ศรีธนญชัย. เป็นนิทานพื้นบ้านสมัยกรุงศรีอยุธยา เล่าสืบทอดต่อกันมาถึงปัจจุบันด้วยสำนวนร้อยแก้วข้าพเจ้าเห็นว่า หากนำมาเรียบเรียงใหม่เป็นบทกวีและแทรกหลักธรรมคำสอนไว้ด้วย จะทำให้สนุก น่าอ่านศึกษายิ่งนัก ข้าพเจ้าได้แยกออกเป็นตอนย่อยๆ รวม 55ตอน เพื่อให้สั้นไม่เบื่อ และวรรคคำให้อ่านง่ายยิ่งขึ้น

พรผกา สารสุวรรณ -  ผู้ประพันธ์

จะขอเล่า นิทาน พื้นบ้านไทย            ศรีธนญชัย เรื่องดัง ครั้งกรุงศรีฯ
เล่าสืบทอด สิบตอน กาลก่อนมี            ถึงบัดนี้  ยังลือเลื่อง เรื่องเล่าเรียน
    เรื่องเล่าถึง ชายหนุ่ม มีปัญญา        ไหวพริบกล้า แกมโกงกล จนผันเปลี่ยน
จากยากไร้ ก้าวหน้า ลาบวชเรียน            หลายครั้งเวียน ปัญญา พาเข้าพง
    นิทานดี เล่าฟัง สั่งสอนคิด            ครวญถูกผิด ปัญญาดี มีประสงค์
เลิศปัญญา ไร้ธรรม นำมั่นคง                พาต่ำลง ด้วยคะนอง ต้องพบภัย.
                        

  ………………………………..

ตอนที่ 1. กำเนิดศรีธนญชัย
                1.1  กำเนิดศรีธนญชัย
    กาลครั้งหนึ่ง  คู่สามี ภรรยา            ใช่ชีวา ชานกรุงศรีฯ ที่อาศัย
ถิ่นบ้านบึง ไร้บุตร ทุกข์เศร้าใจ            บนบานไหว้ ขอเมตตา ฟ้าประทาน
    จัดตั้งศาล เพียงตา ขึ้นหน้าบ้าน        ของคาวหวาน ปรุงหา อธิฐาน
ศิลาอาสน์ พระอินทร์แข็ง แรงบันดาล            รู้ด้วยญาณ  คนทุกข์ร้อน วอนบุตรมี
    พระอินทร์เล็ง ทิพย์เนตร เหตุตรวจตรา    นายนันทา นางเหรา เศร้าโศกศรี
ทั้งคู่เคย ทำบุญ คุณความดี                บัญชามี จุติเทวดา มาในครรภ์
    คืนวันนั้น นางเหรา เข้าหลับใหล        เห็นดวงจันทร์ สดใส ในความฝัน
จึงเอื้อมมือ ประคองรับ จับดวงจันทร์            ชื่นสุขสันต์ ตื่นกล่าว เล่าสามี
    ครั้นรุ่งเช้า เดินทางหา เจ้าอาวาส        แต่ไม่อาจ พบได้ ทำนายชี้
                                       ด้วยมีผู้ นิมนต์สงฆ์ ตรงพอดี                นิมิตมี เณรทำนาย หายข้องใจ                                    
     สามเณร อาสา ตรวจตราฝัน        ว่าครองจันทร์ คือสมจิต คิดอยากได้
จะมีบุตร ปัญญาเลิศ เกิดเป็นชาย            ขัดสนร้าย กลายดี มีโชคเยือน
    กำหนดครรภ์ วันเสาร์ เข้าเดือนห้า        กำเนิดมา ทารกชาย ทำนายเหมือน
ร่างอ้วนท้วน น่าเอ็นดู อยู่คู่เรือน            เดินทางเยือน วัดอีกครั้ง หวังชื่อดี
    สมภารตั้ง ชื่อมี ศรีธนญชัย            ความหมายให้ มีชัยทรัพย์ นับเป็นศรี
ยิ่งนานวัน รุ่งเรื่อง กินอยู่ดี                เพื่อนบ้านมี  รักใคร่  ให้เมตตา
                              ……………………………….

                         ตอนที่ 1  กำเนิดศรีธนญชัย
                1.2 ศรีธนญชัยฆ่าน้อง

    ผ่านห้าปี ศรีธนญชัย ได้น้องชาย        เพื่อนเล่นคล้าย ช่วยแม่ อาบน้ำท่า
ขนมแม่ แบ่งเท่า ทั้งข้าวปลา                สุขหรรษา พี่น้อง ร้องเล่นคลอ
    วันหนึ่งแบ่ง ขนมเท่า แม่เข้าบ้าน        แม่ค้าขาน เรียกน้องชาย ให้หนึ่งห่อ
ศรีธนญชัย ไม่ได้แถม ยืนเก้อรอ            ถามตัดพ้อ ไร้คำตอบ ไม่ชอบใจ
    ด้วยเป็นเด็ก ฉลาดล้น ส่งผลคิด        ครุ่นแค้นจิต ไม่ยุติธรรม ล้ำผู้ใหญ่
พาลถึงน้อง ตัวน้อย เดียงสาวัย            อิจฉาได้ เหนือตน คนลำเอียง
    ก่อนเคยรัก เลี้ยงน้อง ป้องดูแล        กลับผันแปร แกล้งบ่อย คอยหลบเลี่ยง
ปล่อยเล่นดิน มอมแมม ไม่อยู่เคียง            คอยบ่ายเบี่ยง เลี้ยงน้อง ร้องงอแง
    ในวันหนึ่ง พ่อแม่ ต้องเข้าเมือง        สั่งความเรื่อง ดูบ้าน งานแทนแม่
ทั่วบ้านของ เล่นเกลื่อน ไม่น่าแล            หวังพ่อแม่ กลับคืน ชื่นเสร็จงาน
    ลูกเอ๋ยเรือน สกปรก รกรุงรัง            อย่าเหลือตั้ง สักชิ้น ให้รกบ้าน
                                       หวังลูกช่วย แม่ทำ ย้ำการงาน                อีกสั่งวาน อาบน้ำน้อง ท่องขึ้นใจ                                                
แม่สั่งอาบ น้ำน้อง ต้องขัดสี            ตับไตมี ล้างพุงไส้ ให้สดใส
                                                                              
    ครั้นพ่อแม่ ไปแล้ว ไม่แคล้วเล่น        จนใกล้เย็น อาบน้ำน้อง ผ่องใสล้วน
ด้วยความคิด ลึกซึ้ง เกินวัยควร            คิดทบทวน ล้างตับไต ยังไม่ทำ
    เข้าครัวหา มีดกรีดท้อง น้องสิ้นใจ        ล้างตับไต ใส่กลับ รับแม่ย้ำ
อุ้มห่มผ้า ทาแป้งตัว ทั่วเคยทำ            หอมกรุ่นล้ำ จริงแท้ แม่ต้องการ
เสร็จจากน้อง เหลียวมอง บ้านสั่งไว้        ต้องจัดให้ เตียนโล่ง จรรโลงบ้าน
                                                                                
    นายนันทา นางเหรา เข้าบ้านเห็น        มือเท้าเย็น ตัวแข็ง แรงอ่อนล้า
ทรัพย์สมบัติ ไม่เหลือ ในสายตา            เหลียวมองหา ลูกชม สิ้นลมรอ
     เปิดผ้าห่ม ถูกผ่าท้อง กรีดร้องลั่น        เนื้อตัวสั่น ไม่เข้าใจ ในเหตุก่อ
ศรีธนญชัย เดียงสา หวังคำยอ                น้ำตาคลอ พ้อผิดใด ในผลงาน
ถามใสซื่อ ว่าลูก ผิดตรงไหน            ล้วนทำไป ตามแม่สั่ง ครั้งจากบ้าน
อาบน้ำน้อง ล้างท้องไส้ แม่สั่งงาน            เก็บกวาดบ้าน ไม่เหลือ เมื่อแม่เยือน
    นางเหราอึ้ง ชมไม่ออก นอกจากด่า        ลูกชั่วช้า โหดร้าย คล้ายคนเถื่อน
คว้าไม้ตี ขับไล่ ออกจากเรือน                ชาวบ้านเพื่อน สุดรั้ง ทั้งเห็นใจ
    เพื่อนบ้านดี มีน้ำใจ ให้แบ่งปัน        ในยามนั้น ไร้ทรัพย์ กับร้องไห้
ส่วนเจ้าศรี  สะอื้น เดินจากไป                ไม่เข้าใจ ใยแม่โกรธ โทษด่าตี

                                    ........................................................

ข้อคิด – “ถ้อยคำ”  เป็นเรื่องละเอียดอ่อน เมื่อใดใช้ไม่ถูกคน ไม่ถูกกาล ทำให้เสียหาย
           “เด็ก”   อาจทำผิดใหญ่ด้วยเดียงสา  คล้ายเด็ดปีกผีเสื้อเพียงอยากรู้ว่ามีอะไร ข้างใน ทำไมถึงโผผินบินได้
        “ผู้ใหญ่”  ทำผิดใหญ่ด้วยใจและถ้อยคำเขลา   ยิ่งรักยิ่งอยากรู้อยากเห็น  ทุกถ้อยคำและกระทำที่ว่ารักนั้น แท้จริง คือการทำลายบุคคลที่รักทั้งสิ้น



    ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ ลองนำมาให้อ่านแค่นี้ก่อน 1.1 กับ1.2 ครับ แต่งโดยแม่ของผมเองครับ ผมอ่านเห็นมันน่าสนใจเลยดี เลยขอแม่ให้เอามาลง ขอบคุณอีกครั้งครับ ติชมได้นะครับ  ถ้าแท็กผิดห้องก็ขออภัยด้วยนะครับ