"ถ้าอานนท์กล่าวธรรมในที่ประชุมนั้น ภิกษุบริษัทย่อมมีใจยินดีแม้ด้วยคำที่กล่าว" ความอัศจรรย์ ของ พระอานนท์

ทิฏฐิความเห็นว่าขาดสูญเช่นนั้นเป็นสังขาร อธิบายด้วยความเห็นว่าดังนี้ เมื่อพิจารณาถึงเหตุของ สังขาร คือ อวิชชา จึงได้รู้ถึงเหตุและผล เพราะว่า สังขาร ไม่ใช่ตัวตน ... ปุถุชนย่อมไม่ตามเห็นรูป โดยความเป็

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพึงกระทำความไม่ประมาท คือ มีสติเครื่องรักษาใจโดยสมควรแก่ตน ในฐานะ ๔ ประการ ๔ ประการเป็นไฉน คือ ภิกษุพึงกระทำความไม่ประมาท คือ มีสติเครื่องรักษาใจโดยสมควรแก่ตนว่า จิตของเรา อ

ความจริงแท้ เป็น กลศาสตร์ทางกายภาพ​ เป็นเพียง การก่อสร้างของ อนุภาคสสาร ก่อสร้าง จนมี กลไกที่เป็นจิตใจ ขึ้นมา โดยอนุภาคสสาร เริ่มต้น คือ อวิชชาธาตุ​(ธาตุเกิดดับเริ่มต้น) ตามกฏ อิทัปปัจจยตา “ภาว

ถ้า มีตัวตนก็ไม่ใช่ ไม่มีตัวตนก็ไม่ใช่ แล้วคืออะไร คำตอบ ​ก็คือ ​ไม่ใช่ตัวตน นั่นแหละ ... พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรกัจจานะ โลกนี้ โดยมากอาศัย ส่วน ๒ อย่าง คือ ความมี ๑- ๑ ความไม่มี ๒- ๑ ก็เมื่

ปรมัตถธรรม แท้จริง เป็นเพียง อนุภาคสสาร ที่เกิดดับ ก่อสร้าง เลิกก่อสร้าง เท่านั้น เป็น ความจริงแท้ ​คือ ทุกข์เกิด และ ทุกข์ดับ เท่านั้น ไม่มีชื่อเรียกอะไรทั้งสิ้น แม้ใน อภิธรรม จะกล่าวถึง จิต เจตสิก ร

ai ได้ให้ข้อมูลกลับมา โดยไม่มีข้อความปฏิเสธ ดังนี้ สภาวะความเป็นจริงคือ การเกิดขึ้นและดับไปของอนุภาค หรือที่เรียกว่าอณู เป็นกระบวนการ การปรุงแต่ง (เกิด) และการเลิกปรุงแต่ง (ดับ) ข

สภาวะ ความเป็นจริง คือ อนุภาคเกิดดับ คือ การปรุงแต่งก่อสร้างของอนุภาคสสาร และ การเลิกปรุงแต่งก่อสร้างของอนุภาคสสาร สสารนั้นเกิดขึ้นตลอดเวลา แต่ก็มี ดับไปเองตลอดเวลา เพราะไม่มีเหตุปัจจัยให้เกิดอีก คว