ตอนพิเศษของพระเอกคนที่เหลืออยู่ในเรื่องยาวค่ะ
เขาไม่มีคู่ ขอปิ่นนลินหาคู่ให้เขาหน่อยนะคะ ^____^
สำหรับเรื่องหลัก จิ้ม blog ได้นะคะ ยังเก็บไว้ทุกตอนเลยค่ะ (ในพันทิปเริ่มลบตอนแรกๆไปแล้วค่ะ ><)
ขอบคุณรูปจากอินเตอร์เน็ต
+รักละมุน หอมกลิ่นแก้ว ภาคพิเศษ (ณฉัตร - ชิดจันทร์) +
ตอนที่ 1
http://pantip.com/topic/33730957
ตอนที่ 2 - 3
http://pantip.com/topic/33739545
ตอนที่ 4
http://pantip.com/topic/33751552
ตอนที่ 5 – จูบเย้ยจันทร์
“ว้าวว บ้านสวยจังเลย" อลิซกระโดดโลดเต้นลงจากรถยนต์สีแดงของณฉัตรทันทีที่เขาดับเครื่องยนต์ ณฉัตรมองแล้วถอนหายใจ อยู่ๆยายอลิซก็โทรมาหาเขาบอกว่าถึงสนามบินแล้วให้ไปรับ นี่ไม่คิดบ้างหรือไงว่าคนอื่นเขามีงานมีการต้องทำ
“อย่าทำหน้างั้นสิ นี้เอาของมาให้ด้วยนะ ที่เมล์บอกอลิซไง" นิ้วเรียวที่ตกแต่งไว้สวยงามชี้ไปทางกระโปรงรถยนต์ ณฉัตรเปิดมันขึ้นแล้วลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ลงมาให้
“ก็ช่วยบอกกันก่อนสักสองวัน หรือแค่วันเดียวก็ยังดี ไม่ใช่อยู่ๆโผล่มา แล้วนี่จะนอนที่ไหน" ณฉัตรขมวดคิ้ว บ่นเป็นพี่ชายแก่ๆของอลิซไม่เปลี่ยน อลิซคิดถึงเสียงบ่นแบบนี้ขึ้นมาจริงๆ
ต้องขอบคุณเหตุการณ์อุบัติเหตุที่เกิดกับณฉัตรครั้งนั้น ที่ทำให้อลิซได้เพื่อนเพิ่มมาหนึ่งคน แม้จะทะเลาะกันบ้างแต่เขาก็ยอมดูแลเธอเหมือนเป็นพี่ชายคนหนึ่ง
อลิซไม่แปลกใจว่าทำไมณฉัตรถึงทำให้ปรีย์เปิดใจได้
อลิซเคยได้ยินประวัติหญิงสาวแฟนเก่าณฉัตรมาจากเดวิดบ้าง ปรีย์ป่วยเป็นโรคเกี่ยวกับลิ้นหัวใจตั้งแต่เกิดที่ต้องผ่าตัดเท่านั้นถึงจะอยู่รอด ไม่อย่างนั้นหัวใจเธอก็จะทำงานแย่ลงเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็อาจจะหัวใจวายและเสียชีวิต พอสิ้นบิดาที่เป็นคนไทยซึ่งพาเธอมารักษาตัวที่อเมริกาตอนอายุสิบสอง ปรีย์ก็ถูกส่งตัวไปอยู่ในบ้านเด็กกำพร้าซึ่งเป็นส่วนมูลนิธิของโรงพยาบาลเดียวกับที่เดวิดไปรักษาตัวบ่อยๆ ทำให้ทั้งคู่ได้พบกัน ปรีย์อายุเพียงยี่สิบสองปีขณะที่ณฉัตรเวลานั้นอายุยี่สิบหกปี ความขี้สงสารและความใจอ่อน รวมถึงรูปร่างหน้าตาของหญิงสาวสวยถูกใจ ทำให้ณฉัตรกลายเป็นอยู่ใกล้ๆปรีย์มาตลอดในสองปีนั้น จนกลายเป็นความรัก
รักหมดหัวใจของณฉัตร
เดวิดอยากจะปล่อยความรักของลูกชายบุญธรรมอยู่ เพียงแต่เดวิดก็ไม่อยากให้ลูกชายต้องเจอกับความเสียใจ เดวิดรู้ดีว่าปรีย์ไม่มีทางอยู่ได้นาน จึงอยากให้ลูกชายเลิกพบ เลิกคบหาผู้หญิงคนนั้นเสีย หากยิ่งพอรู้ว่าณฉัตรลงแรงทำเรื่องที่เดวิดไม่ชอบ เดวิดอยากให้ลูกชายเดินตามรอยเขามากกว่า ทำไมจะต้องทำงานเหนื่อยจนแย่งชิงเวลาศึกษาเล่าเรียนไปด้วย ยิ่งทำให้เดวิดอยากแยกทั้งคู่ออกจากกัน กระทั่งเกิดเรื่องเศร้าขึ้น เขาเสียลูกชายที่น่ารักไปทันที! เดวิดอยากจะย้อนเวลากลับไปก็ทำไม่ได้แล้ว
แต่ทุกอย่างก็กลายเป็นอดีตไปหมด ... อดีตที่ณฉัตรเองก็เลือกที่จะลืม อลิซได้แต่ภาวนาหากความทรงจำที่โหดร้ายคืนกลับมาเมื่อไหร่ เธอก็อยากให้ณฉัตรเข้มแข็ง ไม่โกรธแค้นจนเปลี่ยนนิสัยที่ใจดีของเขา จนกลับไปทำเรื่องร้ายกาจอีก
“ว่าไง ถามแล้วไม่ตอบ" ณฉัตรขมวดคิ้วกับอาการบื้อไบ้ของสาวลูกครึ่งผมแดงตรงหน้า ตอนนี้เธอสวมเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์ขาเดฟ ที่ทำเอาคนรอบๆมองกันให้ตรึมกับสัดส่วนเย้ายวนของเธอ ยกเว้นคนเดียวที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรอย่าง ณฉัตร เขาคงคิดอะไรกับยายแม่มดนี่ไม่ไหวหรอก!
“โรงแรม อลิซจองไว้แล้ว ขอแค่นอนบ้านฉัตรคืนเดียวเท่านั้น" อลิซบอกขณะเดินตรงไปยังประตูบ้าน แม้อากาศกรุงเทพฯจะร้อน แต่เธอก็คิดว่าสดใสดี
“ก็นอนที่บ้านฉัตรไปเลยก็ได้ ไม่ต้องนอนโรงแรมหรอก" ณฉัตรเปิดประตูบ้านให้
“ไม่ได้หรอก เดี๋ยวแดนนี่จะคิดว่าอลิซมีแฟนแล้ว" อลิซบอกพร้อมเดินไปรอบๆบ้าน
“หะ? แดนนี่ไหน" ณฉัตรไม่เคยได้ยินมาก่อน
“นี่ไง หล่อไหม" อลิซอวดรูปในโทรศัพท์ให้ณฉัตรดู ผู้ชายที่อลิซพูดถึงหน้าตาดีทีเดียว "ถึงแม้จะไม่เพอร์เฟคมาก แต่เขาก็ชอบอลิซนะ อลิซก็เลยชอบเขา เราค่อยๆเรียนรู้กันไปเรื่อยๆ"
“รู้จักกันเมื่อไหร่ แล้วแดนนี่นี่ทำอะไรอยู่" ณฉัตรซักไซร้ พร้อมรินน้ำเย็นใส่แก้วส่งให้อลิซ
“เพื่อนแนะนำให้รู้จักหลังจากโดนทิ้งให้เฝ้าบ้านคนเดียว แดนนี่เป็นโปรแกรมเมอร์ล่ะ เขาจะมาเที่ยวไทยพรุ่งนี้ อลิซเลยจะไปเที่ยวกับเขา” อลิซหน้าตามีความสุขมากจนคนมองหมั่นไส้นิดๆ
“อย่าให้ถูกหลอกอีกล่ะ ขี้เกียจมาเช็ดน้ำตาให้" หลังจากเช็ดน้ำตาให้ไปสามครั้งภายในสี่ปี! “แต่ก็ดีนะ ที่เธอยังกล้าที่จะรักครั้งใหม่ๆ ไม่ยึดติดกับความรักที่ผิดหวัง"
ณฉัตรคิดแบบนี้จริงๆ แม้ยายแม่มดจะเศร้าแต่ก็ลุกขึ้นมายิ้มได้ทุกครั้ง นับถือใจของเธอเหลือเกิน!
“ไม่มีความรักครั้งไหนที่ผิดหวังและผิดพลาดเท่ากับที่อลิซเลือกเงินแทนความรักแล้วล่ะ ว่าแต่ งานนายเป็นไงบ้าง" อลิซได้น้ำเย็นๆดื่มดับร้อน รู้สึกสดชื่นกว่าเดิม แต่ก็อดรู้สึกปวดหนึบในใจกับความผิดพลาดครั้งแรกไม่ได้ แม้ว่าจะผ่านมานานแต่ก็เป็นแผลอยู่ในหัวใจไม่ยอมหายเสียที
“งานก็ดี คิดว่าอาจจะทำถาวรเลยก็ได้" ณฉัตรตอบ
“แปลว่าจะไม่กลับไปแล้วเหรอ" อลิซหันมองตามคนที่เดินจัดบ้านไปมา บ้านของณฉัตรเรียบร้อยจนน่ารื้อให้รกจริงๆ
“ที่นั่นไม่มีอะไรรอฉันอยู่แล้วนี่" คนตัวสูงกว่าตอบ พร้อมตีมือบางที่รื้อชั้นหนังสือที่เขาเพิ่งจัดเสร็จเล่น สายตาคาดโทษหากยายแม่มดมารื้อของบ้านเขารกล่ะก็!
“แสดงว่าที่นี่มีแล้วงั้นสิ ใครน่ะ บอกมานะ" อลิซเอี้ยวตัวมาขวาง สายตาคาดคั้น และเมื่อเห็นอีกฝ่ายเม้มปากแน่น นิ้วบางจิ้มที่เอวคนตัวสูงอย่างรู้ดี ณฉัตรกระโดดหนี หัวเราะอย่างห้ามไม่ได้ ไม่ค่อยมีใครรู้หรอกว่าเขาบ้าจี้!
“พอเลย ไม่ต้องมาใกล้! หยุดเดี๋ยวนี้ ยายแม่มด!”
มีต่อ
+รักละมุน หอมกลิ่นแก้ว ภาคพิเศษ (ณฉัตร - ชิดจันทร์) + 5 - 6 +
เขาไม่มีคู่ ขอปิ่นนลินหาคู่ให้เขาหน่อยนะคะ ^____^
สำหรับเรื่องหลัก จิ้ม blog ได้นะคะ ยังเก็บไว้ทุกตอนเลยค่ะ (ในพันทิปเริ่มลบตอนแรกๆไปแล้วค่ะ ><)
ขอบคุณรูปจากอินเตอร์เน็ต
+รักละมุน หอมกลิ่นแก้ว ภาคพิเศษ (ณฉัตร - ชิดจันทร์) +
ตอนที่ 1 http://pantip.com/topic/33730957
ตอนที่ 2 - 3 http://pantip.com/topic/33739545
ตอนที่ 4 http://pantip.com/topic/33751552
ตอนที่ 5 – จูบเย้ยจันทร์
“ว้าวว บ้านสวยจังเลย" อลิซกระโดดโลดเต้นลงจากรถยนต์สีแดงของณฉัตรทันทีที่เขาดับเครื่องยนต์ ณฉัตรมองแล้วถอนหายใจ อยู่ๆยายอลิซก็โทรมาหาเขาบอกว่าถึงสนามบินแล้วให้ไปรับ นี่ไม่คิดบ้างหรือไงว่าคนอื่นเขามีงานมีการต้องทำ
“อย่าทำหน้างั้นสิ นี้เอาของมาให้ด้วยนะ ที่เมล์บอกอลิซไง" นิ้วเรียวที่ตกแต่งไว้สวยงามชี้ไปทางกระโปรงรถยนต์ ณฉัตรเปิดมันขึ้นแล้วลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ลงมาให้
“ก็ช่วยบอกกันก่อนสักสองวัน หรือแค่วันเดียวก็ยังดี ไม่ใช่อยู่ๆโผล่มา แล้วนี่จะนอนที่ไหน" ณฉัตรขมวดคิ้ว บ่นเป็นพี่ชายแก่ๆของอลิซไม่เปลี่ยน อลิซคิดถึงเสียงบ่นแบบนี้ขึ้นมาจริงๆ
ต้องขอบคุณเหตุการณ์อุบัติเหตุที่เกิดกับณฉัตรครั้งนั้น ที่ทำให้อลิซได้เพื่อนเพิ่มมาหนึ่งคน แม้จะทะเลาะกันบ้างแต่เขาก็ยอมดูแลเธอเหมือนเป็นพี่ชายคนหนึ่ง
อลิซไม่แปลกใจว่าทำไมณฉัตรถึงทำให้ปรีย์เปิดใจได้
อลิซเคยได้ยินประวัติหญิงสาวแฟนเก่าณฉัตรมาจากเดวิดบ้าง ปรีย์ป่วยเป็นโรคเกี่ยวกับลิ้นหัวใจตั้งแต่เกิดที่ต้องผ่าตัดเท่านั้นถึงจะอยู่รอด ไม่อย่างนั้นหัวใจเธอก็จะทำงานแย่ลงเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็อาจจะหัวใจวายและเสียชีวิต พอสิ้นบิดาที่เป็นคนไทยซึ่งพาเธอมารักษาตัวที่อเมริกาตอนอายุสิบสอง ปรีย์ก็ถูกส่งตัวไปอยู่ในบ้านเด็กกำพร้าซึ่งเป็นส่วนมูลนิธิของโรงพยาบาลเดียวกับที่เดวิดไปรักษาตัวบ่อยๆ ทำให้ทั้งคู่ได้พบกัน ปรีย์อายุเพียงยี่สิบสองปีขณะที่ณฉัตรเวลานั้นอายุยี่สิบหกปี ความขี้สงสารและความใจอ่อน รวมถึงรูปร่างหน้าตาของหญิงสาวสวยถูกใจ ทำให้ณฉัตรกลายเป็นอยู่ใกล้ๆปรีย์มาตลอดในสองปีนั้น จนกลายเป็นความรัก
รักหมดหัวใจของณฉัตร
เดวิดอยากจะปล่อยความรักของลูกชายบุญธรรมอยู่ เพียงแต่เดวิดก็ไม่อยากให้ลูกชายต้องเจอกับความเสียใจ เดวิดรู้ดีว่าปรีย์ไม่มีทางอยู่ได้นาน จึงอยากให้ลูกชายเลิกพบ เลิกคบหาผู้หญิงคนนั้นเสีย หากยิ่งพอรู้ว่าณฉัตรลงแรงทำเรื่องที่เดวิดไม่ชอบ เดวิดอยากให้ลูกชายเดินตามรอยเขามากกว่า ทำไมจะต้องทำงานเหนื่อยจนแย่งชิงเวลาศึกษาเล่าเรียนไปด้วย ยิ่งทำให้เดวิดอยากแยกทั้งคู่ออกจากกัน กระทั่งเกิดเรื่องเศร้าขึ้น เขาเสียลูกชายที่น่ารักไปทันที! เดวิดอยากจะย้อนเวลากลับไปก็ทำไม่ได้แล้ว
แต่ทุกอย่างก็กลายเป็นอดีตไปหมด ... อดีตที่ณฉัตรเองก็เลือกที่จะลืม อลิซได้แต่ภาวนาหากความทรงจำที่โหดร้ายคืนกลับมาเมื่อไหร่ เธอก็อยากให้ณฉัตรเข้มแข็ง ไม่โกรธแค้นจนเปลี่ยนนิสัยที่ใจดีของเขา จนกลับไปทำเรื่องร้ายกาจอีก
“ว่าไง ถามแล้วไม่ตอบ" ณฉัตรขมวดคิ้วกับอาการบื้อไบ้ของสาวลูกครึ่งผมแดงตรงหน้า ตอนนี้เธอสวมเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์ขาเดฟ ที่ทำเอาคนรอบๆมองกันให้ตรึมกับสัดส่วนเย้ายวนของเธอ ยกเว้นคนเดียวที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรอย่าง ณฉัตร เขาคงคิดอะไรกับยายแม่มดนี่ไม่ไหวหรอก!
“โรงแรม อลิซจองไว้แล้ว ขอแค่นอนบ้านฉัตรคืนเดียวเท่านั้น" อลิซบอกขณะเดินตรงไปยังประตูบ้าน แม้อากาศกรุงเทพฯจะร้อน แต่เธอก็คิดว่าสดใสดี
“ก็นอนที่บ้านฉัตรไปเลยก็ได้ ไม่ต้องนอนโรงแรมหรอก" ณฉัตรเปิดประตูบ้านให้
“ไม่ได้หรอก เดี๋ยวแดนนี่จะคิดว่าอลิซมีแฟนแล้ว" อลิซบอกพร้อมเดินไปรอบๆบ้าน
“หะ? แดนนี่ไหน" ณฉัตรไม่เคยได้ยินมาก่อน
“นี่ไง หล่อไหม" อลิซอวดรูปในโทรศัพท์ให้ณฉัตรดู ผู้ชายที่อลิซพูดถึงหน้าตาดีทีเดียว "ถึงแม้จะไม่เพอร์เฟคมาก แต่เขาก็ชอบอลิซนะ อลิซก็เลยชอบเขา เราค่อยๆเรียนรู้กันไปเรื่อยๆ"
“รู้จักกันเมื่อไหร่ แล้วแดนนี่นี่ทำอะไรอยู่" ณฉัตรซักไซร้ พร้อมรินน้ำเย็นใส่แก้วส่งให้อลิซ
“เพื่อนแนะนำให้รู้จักหลังจากโดนทิ้งให้เฝ้าบ้านคนเดียว แดนนี่เป็นโปรแกรมเมอร์ล่ะ เขาจะมาเที่ยวไทยพรุ่งนี้ อลิซเลยจะไปเที่ยวกับเขา” อลิซหน้าตามีความสุขมากจนคนมองหมั่นไส้นิดๆ
“อย่าให้ถูกหลอกอีกล่ะ ขี้เกียจมาเช็ดน้ำตาให้" หลังจากเช็ดน้ำตาให้ไปสามครั้งภายในสี่ปี! “แต่ก็ดีนะ ที่เธอยังกล้าที่จะรักครั้งใหม่ๆ ไม่ยึดติดกับความรักที่ผิดหวัง"
ณฉัตรคิดแบบนี้จริงๆ แม้ยายแม่มดจะเศร้าแต่ก็ลุกขึ้นมายิ้มได้ทุกครั้ง นับถือใจของเธอเหลือเกิน!
“ไม่มีความรักครั้งไหนที่ผิดหวังและผิดพลาดเท่ากับที่อลิซเลือกเงินแทนความรักแล้วล่ะ ว่าแต่ งานนายเป็นไงบ้าง" อลิซได้น้ำเย็นๆดื่มดับร้อน รู้สึกสดชื่นกว่าเดิม แต่ก็อดรู้สึกปวดหนึบในใจกับความผิดพลาดครั้งแรกไม่ได้ แม้ว่าจะผ่านมานานแต่ก็เป็นแผลอยู่ในหัวใจไม่ยอมหายเสียที
“งานก็ดี คิดว่าอาจจะทำถาวรเลยก็ได้" ณฉัตรตอบ
“แปลว่าจะไม่กลับไปแล้วเหรอ" อลิซหันมองตามคนที่เดินจัดบ้านไปมา บ้านของณฉัตรเรียบร้อยจนน่ารื้อให้รกจริงๆ
“ที่นั่นไม่มีอะไรรอฉันอยู่แล้วนี่" คนตัวสูงกว่าตอบ พร้อมตีมือบางที่รื้อชั้นหนังสือที่เขาเพิ่งจัดเสร็จเล่น สายตาคาดโทษหากยายแม่มดมารื้อของบ้านเขารกล่ะก็!
“แสดงว่าที่นี่มีแล้วงั้นสิ ใครน่ะ บอกมานะ" อลิซเอี้ยวตัวมาขวาง สายตาคาดคั้น และเมื่อเห็นอีกฝ่ายเม้มปากแน่น นิ้วบางจิ้มที่เอวคนตัวสูงอย่างรู้ดี ณฉัตรกระโดดหนี หัวเราะอย่างห้ามไม่ได้ ไม่ค่อยมีใครรู้หรอกว่าเขาบ้าจี้!
“พอเลย ไม่ต้องมาใกล้! หยุดเดี๋ยวนี้ ยายแม่มด!”
มีต่อ