ข้อความค่อนข้างยาวนะคะพยายามกระชับ แต่มีหลายสิ่งที่อยากจะพูดจริงๆ ขอความกรุณาเสียสละเวลาอ่านจนจบนิดนึงนะคะ ขอบพระคุณมากค่ะ

กระสุนนัดเดียว… เปลี่ยน บ้านถาวร กลายเป็น หลุมฝังศพ ของ “น้องเดือน” พร้อมกับการสูญเสีย เพื่อนคู่กายและบ้านอบอุ่น ของ “น้องดาว”... ขอความเป็นธรรมให้น้องด้วยค่ะ

กระทู้ขอบ้านถาวรให้น้องดาว-น้องเดือนเมื่อ 1 ปีก่อน
http://pantip.com/topic/30073239

ลิงค์เรื่องราวและประกาศหาบ้านถาวรของน้องดาวและน้องเดือน
https://www.facebook.com/msmuey/media_set?set=a.518345011530347.119923.100000645570508&type=3

ในที่สุด เด็ก ๆ ก็ได้บ้านถาวร โดยเดินทางถึงบ้านใหม่ที่ อ.เมือง จ.ยโสธร เมื่อวันที่ 10 ม.ค.57 ประมาณ 5 โมงเย็น

น้องม่วงและน้องฟ้า ผู้รับอุปการะน้องดาวและน้องเดือน ได้ส่งรูปถ่ายและบอกเล่าความเป็นอยู่ การปรับตัวของเด็ก ๆ มาต่อเนื่อง เด็ก ๆ ได้รับการดูแลเอาใจใส่ด้วยความรัก มีความสุขกับชีวิตใหม่ที่มีบ้าน มีเจ้าของดูแลและมีพี่ใหญ่ใจดีอย่าง “พี่มะขาม” น้องหมาไทยหลังอานในบ้าน เล่นด้วยและสนิทกันอย่างรวดเร็ว

แต่แล้ว… น้องเดือนก็ถูกยิงตายในวันที่ 22 ม.ค. 57 ตอนประมาณ 6 โมงเย็น คนที่ฆ่าน้องเป็นชายแก่อายุ 60-70 ปีที่อยู่ข้างบ้าน ชื่อ “คำไหล ทองจิต” ...มันใช้ปืนยาวจ่อยิงที่ตาข้างซ้ายของน้องเดือน ทำให้ลูกตาทะลัก ตาโปนถลนออกมา เลือดพุ่งไหลออกมาไม่หยุด น้องเดือนร้องด้วยความเจ็บปวดสุดชีวิตได้เพียงครั้งเดียวก็ล้มนอนแน่นิ่งไปทันที

น้องม่วงและน้องฟ้ารีบนำร่างของน้องเดือนส่งรพส.ทันที โดยปั๊มหัวใจให้น้องไปตลอดทาง เมื่อถึงรพส. คุณหมอบอกว่า หัวใจน้องอ่อนแรงมากแล้ว คุณหมอพยายามปั๊มหัวใจให้ แต่ก็ไม่สามารถช่วยชีวิตน้องได้ คุณหมอบอกว่ากระสุนต้องเจาะทะลุสมองเพราะร่างกายถูกตัดการสั่งการในทันที

น้องม่วงและน้องฟ้าเข้าแจ้งความที่ สภ.เมืองยโสธร …..
…..ม่วงกับฟ้าเลยไปแจ้งความกับเจ้าหน้าที่ตำรวจเพื่อความปลอดภัยของหมาที่ยัง เหลือที่บ้านและหมาตัวอื่น ๆ ในหมู่บ้านด้วย เพราะคิดว่าคนที่กล้าทำกับหมาเราอย่างนี้ จิตใจเขาคงโหดเหี้ยมกล้าทำกับหมาตัวอื่นด้วย ในขณะที่คุยกับคนที่ยิงน้องต่อหน้าเจ้าหน้าที่ตำรวจ ม่วงได้ถามเขาว่ายิงหมาทำไม เขาตอบกลับมาว่าโมโหที่มันไปกัดไก่ แต่พอถามว่าซากไก่อยู่ไหน เขากลับตอบ ...ไม่มีหรอก... พอถามอีกว่าถ้าหมาไปกัดไก่จริง ๆ ทำไมไม่เอาซากมาเรียกค่าเสียหายกับเจ้าของ หมา เขาตอบว่านึกว่าหมาไม่มีเจ้าของ (ทั้ง ๆ ที่น้องเดือนใส่ปลอกคอสีชมพู)
...ถ้ามันวิ่งเข้าบ้านคนก็จะไม่ยิงเพราะเป็นหมามีเจ้าของ แต่หมาวิ่งไปทางตลาดเลยยิง ส่วนค่าเสียหายไม่เอาหรอกเพราะไม่ติดใจอะไร และหมาก็ยิงไปแล้ว ตายไปแล้ว ก็แล้ว ๆ กันไป…
ถึงตอนนั้นที่ได้ยินคำตอบ ทั้งม่วงทั้งฟ้าจุกจนพูดอะไรไม่ออก ไม่คิดว่าจะมีคนที่มีจิตใจโหดร้ายขนาดนี้ จนเจ้าหน้าที่ตำรวจก็บอกว่าปืนน่ะเอามายิงที่สาธารณะไม่ได้ จะใช้ให้ระมัดระวังอย่ามายิงอะไรสุมสี่สุมห้า แล้วเขาก็รับปากว่าถ้ามีหมามากัดอีกจะบอกจะตามหาเจ้าของจะไม่ยิง…..

เมื่อทราบข่าวร้ายของน้องเดือน รู้สึกช็อคและใจหายอย่างอธิบายไม่ถูก นึกถึงภาพที่เห็นน้องเดือนคอยวิ่งตามคุณลุงคนนึงที่มาวิ่งออกกำลังกายบริเวณลานจอดรถทุกเย็นด้วยความสนุกสนานไร้เดียงสา วิ่งเล่นฟัดกับน้องดาวที่ที่พักชั่วคราว แววตาของน้องเดือนบริสุทธิ์สดใส ทำไมคนแก่ใจบาปคนนี้ถึงจ่อยิงผ่านแววตาที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาของน้องเดือนได้ขนาดนี้

น้องดาวและน้องเดือนเป็นน้องหมาที่น่าสงสารมาก ทั้งคู่ถูกเอามาปล่อยทิ้งที่ลานจอดรถแห่งหนึ่งตั้งแต่ยังเป็นลูกหมาอายุราว 4-6 เดือน น้องดาว-น้องเดือนเป็นน้องหมาขี้ตกใจตามประสาลูกหมาจรที่ไม่เคยมีบ้าน ไม่เคยได้รับความรักความอบอุ่นดูแลใกล้ชิด แต่ทั้งคู่ก็เป็นน้องหมาขี้อ้อนที่จะวิ่งเข้าหาคนที่เรียกทันทีโดยไม่มีความระแวงอะไรเลย เด็ก ๆ มีจิตใจที่บริสุทธิ์มากค่ะ จนเมื่อไม่สามารถอยู่ที่เดิมได้อีก จึงประกาศขอความช่วยเหลือ และมีผู้ใจบุญหลายท่าน อาสาเข้ามาช่วยเหลือน้องดาวและน้องเดือน ทั้งพี่หน่อย Malee Maitodee ที่เป็นรถอาสาเข้าไปนำตัวน้อง ๆ ออกมาทันทีในวันรุ่งขึ้น ป้าหมู Bwung Bwung ที่ช่วยจัดการทำหมันให้เด็ก ๆ และผู้ใจบุญที่รับดูแลน้องดาวและน้องเดือนระหว่างรอบ้านถาวร รวมถึงเพื่อน ๆ ในเฟซบุ๊กทุกท่านที่ช่วยแชร์ระดมความช่วยเหลือและกระจายข่าวหาบ้านให้เด็ก ๆ น้องดาวและน้องเดือนได้รับความเมตตาความช่วยเหลือมาอย่างมากมาย จนกระทั่งได้บ้านถาวร...

...หลังการรอคอย “บ้านถาวร” มานานถึง 1 ปีเต็ม(ตั้งแต่ 22 ม.ค. 2556) กับระยะทาง 550 กม. ในรถกับการเดินทาง 7 ชม. น้องดาวและน้องเดือนมีชีวิตใหม่ที่มีความสุขใน “บ้านใหม่” รู้สึกดีใจและสุขใจที่ได้เห็นน้องดาว-น้องเดือนถึงฝั่ง โดยไม่คิดเลยว่า วันเวลาแห่งความสุขของเด็ก ๆ จะแสนสั้นและสิ้นสุดลงด้วยความใจทมิฬของ “คน???”

...เพียง 12 วัน 1 ชม. สำหรับชีวิตใหม่แห่งความสุขจนลมหายใจสุดท้ายของน้องเดือน ...และน้องดาวก็ต้องถูกนำตัวกลับกรุงเทพ ฯ ในวันรุ่งขึ้นทันทีด้วยเหตุผลของความปลอดภัย น้องดาวต้องกลับมาอยู่ในคอกรวมกับน้องหมาอีกหลายสิบชีวิต กับน้องหมาตัวโตกว่า...น้องดาวที่ผอมแกร็นตัวเล็กกว่าน้องหมาไทยทั่วไป… ต้องถูกแย่งอาหารกินตามประสา แตกต่างจากบ้านอบอุ่นที่ได้รู้จักมาแล้วแม้เพียงระยะเวลาที่แสนสั้น โดยไม่มี...น้องเดือน เพื่อนข้างกายที่อยู่ด้วยกันตลอดมา...อีกต่อไป...

“คำไหล ทองจิต” บอกว่า ยิงน้องเดือนเพราะน้องไปกัดไก่ของมัน แต่ไม่มีซากไก่ใด ๆ หนำซ้ำยังพูดว่า ไม่ติดใจ ไม่เอาค่าเสียหาย เพราะยิงน้องเดือนตายไปแล้ว ก็แล้ว ๆ กันไป

คนแก่ที่อยู่ในวัยที่ควรจะรู้จักกลัวเกรงบาปกรรม จากการที่ได้เกิดเป็น “คน” มายาวนานถึง 60-70 ปี แต่กลับไม่มีความเมตตาปรานี ไม่มีมนุษยธรรมที่ “คน” พึงมี สามารถจ่อยิงเข้าที่ตาของน้องหมาตัวเล็ก ๆ ได้อย่างเลือดเย็น และยังพูดในทำนองว่า ยิงน้องเดือนเพราะคิดว่า น้องเป็นหมาไม่มีเจ้าของ ...ซึ่งบริเวณนั้นมีน้องหมาจรที่ไม่มีเจ้าของอยู่อย่างมากมาย... หากชายแก่ใจบาปผู้นี้ไม่ได้รับผลแห่งกรรมชั่วนี้ใด ๆ กำราบให้ไม่กล้าฆ่าน้องหมาตามอำเภอใจแบบนี้อีก แล้วน้อง ๆ ที่ยังมีชีวิตอยู่ จะอยู่อย่างปลอดภัยได้อย่างไร

ความพยายามต่าง ๆ ในการช่วยเหลือน้องดาวและน้องเดือนให้ได้มีชีวิตที่ปลอดภัยมีความสุข สูญสิ้นไปเพราะชายแก่ใจบาปเพียงคนเดียว “คำไหล ทองจิต” ควรจะต้องขอขมาต่อหน้าหลุมฝังศพของน้องเดือน และได้รับผลกรรมที่จะทำให้ไม่กล้าทำร้ายทำลายชีวิตน้องหมาที่อยู่ในพื้นที่อีกมากมายหลายชีวิตเช่นนี้อีก

…..ขอความกรุณาทุกท่านช่วยแชร์เรื่องราวนี้ให้สังคมรับรู้ ขอให้ถึงสื่อต่าง ๆ เพื่อหวังว่า จะสามารถจัดการไม่ให้ “คำไหล ทองจิต” ก่อกรรมชั่วกับสัตว์ที่ไม่มีทางต่อสู้หรือแม้แต่จะพยายามเอาชีวิตรอดอย่างน้องหมาอีก เพื่อปกป้องน้องหมาอีกหลายชีวิตที่อยู่ในพื้นที่ของ..หมู่บ้านขุมเงิน ต.ขุมเงิน อ.เมือง จ.ยโสธร ด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ