...มุมนี้อารมณ์ดี..."รอวันฟ้าใส...กลุ่มอดีตคนเคยสวยรักประชาธิปไตย นอนตะแคงจนตาแข็ง" ... 9 ม ค. 2558...!!!

ยินดีต้อนรับทุกท่าน มีเรื่อง ตลก ขำขัน อกหัก รักคุด ผ่าฟันคุต ปวดตับ  มาเล่าสู่กันฟังค่ะ

...เรียน...
คุณ กุลมิตรา ฝ่ายศาสนา
คุณ Bit_Bloom  ฝ่ายประชาสัมพันธ์คนสวยยยย
คุณ เจมส์บอน007 หรือ พี่โดม ฝ่ายต้อนรับส่วนหน้า
คุณ โอ้ ฝ่ายปฏิบัติการขับกล่อมและบรรเลง
สวัสดีสมาชิกห้องราชดำเนินทุกท่านค่ะ..

...พอเข้าไปใน อ.ด่านขุนทดได้ เหมือนยกภูเขาออกจากอก
ขับตรงไปจะเข้ากลางเมืองโคราช แต่เราเลี้ยวซ้ายเข้า อ.โนนไทย แล้วจะออกไปทาง จอหอ
เราคิดว่าทางต้องสะดวกแน่ ก็เลยไม่ใช้เส้นทางเก่า คือ ออกไป อ.โนนสูง
ถนนเส้นนี้ดีมากๆ ถนนสี่เลนวิ่งสบาย แต่ แต่ แต่ อีกแล้วครัชท่าน
พอถึงแยก จอหอ ก็มาเจอ อภิมหารถยนต์ติดแห่งประเทศไทย
รถทุกคันในประเทศไทย ต้องมารวมกันที่ถนนมิตรภาพ แน่ๆ
โอ๊ยย อยากจะสลบอีกรอบ ในเมื่อเราไม่ได้ไปกรุงเทพ เราจะมาร่วมด้วยช่วยเขาติดทำไม๊
ดังนรกชัง หรือสวรรค์แกล้งกันเนี่ย วันนี้ทำไมมันซวยอย่างนี้ คิดอะไรไว้ พลาดหมดทุกอย่าง...

...ระยะทาง 11 กิโล ที่รถติด เรานั่งแหง๊ก อยู่ในรถเกือบ 2 ชั่วโมง
มันเป็นอะไรที่ทรมารมาก ทั้งปวดขา ทั้งหงุดหงิด อยากจะกรี๊สสสส
แต่ก็ได้แค่คิด แล้วก็ฉีกลูกอมมาอม เชื่อมั้ยอมลูกอมที่เขาขายห่อ 10 บ.
อมหมด 3 ห่อ อ่อ เหลือลูกอมเหลือติดรถ 2 เม็ด
ตอนนี้ซองลูกอมที่ฉีกแล้วก็อยู่ในรถยังไม่เอาทิ้งเลย ลืมซะงั้น
เราอ๊ะหมดสภาพไปเลย ต้องเอาผ้าขนหนูเล็กๆ ชุบน้ำเช็ดหน้าแทบตลอดเวลา...

..พอหลุดออกมาจาก อถิมหารถติดแห่งประเทศไทย ได้
รีบมองหาปั๊มน้ำมัน ผะอืดผะอม เราจาอ๊วกอ๊ะ สายตาก็ล้า ถ้าไปต่อแบบนี้ไม่ไหวแน่
พอเจอปั้ม รีบเลี้ยวเข้าไปอย่างเร็ว คนก็เย๊อะรถก็เย๊อะอีกแหล๊ะ
จอดรถได้เรารีบไปจัดการ เอาข้าวเหนียวหมูทอดที่กินมาจาก อ.ด่านขุนทด ออกให้หมด ล้างหน้าล้างตา
ไม่ห่วงแล้วไอ้เรื่องความสวย ที่เคยบอกว่าจะทำอะไรก็ต้องสวยไว้ก่อนไม่อยู่ในสมองแหล๊ะ
ไปซื้อผ้าเย็น กับนมเปรี้ยวมานั่งกิน ซื้อมะม่วงเปรี้ยวมาอีกลูก 1 นั่งกินมะม่วงให้มันหายคลื่นไส้ แล้วก็ไปต่อ...

...ตอนนี้ค่อยยังชั่วแหล๊ะ ขับรถต่อไป แต่สายตามันล้ามากๆ คิดไว้ถึงบ้านคงไม่เกิน 1 ทุ่มแน่ๆ
ผ่านแยกที่ อ.โนนสูง แล้วนึกโมโหตัวเอง ว่าเราน่าจะออกมาทางนี้
แต่ก็ได้แค่คิด ในเมื่อเวลาย้อนกลับไม่ได้ แต่ก็นะตอนนี้ทางสะดวกแล้ว
อีกไม่นานก็ถึงพิมาย เราจะเลี้ยวขวาเข้าพิมาย แต่ แต่ แต่ อีกแล้วครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้
เขาปิดไฟสัญญานจราจร ห้ามเลี้ยวขวา เราต้องไปยูเทิร์นทางไปขอนแก่นนู่น
แล้วนี้มันอัลรัยกัน เราไม่ไปกรงเทพ ฯ แต่เราต้องไปยูเทิร์น แล้วมาเข้าขบวนเดียวกันกับรถที่จะไปกรุงเทพ ฯ
แต่จะทำไงได้ ไม่มีทางเลือกแล้วนิ เขาให้ทำอะไรเราก็ทำกับเขา แล้วเราก็ค่อยๆ กระดื๊บกระดื๊บ อีกครั้ง
สายตาก็ล้าลงไปเรื่อยๆ เกิดมาเคยสายตาล้าก็เพราะเล่นเกมส์ ไม่เคยตาล้าเพราะขับรถ
พึ่งจะมาเจอวันนี้วันแรก ไอ้เล่นเกมส์ก็ตาล้าไปสนุกไป แต่ขับรถนี่ตาล้าไปโมโหไป...

ลืมตามองฉันให้ดีอีกครั้ง
ความจริงความฝันต่างกันแค่ไหน
รักที่เธอต้องการ ผู้ชายที่ฝันในใจ
ตอบตัวเองได้ไหมใช่ฉันรึเปล่า

เธออายใครไหมที่เดินกับฉัน
จับมือกับฉันภูมิใจบ้างไหม
ฉันจะยอมรับฟัง หากเธอไม่แน่ใจ
ก็จะพร้อมทำตามหัวใจของเธอ

ไม่ได้เลิศหรูแค่คนบนพื้นดินทราย
ไม่ใช่เจ้าชายที่มีให้เธอได้ทุกสิ่ง
มีเพียงสองมือที่พร้อมจะทำเพื่อเธอด้วยรักจริง
ไม่มีวันจะทิ้ง ให้เธอต้องเสียใจ

เธออายใครไหมที่เดินข้างฉัน
สบตากับฉันอุ่นใจแค่ไหน
แม้ยังไม่ดีพอ ก็ไม่ต้องเกรงใจ
อยากจับมือกับฉันเรื่อยไปรึเปล่า

ไม่ได้เลิศหรูแค่คนบนพื้นดินทราย
ไม่ใช่เจ้าชายที่มีให้เธอได้ทุกสิ่ง
มีเพียงสองมือมี่พร้อมจะทำเพื่อเธอด้วยรักจริง
ไม่มีวันจะทิ้งให้เธอต้องเสียใจ
...อ้างอิง http://sz4m.com/t148

"รอวันฟ้าใส ...กลุ่มอดีตคนเคยสวยรักประชาธิปไตย นอนตะแคงจนตาแข็ง"