ปรมัตถธรรม แท้จริง เป็นเพียง อนุภาคสสาร ที่เกิดดับ ก่อสร้าง เลิกก่อสร้าง เท่านั้น
เป็น ความจริงแท้ คือ ทุกข์เกิด และ ทุกข์ดับ เท่านั้น
ไม่มีชื่อเรียกอะไรทั้งสิ้น
แม้ใน อภิธรรม จะกล่าวถึง จิต เจตสิก รูป นิพพาน ก็ยังเป็นสมมติอยู่
เพราะความเป็นสภาวะเกิดดับก่อสร้างเลิกก่อสร้างของอนุภาค นั้น ไม่มีชื่อเรียกใดๆทั้งสิ้น
ส่วน สมมติ คือ ชื่อเรียกแทน สภาวะธรรมเกิดดับ ในแต่ละขั้นตอน
ดังที่มีพุทธพจน์ว่า "ทั้งเมื่อก่อนและทั้งบัดนี้ เราย่อมบัญญัติทุกข์ และความดับทุกข์"
...
[๒๑๓] พ. ดูกรอนุราธะ เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน เธอย่อมเห็นว่า สัตว์
บุคคลมีรูป มีเวทนา มีสัญญา มีสังขาร มีวิญญาณ อย่างนั้นหรือ?
อ. ไม่ใช่อย่างนั้น พระเจ้าข้า.
[๒๑๔] พ. ดูกรอนุราธะ เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน เธอย่อมเห็นว่า สัตว์
บุคคลนี้ไม่มีรูป ไม่มีเวทนา ไม่มีสัญญา ไม่มีสังขาร ไม่มีวิญญาณ อย่างนั้นหรือ?
อ. ไม่ใช่อย่างนั้น พระเจ้าข้า.
พ. ดูกรอนุราธะ ก็โดยที่จริง โดยที่แท้ เธอค้นหาสัตว์บุคคลในขันธ์ ๕ เหล่านี้ใน
ปัจจุบันไม่ได้เลย ควรแลหรือที่เธอจะพยากรณ์ว่า พระตถาคตเป็นอุดมบุรุษ เป็นยอดบุรุษ ถึง
ความบรรลุชั้นเยี่ยม เมื่อจะบัญญัติ ย่อมบัญญัติเว้นจากฐานะ ๔ เหล่านี้ คือ สัตว์เบื้องหน้าแต่
ตายแล้ว ย่อมเกิดอีก ๑ ย่อมไม่เกิดอีก ๑ ย่อมเกิดอีกก็มี ย่อมไม่เกิดอีกก็มี ๑ ย่อมเกิดอีก
ก็หามิได้ ย่อมไม่เกิดอีกก็หามิได้ ๑?
อ. ข้อนั้นไม่ควรเลย พระเจ้าข้า.
พ. ถูกละๆ อนุราธะ ทั้งเมื่อก่อนและทั้งบัดนี้ เราย่อมบัญญัติทุกข์ และความดับทุกข์
จบ สูตรที่ ๔.
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗ บรรทัดที่ ๒๕๘๖-๒๖๗๙ หน้าที่ ๑๑๒-๑๑๕.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=17&A=2586&Z=2679&pagebreak=0&fontsz=1 
ปรมัตถธรรม คือ อนุภาคสสาร เกิดดับ
เป็น ความจริงแท้ คือ ทุกข์เกิด และ ทุกข์ดับ เท่านั้น
ไม่มีชื่อเรียกอะไรทั้งสิ้น
แม้ใน อภิธรรม จะกล่าวถึง จิต เจตสิก รูป นิพพาน ก็ยังเป็นสมมติอยู่
เพราะความเป็นสภาวะเกิดดับก่อสร้างเลิกก่อสร้างของอนุภาค นั้น ไม่มีชื่อเรียกใดๆทั้งสิ้น
ส่วน สมมติ คือ ชื่อเรียกแทน สภาวะธรรมเกิดดับ ในแต่ละขั้นตอน
ดังที่มีพุทธพจน์ว่า "ทั้งเมื่อก่อนและทั้งบัดนี้ เราย่อมบัญญัติทุกข์ และความดับทุกข์"
...
[๒๑๓] พ. ดูกรอนุราธะ เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน เธอย่อมเห็นว่า สัตว์
บุคคลมีรูป มีเวทนา มีสัญญา มีสังขาร มีวิญญาณ อย่างนั้นหรือ?
อ. ไม่ใช่อย่างนั้น พระเจ้าข้า.
[๒๑๔] พ. ดูกรอนุราธะ เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน เธอย่อมเห็นว่า สัตว์
บุคคลนี้ไม่มีรูป ไม่มีเวทนา ไม่มีสัญญา ไม่มีสังขาร ไม่มีวิญญาณ อย่างนั้นหรือ?
อ. ไม่ใช่อย่างนั้น พระเจ้าข้า.
พ. ดูกรอนุราธะ ก็โดยที่จริง โดยที่แท้ เธอค้นหาสัตว์บุคคลในขันธ์ ๕ เหล่านี้ใน
ปัจจุบันไม่ได้เลย ควรแลหรือที่เธอจะพยากรณ์ว่า พระตถาคตเป็นอุดมบุรุษ เป็นยอดบุรุษ ถึง
ความบรรลุชั้นเยี่ยม เมื่อจะบัญญัติ ย่อมบัญญัติเว้นจากฐานะ ๔ เหล่านี้ คือ สัตว์เบื้องหน้าแต่
ตายแล้ว ย่อมเกิดอีก ๑ ย่อมไม่เกิดอีก ๑ ย่อมเกิดอีกก็มี ย่อมไม่เกิดอีกก็มี ๑ ย่อมเกิดอีก
ก็หามิได้ ย่อมไม่เกิดอีกก็หามิได้ ๑?
อ. ข้อนั้นไม่ควรเลย พระเจ้าข้า.
พ. ถูกละๆ อนุราธะ ทั้งเมื่อก่อนและทั้งบัดนี้ เราย่อมบัญญัติทุกข์ และความดับทุกข์
จบ สูตรที่ ๔.
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗ บรรทัดที่ ๒๕๘๖-๒๖๗๙ หน้าที่ ๑๑๒-๑๑๕.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=17&A=2586&Z=2679&pagebreak=0&fontsz=1