มาระบายค่ะ🥲

สวัสดีค่ะ เราอายุ 14 ปี ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าโตไปจะเป็นอะไร และยังไม่รู้ว่าจะเรียนต่อ ม.ปลายที่ไหนด้วยซ้ำ คิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ จะทำอะไรก็เหมือนจะทำได้จนสุดทาง แต่ก็ไม่ ทั้งวาดรูป การเรียน ด้านดนตรี ฯลฯ เหมือนจะมีความสามารถแต่ก็ไม่ชัวร์ หนูเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง เวลามีคนถามว่าโตไปอยากเป็นอะไร เราก็ตอบไม่ได้ ไม่รู้ว่าตัวเองถนัดอะไร,ชอบอะไรจริง ๆ คำพูดจากคนในครอบครัวยิ่งทำให้ไม่มั่นใจในตัวเองเข้าไปอีก สิ่งเล็ก ๆ น้อย ที่เคยทำแล้วภูมิใจ ตอนนี้ไม่มีอะไรที่ทำให้ตัวเองและพ่อแม่ภูมิใจได้เลย บางทีก็รู้สึกแย่จนอยากจะหายไปจะได้ไม่ต้องมาลำบากพ่อแม่ ไม่ต้องอยู่ให้เขาเหนื่อยใจ ไม่ต้องอยู่ให้เขาเสียตัง เราอยากจะพูดระบายสิ่งที่หนูเครียดให้คนที่บ้านฟัง แต่ทุกครั้งที่เล่าเขาก็จะเอาเรื่องของเราไปเล่าสนุก ๆ ให้คนอื่นฟัง เราไม่โอเคค่ะ แล้วก็ไม่เคยโอเค แล้วคนที่ได้ฟังเขาก็จะมาพูดเป็นเรื่องขำ ๆ กับเรา เราก็ต้องพยายามทำเหมือนโอเคแล้วก็ขำไปกับเขา เราพยายามจะทำให้ตัวเองไว้ใจคนที่บ้านแต่เราทำไม่ได้ เราพยายามจะเข้าใจพวกเขาว่าเขาคงเคยเจอมาหนักกว่าเราเลยมองเป็นเรื่องเล็ก แต่เราก็ไม่รู้หรอกค่ะว่าเขาไปเจออะไรมาบ้าง บางทีก็ไม่อยากจะคุยกับใครเลย เราพยายามจะไม่เก็บคำพูดแย่ ๆ จากคนอื่นมาคิด แต่ก็ทำไม่ได้ เวลามีคนทำตัวแย่ ๆ ใส่เรา เราก็พยายามคิดว่าเขาคงไม่รู้ตัวหรือไม่ก็เขาคงมีเหตุผลของเขา เราจะชอบเก็บตัวอยู่ในห้องมาก เวลาคนที่บ้านโทรมาก็จะบ่นตลอดว่าอยู่แต่บนห้อง เราก็บอกเหนื่อยเพราะเรียน เขาก็จะชอบบอกว่า แค่เรียนมันจะไปเหนื่อยอะไร อันที่จริงเราไม่ได้เรียนจนเหนื่อยหรอกค่ะ มันเหนื่อยเพราะต้องออกไปเจอสังคมรอบตัว พอกลับบ้านมาแค่อยากจะชาร์จพลังให้ตัวเอง แต่เขาคงไม่เข้าใจค่ะ เราพยายามอธิบายแต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เลยคิดว่าปล่อยไปเลยดีกว่า ที่จริงยังมีอีกหลายเรื่องแต่พอแค่นี้ก่อน ใครมีเรื่องไม่สบายใจ ก็มาระบายในกระทู้นี้ได้นะคะ )