คือ เรื่องมันมีอยู่ว่า
ตอนม.1 เราก็แอบชอบรุ่นพี่ ม.3 555+ เป็นกันทุกคนใช่ไหมคะที่แอบชอบรุ่นพี่เนี้ย (พี่ ม.3) แต่ รุ่นพี่คนนี้เค้าก็รู้ว่า จขกท นั้นแอบชอบ แต่พี่แกก็ไปคบหาเป็นแฟนกะเพื่อน จขกท นั้นเอง จขกท แอบแช่งให้เค้าเลิกกันทุกวัน ช่วงปีใหม่ พี่เค้าไปเที่ยวแพ กะเพื่อนๆ คืนนั้น จขกท ก็ร้องเพลง ส่งข้อเสียงไปให้พี่แกฟัง เพราะพี่แกเคยบอกว่า อยากฟัง จขกท ร้องเพลงค่าย east water young leader camp จขกท ก็ร้องส่งไป คืนนั้น ก็บบว่ามีความสุขมากๆ แต่ร้องเพลงนะ วันเวลาผ่านไป พี่แกก็เลิกกะเพื่อนของ จขกท แต่ตอนนั้นเราไม่ได้คุยกัน วันเวลาผ่านไปนานพอสมควร เบอร์ไม่มี ไม่รู้จะติดต่อกันยังไง พอดีไปถามเพื่อนซื่งเป็นแฟนเก่าพี่เค้าว่า ได้ติดต่อกันไหม เพื่อนบอกว่า มีเฟส ณ ตอนนั้น เราก็ตามหาเฟสพี่เค้าเลยจ้า ก็ได้ทำการแอดไป พี่เค้าก็รับ ความรู้สึกคือมันดีใจมาก อย่างน้อยก็มีโอกาสได้เข้าไปคุย แต่ พี่เค้ามีแฟนแล้ว แล้วตอนนั้น จขกท ก็กำลังคบหาดูใจกะเพื่อนรุ่นน้องเค้า ก็มีโอกาสได้คุยกันบ้างนิดหน่อย ระยะเวลาที่ห่างกัน ก็ 4-5 ปี ถึงได้มาคุยกัน ความรู้สึกคือคิดถึงมาก หลังจากนั้นผ่านไป เกือบปี ได้มีโอกาสกลับมาคุยกันอีกครั้ง ประเด็นสำคัญมันคือต่อจากนี้
วันหนึ่งพี่เค้าก็ชวนก็บอกว่า พี่อยากกลับไปโรงเรียนเก่า พี่จะไปมอบทุนการศึกษาให้กับเด็ก เราก็เห็นดีด้วย แล้วพี่แกก็บอกว่า ถ้าพี่ไป พี่จะโทรไปบอกเราล่วงหน้านะ เราก็พิมพ์ตอบกลับไป พี่คะ พี่ไม่มีเบอร์หนูนะ 1 วันถัดไป พี่ขอเบอร์หน่อยได้ไหม พี่อยากคุยกะเราไม่นาน พอคุยกัน พี่เค้าก็บอกว่าเราน่ารักขึ้น สวยขึ้น เราก็ปล่อยมุข ใส่พี่แกไม่ยั้ง พี่แกก็มาเล่าให้เราฟังว่า แต่ก่อนพี่แกชอบแกล้งเรามาก พูดด้วย ก็ไม่พูดด้วย พี่ก็แอบมองเราอยู่หรอก พี่แกพูดไปเราก็ยิ้มไป พี่แกบอกว่าเดี๋ยวว่างๆพี่จะขึ้นไปหานะ อาพี่อยู่โคราช (เราไม่ใช่คนโคราชนะ เราเด็กระยองแต่เรียนโคราช) เราก็ อ๋อค่ะ โอเคค่ะไม่มีปัญหา จะได้ไปดูหนังด้วยกัน พอคุยบ่อยๆเข้า เรารู้สึกเลยว่า ความรู้สึกที่เราแอบชอบพี่เค้ามาตั้งแต่ ม.1 มันยังคงเดิม มันไม่เคยลดน้อยลงเลย เรากะพี่แกคุยกันเกือบทุกวัน เราส่ง สติ๊กเกอร์ไลน์ หาเช้า กลางวัน เย็น แล้ววันนี้พี่แกบอกว่า ใจพี่แข็งมาก พี่ยังไม่ละลาย เราก็นึกท้อในใจหละ แต่เราสับสนว่าเรา จะไปต่อดีไหม เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะถ้าพี่เค้ารักเราขึ้นมาบางที มันอาจจะเป็นการสงสาร เห็นใจที่เราทำดีกะพี่เค้าก็ได้ แต่ในมุมมองเรา ถ้าใช่ก็คือใช่ ใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ แต่ถ้ารอ แล้วไม่ได้อะไรขึ้นมา มันก็..... เฮ้อ.... แต่ทุกวันนี้ก็มีความสุขดีที่ได้คุยกัน เป็นทุกคน ทุกคนจะทำอย่างไรดี จะรอต่อไป หรือ จะถอยออกมาดี
ปล. อันนี้เป็นกระทู้แรก ขออภัยเรื่องการเล่าเรื่องด้วยนะคะ
จะรอต่อไป หรือ จะถอยออกมาดี (ความรัก)
ตอนม.1 เราก็แอบชอบรุ่นพี่ ม.3 555+ เป็นกันทุกคนใช่ไหมคะที่แอบชอบรุ่นพี่เนี้ย (พี่ ม.3) แต่ รุ่นพี่คนนี้เค้าก็รู้ว่า จขกท นั้นแอบชอบ แต่พี่แกก็ไปคบหาเป็นแฟนกะเพื่อน จขกท นั้นเอง จขกท แอบแช่งให้เค้าเลิกกันทุกวัน ช่วงปีใหม่ พี่เค้าไปเที่ยวแพ กะเพื่อนๆ คืนนั้น จขกท ก็ร้องเพลง ส่งข้อเสียงไปให้พี่แกฟัง เพราะพี่แกเคยบอกว่า อยากฟัง จขกท ร้องเพลงค่าย east water young leader camp จขกท ก็ร้องส่งไป คืนนั้น ก็บบว่ามีความสุขมากๆ แต่ร้องเพลงนะ วันเวลาผ่านไป พี่แกก็เลิกกะเพื่อนของ จขกท แต่ตอนนั้นเราไม่ได้คุยกัน วันเวลาผ่านไปนานพอสมควร เบอร์ไม่มี ไม่รู้จะติดต่อกันยังไง พอดีไปถามเพื่อนซื่งเป็นแฟนเก่าพี่เค้าว่า ได้ติดต่อกันไหม เพื่อนบอกว่า มีเฟส ณ ตอนนั้น เราก็ตามหาเฟสพี่เค้าเลยจ้า ก็ได้ทำการแอดไป พี่เค้าก็รับ ความรู้สึกคือมันดีใจมาก อย่างน้อยก็มีโอกาสได้เข้าไปคุย แต่ พี่เค้ามีแฟนแล้ว แล้วตอนนั้น จขกท ก็กำลังคบหาดูใจกะเพื่อนรุ่นน้องเค้า ก็มีโอกาสได้คุยกันบ้างนิดหน่อย ระยะเวลาที่ห่างกัน ก็ 4-5 ปี ถึงได้มาคุยกัน ความรู้สึกคือคิดถึงมาก หลังจากนั้นผ่านไป เกือบปี ได้มีโอกาสกลับมาคุยกันอีกครั้ง ประเด็นสำคัญมันคือต่อจากนี้
วันหนึ่งพี่เค้าก็ชวนก็บอกว่า พี่อยากกลับไปโรงเรียนเก่า พี่จะไปมอบทุนการศึกษาให้กับเด็ก เราก็เห็นดีด้วย แล้วพี่แกก็บอกว่า ถ้าพี่ไป พี่จะโทรไปบอกเราล่วงหน้านะ เราก็พิมพ์ตอบกลับไป พี่คะ พี่ไม่มีเบอร์หนูนะ 1 วันถัดไป พี่ขอเบอร์หน่อยได้ไหม พี่อยากคุยกะเราไม่นาน พอคุยกัน พี่เค้าก็บอกว่าเราน่ารักขึ้น สวยขึ้น เราก็ปล่อยมุข ใส่พี่แกไม่ยั้ง พี่แกก็มาเล่าให้เราฟังว่า แต่ก่อนพี่แกชอบแกล้งเรามาก พูดด้วย ก็ไม่พูดด้วย พี่ก็แอบมองเราอยู่หรอก พี่แกพูดไปเราก็ยิ้มไป พี่แกบอกว่าเดี๋ยวว่างๆพี่จะขึ้นไปหานะ อาพี่อยู่โคราช (เราไม่ใช่คนโคราชนะ เราเด็กระยองแต่เรียนโคราช) เราก็ อ๋อค่ะ โอเคค่ะไม่มีปัญหา จะได้ไปดูหนังด้วยกัน พอคุยบ่อยๆเข้า เรารู้สึกเลยว่า ความรู้สึกที่เราแอบชอบพี่เค้ามาตั้งแต่ ม.1 มันยังคงเดิม มันไม่เคยลดน้อยลงเลย เรากะพี่แกคุยกันเกือบทุกวัน เราส่ง สติ๊กเกอร์ไลน์ หาเช้า กลางวัน เย็น แล้ววันนี้พี่แกบอกว่า ใจพี่แข็งมาก พี่ยังไม่ละลาย เราก็นึกท้อในใจหละ แต่เราสับสนว่าเรา จะไปต่อดีไหม เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะถ้าพี่เค้ารักเราขึ้นมาบางที มันอาจจะเป็นการสงสาร เห็นใจที่เราทำดีกะพี่เค้าก็ได้ แต่ในมุมมองเรา ถ้าใช่ก็คือใช่ ใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ แต่ถ้ารอ แล้วไม่ได้อะไรขึ้นมา มันก็..... เฮ้อ.... แต่ทุกวันนี้ก็มีความสุขดีที่ได้คุยกัน เป็นทุกคน ทุกคนจะทำอย่างไรดี จะรอต่อไป หรือ จะถอยออกมาดี
ปล. อันนี้เป็นกระทู้แรก ขออภัยเรื่องการเล่าเรื่องด้วยนะคะ