเปลี่ยนไม่ทัน จนผู้โดยสารถามว่าจะไปธุระที่ไหนก็มี'พี่คนขับพูดไปหัวเราะไป 'เคยชวนเพื่อนมาทำงานนี้เหมือนกัน แต่เค้าบอกว่าจบมาตั้งสูง ไม่อยากทำ แต่ผมไม่คิดอะไรนะ ผมก็จบตรีมาเหมือนกัน แล้วไงล่ะ'
แถมพี่เค้ายังมีที่ดินเอาไว้ปลูกต้นไม้ที่ให้ราคาดีอีก หุ้นก็เล่น ซึ่งพี่เค้าก็บอกว่าถึงจะเป็นงานหยุมๆหยิมๆ รายได้ก็คุ้มกว่าเป็นพนักงานกินเงินเดือนอย่างเดียว
เราประทับใจตรงที่ว่า
พี่เค้าไม่ปล่อยให้วุฒิการศึกษามาทำให้ตัวเองเป็นคนที่แคบลง เกี่ยงงาน นู่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ ค่ารถสองแถว5บาท10บาทก็จริง แต่มันก็เงินใช่มั้ยล่ะ
เราโตมาจากครอบครัวชั้นกลางในกทม. เคยมีโอกาสไปเรียนและทำงานในต่างประเทศ เราถูกที่บ้านสอนว่าโตขึ้นต้องทำงานดีๆ เป็นเจ้าคนนายคนมาตลอด แม่เราชอบพูดว่าคนต่างจังหวัดไม่มีการศึกษา ไม่ค่อยคิดอะไร ตั้งแต่ตอนเด็กๆเราไม่ชอบใจทุกครั้งที่แม่พูดแบบนี้ พอมาทำงานที่นี่ก็รู้ว่าจริงๆแล้วคนต่างจังหวัดก็ไม่ต่างจากคนกทม.หรอก ต่อให้ไม่ใช่ชนชั้นกลาง ความเป็นอยู่ของคนรากหญ้าก็ดีกว่าที่คนกทม.คิด เคยเจอหมอนวดแผนไทยที่ลูกชายจบวิศวะจุฬา ทำงานอยู่ในบริษัทดัง(มาก)ด้วยซ้ำ
เราเลยอยากฝากสองอย่างให้คนที่มาอ่านกระทู้นี้
1.อยากให้คนในกทม.เลิกคิดว่าคนในต่างจังหวัดไม่รู้เท่าตัวเอง เราว่ามันน่าอายมากที่คิดแบบนั้น
2.อย่าให้วุฒิการศึกษามาทำให้ตัวเอง
เยอะ อย่าเป็นคนเรื่องมากเพราะกระดาษแผ่นเดียว การศึกษาควรทำให้เรามีโอกาสในอาชีพการงานมากขึ้น รู้จักมองโลกมากขึ้น แต่ก็ไม่ได้มีกฏว่าถ้าจบปริญญาแล้วมีงานที่ห้ามทำ เท่ากับการศึกษาทำให้เราเสียโอกาสสิ
ที่เราตัดสินใจกลับไทย ก็เพื่อมาเก็บเงินไปเรียนต่อโทที่ต่างประเทศค่ะ(ที่เมืองนอกค่าครองชีพแพง ภาษีก็แพง เก็บยาก) เราก็เก็บเงินได้เรื่อยๆล่ะค่ะ แต่พอเจอเรื่องเมื่อเช้า เราอดรู้สึกไม่ได้เลยว่าเราพยายามที่จะหาเงินเต็มที่รึยัง เราเคยคิดจะหางานพิเศษเพื่อเก็บเงิน แต่ก็ผลัดมาหลายที ค่าตอบแทนน้อยบ้างอะไรบ้าง บางทีอาจเป็นเพราะว่าเราลึกๆแล้วคิดว่า
อย่างชั้นต้องได้ดีๆสิ แต่ตอนนี้รู้สึกว่าต้องพยายามมากกว่านี้แล้วค่ะ
จบตรีแล้วมาเป็นคนขับรถสองแถว
เราเป็นคนกทม.ที่ทำงานอยู่ในต่างจังหวัด ไม่มีรถเลยต้องขึ้นรถสองแถวไปทำงานทุกวัน เช้านี้พอดีที่นั่งข้างหลังเต็มเราเลยได้นั่งข้างคนขับ คนขับรถสองแถวส่วนใหญ่จะ40+ แต่พี่เค้ายังดูเหมือนไม่เกิน30
พี่เค้าก็ถามว่าจะลงที่ไหน พอรู้ว่าเราทำงานอยู่ที่บริษัทขายรถ ก็บอกว่าจริงๆแล้วตัวเองก็เคยทำงานเป็นเซลล์ขายรถมาก่อน ได้คอมมิชชั่นเดือนนึงไม่ต่ำกว่า20,000บาท ยังไม่รวมเงินเดือนที่ได้ประจำอีก แต่ต่อมาเศรษฐกิจไม่ดี ยอดขายน้อยลง เลยตัดสินใจย้ายงาน
'ผมจะขับรถสองแถวตอนเช้ากับตอนเย็น ช่วงกลางวันจะไปทำงานบริษัท พอเลิกงานก็จะรีบเปลี่ยนจากสูทเป็นเสื้อยืดกางเกงยีนส์ บางทีเปลี่ยนไม่ทัน จนผู้โดยสารถามว่าจะไปธุระที่ไหนก็มี'พี่คนขับพูดไปหัวเราะไป 'เคยชวนเพื่อนมาทำงานนี้เหมือนกัน แต่เค้าบอกว่าจบมาตั้งสูง ไม่อยากทำ แต่ผมไม่คิดอะไรนะ ผมก็จบตรีมาเหมือนกัน แล้วไงล่ะ'
แถมพี่เค้ายังมีที่ดินเอาไว้ปลูกต้นไม้ที่ให้ราคาดีอีก หุ้นก็เล่น ซึ่งพี่เค้าก็บอกว่าถึงจะเป็นงานหยุมๆหยิมๆ รายได้ก็คุ้มกว่าเป็นพนักงานกินเงินเดือนอย่างเดียว
เราประทับใจตรงที่ว่าพี่เค้าไม่ปล่อยให้วุฒิการศึกษามาทำให้ตัวเองเป็นคนที่แคบลง เกี่ยงงาน นู่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ ค่ารถสองแถว5บาท10บาทก็จริง แต่มันก็เงินใช่มั้ยล่ะ
เราโตมาจากครอบครัวชั้นกลางในกทม. เคยมีโอกาสไปเรียนและทำงานในต่างประเทศ เราถูกที่บ้านสอนว่าโตขึ้นต้องทำงานดีๆ เป็นเจ้าคนนายคนมาตลอด แม่เราชอบพูดว่าคนต่างจังหวัดไม่มีการศึกษา ไม่ค่อยคิดอะไร ตั้งแต่ตอนเด็กๆเราไม่ชอบใจทุกครั้งที่แม่พูดแบบนี้ พอมาทำงานที่นี่ก็รู้ว่าจริงๆแล้วคนต่างจังหวัดก็ไม่ต่างจากคนกทม.หรอก ต่อให้ไม่ใช่ชนชั้นกลาง ความเป็นอยู่ของคนรากหญ้าก็ดีกว่าที่คนกทม.คิด เคยเจอหมอนวดแผนไทยที่ลูกชายจบวิศวะจุฬา ทำงานอยู่ในบริษัทดัง(มาก)ด้วยซ้ำ
เราเลยอยากฝากสองอย่างให้คนที่มาอ่านกระทู้นี้
1.อยากให้คนในกทม.เลิกคิดว่าคนในต่างจังหวัดไม่รู้เท่าตัวเอง เราว่ามันน่าอายมากที่คิดแบบนั้น
2.อย่าให้วุฒิการศึกษามาทำให้ตัวเองเยอะ อย่าเป็นคนเรื่องมากเพราะกระดาษแผ่นเดียว การศึกษาควรทำให้เรามีโอกาสในอาชีพการงานมากขึ้น รู้จักมองโลกมากขึ้น แต่ก็ไม่ได้มีกฏว่าถ้าจบปริญญาแล้วมีงานที่ห้ามทำ เท่ากับการศึกษาทำให้เราเสียโอกาสสิ
ที่เราตัดสินใจกลับไทย ก็เพื่อมาเก็บเงินไปเรียนต่อโทที่ต่างประเทศค่ะ(ที่เมืองนอกค่าครองชีพแพง ภาษีก็แพง เก็บยาก) เราก็เก็บเงินได้เรื่อยๆล่ะค่ะ แต่พอเจอเรื่องเมื่อเช้า เราอดรู้สึกไม่ได้เลยว่าเราพยายามที่จะหาเงินเต็มที่รึยัง เราเคยคิดจะหางานพิเศษเพื่อเก็บเงิน แต่ก็ผลัดมาหลายที ค่าตอบแทนน้อยบ้างอะไรบ้าง บางทีอาจเป็นเพราะว่าเราลึกๆแล้วคิดว่า อย่างชั้นต้องได้ดีๆสิ แต่ตอนนี้รู้สึกว่าต้องพยายามมากกว่านี้แล้วค่ะ