สายคลีนหลบไป สายนัวร์ทางนี้ค่าาาา:)))))))

กระทู้สนทนา

อาหาร

ก่อนอื่นเลย กระทู้นี้มิได้ตั้งใจพาดพิงถึงคนสายคลีนนะจ๊ะ  เพราะออกจะชื่นชมถึงความตั้งใจและใส่ใจสุขภาพด้วยซ้ำไปจ้า
ขอหยิบคำมาใช้ตั้งชื่อเกร๋ๆน๊า อย่าด่าน๊า

คือ...เราเป็นคนชอบกินส้มตำมว๊ากกกกกกกกก  มากขนาดไหน??? ทำไมต้องลากเสียงขนาดนั้น เดี๋ยว จะเม้าท์ให้ฟัง

เอาที่จำความได้นะ มันเริ่มตั้งแต่ ป.2 (อะไรจะเริ่มไวปานนั้น)แต่มันคือเรื่องจริงค่ะ ส้มตำเป็นผักมั๊ย ส้มตำเป็นผักค่าา เอาที่สบายใจตอนนั้น เพราะเป็นคนไม่ชอบกินผักจ้าาา สมัยตอนเรียนประถมที่ รร.ตจว นี่ พอเลิกเรียนเด็กทุกคนต้องออกมาออกันอยู่หน้า รร.เพื่อรอผู้ปกครองมารับ หรือรอรถกลับบ้าน แต่บังเอิญว่าเราเป็นลูกครู ต้องรอกลับพร้อมแม่ ก็จะออกมาเตร็ดเตร่หาซื้อของกินหน้า รร. มีลูกชินปิ้งบ้าง โรตีสายไหมแบบหยอดเหรียญหมุนวงล้อบ้าง ร้านน้ำ ร้านไอติมอะไรอีกเยอะแยะ บลาบลา แต่ร้านประจำของเราคือร้านส้มตำค่ะ แม่ค้าจะตำซั้ว(ส้มตำปลาร้าใส่ขนมจีน) แล้วตักใส่ถุงๆละ2บาท เวลากินก็มือนี่แหล่ะจก แหงนหน้าขึ้นฟ้าและหยิบเส้นยาวๆแลบลิ้นออกมาใส่ปาก

(คนไม่เคยมีฟีลนี้ นึกภาพอาจอี๋ทุเรศจริง) แต่คือมันจริงอ่ะ มันแซ้บบบบ ก็กินแบบเนี๊ยะมาเรื่อยๆ หนักหน่วงขนาดว่า กลับมาบ้านยังหามากินกับน้อง พอพ่อมาต้องรีบซุกจานเข้าใต้โต๊ะเก้าอี้ เพราะพ่อไม่ปลื้มให้กินทุกวัน เป็นห่วงกระเพาะลูก แต่............ห้ามได้มั๊ย ตอบเลยค่ะว่า ไม่!!!!
พอมาถึงวัยมัธยม โอ้ววอยู่คนละ รร.กะแม่ล้าววว เลิกเรียนก็ต้องนัดแก๊งค์ชะนีกินไรก่อนกลับเข้าบ้าน เด็กกรุงเทพ อาจเดินสยาม เข้าพิซซ่า KFC แต่ จังหวัดเราไม่มี๊ ไม่รู้จักค่า และสถานที่ยอดฮิตก็คือ ร้านส้มตำ ร้านไหนเด่น ร้านไหนดัง เราก็ไม่พลาด ไม่ว่าจะเป็น ร้านป้าคำบ้านนาหนอง ร้านลำใย วิสุทธิ์บ้านแฮ่ ร้านตำแหลกเจ๊แหม่ม และร้านอื่นอีกมากมายเราไม่อยากจะบอกหมด เพราะทุกคนคงจะคิด เมิงจะบอกทามมายย กูม่ายรู้จัก จะบอกเพรื่อออออออออออ....แต่เราเชื่อว่าคนที่อยู่ที่เดียวกะเรารู้!

มาฟังวัยมหาลัยกันบ้าง เราก็เข้ามาเรียนกทม ม.เอกชนชื่อดัง ก็มีแฟนซิคะ เป็นแฟนเรา เราไม่แอ๊บบอกเลย คือ ต้องรับให้ได้ ไม่กินไม่ว่าแต่อย่ารังเกียจ ปรากฎว่าผู้ชายกินด้วยค่า ปกติเค้าไม่กินปลาร้า เพราะไม่ใช่คนอิสาน แต่เรากินก็ต้องกินด้วย ที่สำคัญส้มตำหน้าหอพักปลาร้าน้ำดำบักคักค่า ก็ได้ใจซิคะ เป็นแฟนกันยันเป็นสามีตอนนี้มีลูกแล้วจ้า 1คน
ไปเรียนมหาลัยก็ชวนเพื่อนสาวโซ้ยตลอด เพื่อนไม่มาก็นั่งกินคนเดียวในโรงอาหาร  คือ กินข้าวคนเดียวนี่เหมือนไม่มีเพื่อนแล้ว นี่นั่งจกส้มตำคนเดียวคือ มั่นหน้ามากค่ะ ((ไม่มีอะไรมาขวางเราได้))
ต่อเลยค่ะ ชีวิตวัยทำงานเอาสั้นๆนะเพราะ10กว่าปีเปลี่ยนหลายที่มาก แต่ทุกที่คือเป็นผู้นำค่ะ ((นำพาปลาร้ามาสู่กลุ่ม))

อัพเดตถึงตอนนี้ อาจมีคำถามยังกินอยู่มั๊ย ตอบ: แทบทุกวันค่า  เอาง่ายๆว่าตั้งแต่แยกแครายไปถึงบ้านนี่มีเบอร์ทุกร้านค่า ยิ่งถ้าได้กลับจังหวัดบ้านเกิดเมืองนอนนี่ปลาร้าถืก(ถูก)ใจจัดไป3มื้อ

ใกล้จบละจ้า แต่ก่อนไปเรามีสูตรตำส้ม(ส้มตำ)มาฝาก  นอกจากเราจะคลั่งไคล้การกินส้มตำอย่างดุเดือดแล้ว เรายังชอบตำกินเองด้วยเพราะมันได้ครีเอทเมนูใหม่ๆ อยากใส่ อะไรก็ใส่  มันคือการสร้างสรรค์อย่างหนึ่งนะเราว่า
    มาดูจานแรกเลย ชื่อ"ตำตามใจข้อย"

จานนี้ มีดีที่ปูนา(ฝากซื้อมาจากตลาดโชคชัย4)เอามาต้มให้สุขก่อน ปลอดภัยสะอาดพยาธิ บ่ มา จ้า มีพริก มะเขือเปราะ มะเขือเทศ. น้ำปลาร้า อิมพอร์ตจากชุมแพ จ.ขอนแก่น พริกมะนาว น้ำปลา ชูรส ไม่มีอัตตราส่วนจ้า ตามมือโล้ด ไผมักจังไส ก็ปรุงเอาเด้อ ส่วนเส้นมะละกอ ประยุกต์มาจากคำหลวงพระบาง คือแทนที่จะฟักเส้น(สับเส้น)ก็ฝานบางๆเอา (ใช้มีดปอกผลไม้)

มาดูจานที่2 ชื่อ ตำซั้วผัก เสริฟพร้อมเครื่องเคียงจ้า

จานนี้ตำเหมือนตำซั้วทั่วไปแต่เปลี่ยนจากแทนที่จะใส่เส้นขนมจีน เราจะใช้ผักกระหล่ำ+บุ้งนา ลวกแทน หรือใครอยากลองใส่ผักอะไรก็ตามใจชอบเลย ถ้าเป็นแถวจังหวัดบ้านเกิดจะใส่ผักก้านจองหรือผักพายแทน ไว้จะมารีวิวคราวหน้าจ้าา

จานสุดท้ายของรีวิวนี้ "ตำซั้วปูนา"

จานนี้ตำแบบซั้วผักแต่ใส่เส้นมะละกอ เส้นขนมจีนด้วยจ้า

แหละนี่คือวัตถุดิบ

สุดท้ายแล้วอยากจะบอกว่ากระทู้นี้เกิดขึ้นได้จากคำถาม ทำไมถึงชอบกินส้มตำจัง ไม่เบื่อเหรอ
แล้วทำไมถึงชอบโพสต์ภาพส้มตำผ่านโซเชียล เพราะส้มตำคือความสุข คือส่วนหนึ่งของชีวิตค่ะ^^
บรรยายด้วยภาพนี้