[CR] นี่ไงเวียดนามใต้(ดาลัด,มุยเน่,โฮจิมินห์) ตอนจบ

จากความเดิมตอนที่แล้ว http://pantip.com/topic/34590242 ตอนแรก และ http://pantip.com/topic/34591699 ตอนสอง
ก็มาถึงตอนสุดท้ายของทริป

ต่อจากตอนสองจาก Fairy Stream เราก็ออกเดินทางต่อมายัง ท่าเรือชาวประมง ซึ่งเป็นอาชีกหลักของคนที่นี้ เพราะฉะนั้นทะเลที่จึงไม่ได้ใสปิ๊ง เหมือนทะเลภาคใต้บ้านเรา จะเป็นเหมือนทะเลสำหรับชาวประมงมากกว่า แต่ถือว่าไม่เลวสำหรับเป็นสถานที่พักตากอากาศของเวียดนาม

ถึงแว้วววว~~ เรือประมงเยอะมากๆๆ น่าเสียดายถ้าได้ลงไปถ่ายตรงหาด คงจะได้รูปวิถีชีวิตเค้ามาด้วย







เดินทางต่อไป....





สุสานเยอะเหมือนกัน





จุดหมายต่อไปของเราคือ ทะเลทรายขาว (White Sand-Dunes) เป็นอีกสถานที่น่าสนใจที่ทำให้เราตัดสินใจมามุยเน่



ตอนแรกที่นั่งรถมาก็สงสัยว่ามันจะเป็นทะเลทรายขาวจริงๆเหรอ มองไปทางไหนรอบข้างก็แดงไปหมด



สุดท้ายก็ได้คำตอบ.... มันอยู่นั่นไง!!



รถจิ๊บจะจอดได้ใกล้สุดแค่นี้ ต่อจากนี้ไปถ้าเราไม่อยากเสียค่าเอทีวีเพื่อนั่งต่อไปยังด้านบนทะเลทราย เราสามารถเดินไปเองได้ แต่ค่อยข้างไกล แต่หากอยากไปถึงจุดยอด เอทีวีเลยค่ะ



ตอนแรกเข้าไปถามราคาเอทีวี คันเล็กจะนั่งได้สามคนรวมคนขับ ส่วนคันใหญ่สี่คน ราคาค่อนข้างแพงสำหรับเรา เค้าจะให้เวลาประมาณยี่สิบนาทีนะถ้าจำไม่ผิด แล้วเงินดองก็เหลือไม่มากแล้ว ต่อราคาแล้วก็คิดว่ายังแพงอยู่ดี เราเลยตัดสินใจหันหลัง เดินไปก็ได้ว่ะ พอหันหลังเดินแค่นั้นแหละเรียกเรา มิส มิส บอกลดให้อีกไปด้วยกันเลยสี่คนรวมคนขับ ตัดสินใจ เอาดิง้น5555 จะได้ขึ้นไปบนยอดทะเลทรายด้วย อิอิ









คือวิวมันสุดยอดมากกๆ







เรามาถึงที่นี้ก้เย็นๆแล้ว อากาศกำลังดีไม่ร้อนมาก แต่ลมนี้แรงสุดๆ ลงจากเอทีวีมานี้ยืนแทบไม่อยู่ แล้วทรายก็ตีขาเจ็บมาก555



นายหัวของเรา ตอนแรกคิดว่าจะได้ขับขึ้นมาเอง โด่ น่าเสียดาย อิอิ



เอามิวสิคมั๊ยน้อง5555



แล้วน้องเค้าก็ขับพาไปประมาณสามสี่จุด





เอทีวีคันใหญ่ของเรา หล่อจริงๆ



ข้างหลังนั้นเป็นแอ่งน้ำจืดอยู่ใกล้ ๆ



ที่ที่เราว่าสุดยอดของที่นี้ไม่ใช่ได้ขึ้นไปยืนอยู่บนจุดสูงสุดของทะเลทรายนะ แต่เป็นที่ตรงนี้ที่ได้ยืนมองพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน แสงของมันกระทบกับพื้นน้ำ และส่องมายังทะเลทรายเป็นสีทองๆ รวมกับสายลมที่พัดอยู่ตลอดเวลา มันสุดยอดจริงๆ







แดดอุ่นๆมาแล้วว



ถึงเวลาเดินทางต่อ



สถานที่ต่อไปคือ ทะเลทรายแดง (Red Sand-Dunes) ไปกันต่อดีกว่า



ข้างทาง





ถึงแล้ว ทะเลทรายแดง ไม่ไกลมากจากทะเลทรายขาว



พอมาถึงที่นี้จะมีเด้กๆวิ่งตามกันมาถือแผ่นสไลด์เดอร์อะไรสักอย่างมา เราบอกไม่เอาๆ เพราะตอนนี้ทรายเกาะทั่วตัวมากพอแล้ว 5555







เริ่มมืดแล้ว







ได้เวลากลับที่พักกก



กลับมาถึงที่พักเหนียวตัวมาก ทรายเต็มหัวเต็มหูไปหมด แต่เห็นวิวแล้วขออีกสักแป๊ปค่อยไปอาบน้ำแล้ว กัน ออ ที่พักเราอยุ่ติดทะเล สวย และใหญ่อยู่เหมือนกัน แต่ตอนที่ไปพัก แขกไม่ค่อยมี มีสักสองสามห้องได้มั้ง









ไหนๆก็ยาวแระ ระหว่างสั่งอาหารมากิน ถ่านดาวด้วยเลย จะได้สักกี่ดวงกันเชียว5555



ฝีมือยังไม่ถึงขั้น555  ได้เวลาพักผ่อนเพื่อนเดินทางกลับบ้านแล้ว พรุ่งนี้ออกจากนี้เจ็ดโมงยี่สิบ จะมีรถมารับที่โรงแรม พนักงานบอกว่าให้มากินข้าวเช้าก่อนสักเจ็ดโมง



มาตามนัดประมาณเจ็ดโมงสั่งอาหารเหลือเวลาอีกยี่สิบนาที คิดอยู่ว่าเค้าจะทำอาหารทันรึเปล่า เพราะตั้งแต่มาสั่งอาหารมากินนานมากกว่าจะได้ลูกค้าก็ไม่มี ทำกันช้ามาก แล้วจานก็ใหญ่มากด้วย ที่ตะลึงกว่าคือ นี้คืออาหารเช้าที่โรงแรมจัดให้ฟรี ตามที่เราสั่ง

เอิ่มมมมม จานแบบว่าใหญ่มากกแต่อาหาร เป็นเราเราไม่กล้ายกมาเซิฟปะว่ะ555 อย่างน้อยเปลี่ยนใส่จานเล้กยังดีกว่า

สุดท้ายก็ตามที่คาด รถมารับที่หน้าโรงแรม แต่พ่อครัวยังทำอาหารไม่เสร็จ ที่จับยัดเข้าท้องไปได้คือกาแฟ กับจานจานนี้ เพลีย



ก่อนกลับมาสะสางค่าใช้จ่ายโรงแรม พนักงานที่นี้ก็พูดภาษาอังกฤษไม่ค่อนจะได้คุยกันลำบากนิดนึง คุยไปคุยมา นางบอกว่าจ่ายค่าโรงแรมด้วย ค่ะ555 เงินดองที่เหลือกะว่าจะจ่ายค่ารถไปโฮจิมินห์ ต้องมาจ่ายค่าโรงแรม ซึ่งคิดว่าเค้าน่าจะหักจากบัตรเครดิต เพราะโรงแรมแรกเค้าก็หักจากบัตรเครดิต เคๆ ไม่เป็นไรเห็นเค้าเขียนป้ายบอกว่าเค้ารับบัตรเครดิต เพื่อก็จะจ่ายด้วยบัตรเครดิต แต่นางบอกบอกวันนี้ไม่รับซะง้น เงินดอลล่าก็ไม่รับ จะบ้าตาย สุดท้ายจ่ายเงินดองไป เหลืออยู่ไม่พอค่ารถไปโฮจิมินห์

ยังไงก็ต้องไปแล้วรถรอนานแล้ว ก็เลยขึ้นรถกันไปกะว่าเอาว่ะ ค่อยไปจ่ายเอาดาบหน้า5555 แต่โชคดีรถที่มารับเค้าแค่มารับไปส่งต่อที่คิวรถทัวร์ฟรีไม่คิดตัง ดีอะ สรุปก็แลกเงินดองที่คิวรถเลย โล่งอกไปที และแล้วก็ได้ขึ้นรถเที่ยวแปดโมง ถึงโฮจิมินห์ราวๆ บ่ายโมง โดยไปลงที่ Pham Ngu Lao เหมือนเดิม

รถก็เป็นรถทัวร์นอนเหมือนเดิม เหมือนตอนที่นั่งไปดาลัค ก่อนขึ้นรถต้องถอดรองเท้าใส่ถุงดำที่เข้ามีไว้ให้ เพราะบางคนนอนเอาเท้าพาดเอ้าอี้นอนคนอื่นแบบนั้นก็ไม่ไหว



ประมาณสิบเอ็ดโมงรถทัวร์ก็มาหยุดให้พักหาไรทาน ซึ่งส้มตำลอยมาในหัวหลายครั้งมาก แต่ได้แค่มโน5555

พอดีพี่ที่เค้ามารถทัวร์คันเดียวกันเค้าน่าจะเป็นคนเวียดนามแต่พูดไทยได้ ก็เลยช่วยสั่งให้ สั่งก๋วยเตี๋ยวมากิน มันก็จืดๆตามสไตล์เวียดนามอะนะ เครื่องปรุงไม่มีให้อะ บอกว่าอยากได้ไรเผ็ดๆพี่เค้าเลยบอกพนักงานให้เอาพริกมาให้555555



พอถึง Pham Ngu Lao ก็เดินไปเรื่อยๆ ว่าจะไปหาที่ซื้อของฝาก มีลุงคนนึงขี่มอไซค์มาถามว่าคนไทยรึเปล่าบอกเราหน้าเหมือนคนเวียดนามเลย5555 เค้าบอกเค้ารู้จักคนไทย แล้วก้เดินไปหยิบใบอะไรไม่รู้มาให้ดู ออ เค้าเขียนว่าลุงคนนี้ใจดีช่วยเหลือเค้า แล้วลงชื่อคนไทย สุดท้ายลุงถามจะไปไหน ก็เลยถามว่าตลาด Ben Thanh ไปทางงไหนลุงเค้าก็ชี้ๆ เดินไปไม่ไกลมากก็เจอ เลยเข้าไปหาซื้อของฝากสักหน่อย



ซื้อของเสร็จก็เรียกแท็กซี่ไปสนามบิน



มาโฮจิมินห์นี้แทบไม่ได้เดินเที่ยวแบบจริงจังเลย แค่เป็นท่ารถนั่งต่อไปเมืองอื่นกับที่ซื้อของฝาก เลยอดชมบรรยากาศรอบเมือง ได้แค่ถ่ายภาพ ข้างๆทาง เอาเป็นว่าคราวหน้าถ้ามาอีกครั้งจะมาพักผ่อนที่นี้นะ คราวนี้ไม่ทันแล้ว555

ที่นี้รถมอไซค์เค้าเยอะมากๆ คือที่เห็นนะประมาณ 80% อะ เดินข้ามถนนนี้ต้องดูแลตัวเอง ไม่รู้เค้ามีสะพานลอยรึเปล่า แต่ต้งแต่มาถึงยังไม่เห็นนะ เห็นแต่ทางม้าลาย ซึ่งก็ไม่ได้ช่วยให้รถชะลอได้มากเท่าไหร่ 5555 เสียงแตรรถนี้ได้ยินกันตลอดทาง



ถึงสนามบินแล้วว ค่ารถแสนห้า555 ค่าเงินเค้านี้ทำให้เราดูร่ำรวยจริงๆ55



เที่ยวบินของเรา สองทุ่มสี่สิบห้า



และแล้วก็ได้เวลาเดินทางกลับ ตั้งแต่มาเวียดนามอ่านกระทู้มาก็เยอะ อ่านเจอประสบการณ์ดีบ้างไม่ดีบ้าง แต่สำหรับเรา ตั้งแต่มาจนถึงเวลาที่ต้องเดินทางกลับ เวียดนามต้อนรับเราดีมากๆ พอถึงเวลากลับจริงๆ รู้สึกใจหายเหมือนกัน การได้อยู่ในที่ที่ไม่คุ้นเคย เราว่ามันเปลี่ยนความรู้สึกเรามากนะ เรื่องราวที่ควรคิดก็ยังไม่ต้องไปคิด เรื่องราวที่เคยกังวลมา มันก็หายไปไหนไม่รู้ มันแค่อยู่กับความรู้นั้น ความรู้สึกที่คิดอยู่แต่เรื่องเดินทาง เรื่องสถานที่ เรื่องผู้คนรอบๆตัว เรื่องอาหารการกิน555 เรื่องที่มันไม่คุ้นเคย นั่นแหละเราว่าเป็นสิ่งที่เราควรหาโอกาศซะบ้าง แล้วเจอกันใหม่นะ บ๊ายบาย



ใครมีคำถามไรถ้าเราไม่ตอบในนี้อินบ็อคไปได้นะ https://www.facebook.com/profile.php?id=100000279109030 เพราะเราไม่ค่อยเข้ามาพันทิปเท่าไหร่นอกจากเวลามาเล่าไรให้ฟัง55