ผมข้องใจเรื่องที่บอกว่า เสียงใน กทม. หรือ คนที่มีวุฒิ มีคุณภาพกว่า ตจว. หรือคนไม่มีวุฒิมากๆเลยครับ

เราต้องยอมรับว่าการศึกษาไทย ''ไม่ทั่วถึง'' , ''ไม่เท่าเทียม''
คนเก่งๆต้องมาเรียนโรงเรียนชื่อดังตรงสยาม ( นี่คือตัวอย่างความล้มเหลวของการศึกษาไทย ที่เด็กโรงเรียนธรรมดาเรียนไม่เหมือนโรงเรียนนี้ )
เราปฏิเสธไม่ได้ว่าการเรียนพิเศษนั้นมีส่วนช่วยมากในการศึกษา ( ผมเองก็1ในนั้น )

ที่นี้มาลองคิดตามผมหน่อย
ในเมื่อการเรียน ต้องใช้เงิน ถ้าไม่มีเงินก็เท่ากันว่าขาดโอกาสทางการศึกษา
แล้วคิดตามด้วยตรรกกะที่ว่า
มีใครในโลกนี้ไหมที่อยากจน? มีใครในโลกนี้ไหมที่มีตังแล้วพ่อแม่จะไม่ส่งให้เรียนจบปริญญาตรี?
ทำให้ผมสรุปได้ว่าเราไม่สามารถใช้ตรรกะที่ว่า เสียงนอกกทม. หรือ เสียงจากคนไม่มีวุฒิมาวัดคุณภาพได้เพราะ...
ระบบการศึกษาไทยไม่ได้ฟรีเหมือนบางประเทศ ทำให้มีการเหลื่อมล้ำ

ถ้าระบบการศึกษาไทยเท่าเทียมหรือไม่ต้องมีค่าใช้จ่าย(เรียนฟรี)
แล้วยังมีคนที่ไม่มีวุฒิอีก ตรระกะที่ว่าถึงValid ครับ

ถ้าผมเกิดเป็นลูกคนเก็บขยะ ซึ่งผมไม่ได้เลือกและเงินก็ไม่มีเรียน ผมคงไม่ได้มายืนอยู่ในสถานะปัจจุบัน
ถ้าผมเกิดในครอบครัวคนชั้นกลาง ผมอยากเรียนภาษาก็ได้เรียน อยากติวเข้ารรดังๆก็ได้เรียน แถมมีข้อสอบแอบหลุดมาด้วย

ไม่รู้ว่าผมสื่อได้ตรงประเด็นหรือเปล่า แต่อยากสื่อว่าคนเรามันเลือกไม่ได้ ต่างสถานะต่างความคิด แต่ความเป็นคนมันเหมือนกัน
ในเมื่อตอนนี้มันเหลื่อมล้ำ แต่คนในประเทศมาตีกันเองมาแยกภาคแยกชนชั้น มันก็ยิ่งไปกันใหญ่ครับ
ลองมองไปที่ยอดปิระมิดเค้าสบายอยู่แล้ว ชั้นกลางชั้นล่าง ตีกันเอง อยากให้ลองมองในperspectiveใหม่กันดูนิดหนึงครับ