"อุบัติรัก สลัดลาย" (นิยายมโน) ตอนที่ 13 Part 2 นำแสดงโดย พี่ตุ้ย - ขวัญ

กระทู้สนทนา

ตอนที่ 13 Part 2

ณ งานประกาศรางวัล Star Party 23rd TV Pool

"เดี๋ยวฉันจะเอารถไปจอด เธอเดินเข้าไปในงานก่อนนะ" เขากล่าวเมื่อขับรถเข้ามาถึงงานแล้ว

"นั่นไง น้องณมนมาแล้ว" เสียงนักข่าวที่กำลังสัมภาษณ์ดาราคนหนึ่งร้องขึ้นเมื่อเห็นณมนเดินเข้ามาในงาน"

"สวัสดีค่ะ พี่ๆทุกคน แหม...มากันเยอะเชียวนะคะ คิดแล้วเชียวว่าเดินเข้ามานี่คงไม่รอดแน่ๆ
"น้องณมนพูดแบบนี้ แสดงว่ามีคำตอบเรื่องภาพหลุดน้องณมนกับคุณวัสแล้วใช่ไหมค่ะ" นักข่าวถาม

"ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ คือคุณวัสเขาเป็นหุ้นส่วนกับที่บริษัทฯ เราก็ไปงานเลี้ยงกันปกติธรรมดาค่ะ ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ"
"เอ...แต่ว่าภาพที่หลุดออกมา คนมองกันว่าน้องณมนกับคุณวัสมี something wrong กัน ใช่หรือเปล่าค่ะ"

"ก็อย่างที่มนบอกกับพี่ๆ ไปแล้วว่า เราเป็นตัวแทนไปงานเลี้ยงของบริษัทฯ ร่วมกัน ก็คือคุณวัสก็ไปแทนคุณอา ส่วนมนก็ไปแทนคุณพ่อคุณแม่ค่ะ"
"แล้วนี่น้องณมนมาคนเดียวหรือค่ะ แล้วคุณวัสไม่ได้มาด้วยกันหรือค่ะ"

"ก็อย่างที่พี่ๆ นักข่าวเห็นน่ะค่ะ ว่าตอนที่มนเดินเข้ามา พี่ๆ นักข่าวก็เห็นใช่ไหมค่ะว่ามนเดินมาคนเดียว ถ้ายังไงมนต้องขอตัวก่อนนะคะ จะได้เวลาเริ่มงานแล้วค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ" ณมนรีบตัดบทสนทนาทันที ก่อนที่จะถูกจี้คำถามให้จนมุมมากไปกว่านี้

"สวัสดีค่ะ ขอบคุณค่ะ"
"เดี๋ยวซิค่ะน้องณมน แล้วเรื่องภาพหลุดที่ชายทะเลจะว่ายังไงค่ะ น้องณมนค่ะ อย่าเพิ่งไปค่ะ น้องณมน" นักข่าวพยายามสัมภาษณ์ต่อแต่ณมนก็รีบเดินกึ่งวิ่งเข้าไปยังบริเวณงานเพื่อเตรียมขึ้นเวทีทันที

ขอทุกท่าน ปรบมือให้กับพิธีกรรับเชิญกิตติมศักดิ์เพื่อเป็นเกียรติให้กับคุณมหศักดิ์และคุณหญิงกิตติยา ไตรวิชญ์สกุลครับ อ้าว...ทำไมคุณมหศักดิ์และคุณหญิงกิตติยา ยังดูหนุ่มดูสาวกันอยู่ล่ะครับ ฮ่าๆ ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ เนื่องจากว่าวันนี้คุณมหศักดิ์และคุณหญิงกิตติยา มีความจำเป็นต้องเดินทางไปต่างประเทศในเย็นวันนี้ ท่านก็เลยส่งตัวแทนมาเป็นพิธีกรกิตติมศักดิ์แทนครับ"

"ขอเสียงปรบมือให้กับคุณ มหาสวัสดิ์ โฆษิตโภคินันท์ และ คุณ ณมน ไตรวิชญ์สกุล อีกครั้งหนึ่งครับ ต้องขออภัยด้วยครับ แซวเล่นๆ นะครับ เห็นว่ากำลังมีข่าวฮอตกันอยู่" เสียงโฆษกเอ่ยแซวณมนกับมหาสวัสดิ์เล่นเอาคนทั้งฮอลล์เฮกันลั่นเลย
"สวัสดีค่ะ สวัสดีครับ" ณมนและมหาสวัสดิ์กล่าวทักทายกับคนในงาน

"ก็ในค่ำคืนนี้นะครับ ก็มาถึงรางวัลสุดท้ายแล้วนะครับ"
"ใช่ค่ะ"
"รางวัลนี้ก็จะเป็นรางวัลสำหรับการการันตีคนซึ่งเป็น ขวัญใจมหาชน อย่างแท้จริงครับ

"และสำหรับรางวัลสุดท้ายของค่ำคืนนี้นะครับ นั่นก็คือรางวัล ขวัญใจมหาชน หรือ People choice Star ปี 2556 ได้แก่..."

"พี่เบิร์ด ธงไชย แมคอินไตย์ ค่ะ"
"ธงไชย แมคอินไตย์ ครับ"

"เป็นเสียงของมหาชนอย่างแท้จริงนะครับ" คุณเบิร์ด ธงไชยได้เดินขึ้นมาบนเวที ณมนอ้าแขนกอดคุณเบิร์ด ธงไชยด้วยความปลาบปลื้มปิติยินดีไปกับรางวัลที่คุณเบิร์ดได้รับ

"ไม่หึงกันนะครับ" คุณเบิร์ด ธงไชย กล่าวยิ้มๆ พร้อมหันไปมองมหาสวัสดิ์ คนทั้งฮอลล์ที่ได้ยินต่างพากันส่งเสียงเฮ กรี๊ดกันลั่นฮอลล์ทีเดียว ส่วนณมนก็ได้แต่ยิ้มอายๆ เขิลจนทำหน้าไม่ถูกเลย
"ก่อนอื่นเบิร์ดก็ต้องกล่าว ขอบคุณครับ แล้วก็ Happy Anniversary กับทีวีพูลด้วยนะครับ ครบรอบ 23 ปีแล้ว แป๊บเดียวเองนะครับ"

"แล้วก็ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 4 แล้วนะครับที่ได้รับรางวัลจาก การโหวตเป็นมหาชน"

"ขอขอบพระคุณมหาชนของเบิร์ดทุกคนครับ และก็จะทำตัวให้ถูกใจมหาชนอย่างนี้ตลอดไป ขอบคุณมากครับ"

"นั่นๆ คุณวัสกับน้องณมนกำลังจะเดินออกมาแล้ว พวกเรารีบไปดักรอกันเถอะ" กลุ่มนักข่าวที่มาตั้งตารอจะสัมภาษณ์ณมนกับมหาสวัสดิ์ต่างพากันวิ่งเข้าไปหาพวกเขาทั้งสองทันที

"ใจเย็นๆ ครับ ไม่ต้องรีบร้อน ผมเตรียมใจมาเรียบร้อยแล้ว คิดว่ายังไงวันนี้คงไม่รอดแน่นอน"
"ค่ะ ตอนนี้มีหลายๆ คนอยากทราบแล้วค่ะว่าผู้ชายในรูปใช่คุณวัสหรือเปล่าค่ะ ถึงภาพจะดูไม่ค่อยชัดนัก แต่คนที่เห็นยืนยันว่าเป็นคุณวัสแน่นอนค่ะ"

"ใช่ครับ เป็นผมเองครับ แหม...สายตาดีกันจริงๆ เลยนะครับ ก็ตามภาพแหละครับ เราไปทะเลด้วยกันจริง" เขาตอบยิ้มๆ พร้อมหันมามองณมน

"ค่ะ แต่ว่าอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะคะ เราไม่ได้ไปสวีทอะไรกันตามข่าวนะคะ" ณมนรีบแก้ต่าง แต่ในใจนึกโมโหเขา นี่หรือวิธีแก้ข่าวของเขา ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
"แต่ว่า จากภาพนี่ ดูสนิทสนมกันมากเลยนะครับ เอ๊ะยังไงกันครับ" นักข่าวคนหนึ่งถาม

"คืออย่างนี้นะคะ เราสองคนต้องไปดูงานโรงแรมของเราที่ภูเก็ตน่ะคะ ก็แค่นั้นจริงๆ คะ่"
"แต่จากภาพเหมือนไปเที่ยวด้วยกันมากกว่านะคะคุณณมน แล้วที่บอกว่า โรงแรมของเรา นี่มันยังไงกันค่ะ หมายความว่ายังไงค่ะ" พอโดนต้อนหนักๆ เข้า ณมนชักจะอ้ำๆ อึ้งๆ แล้ว เพราะเธอไม่อยากให้พวกนักข่าวสาวลึกเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาให้มากกว่านี้

"เราไปดูงานที่โรงแรมจริงๆ ครับ ก็อย่างที่ทราบกันมาบ้างแล้วว่าคุณพ่อคุณแม่ของผมกับคุณอา ซึ่งเป็นคุณพ่อคุณแม่ของคุณณมนนั้น ท่านเป็นเพื่อนรักกันแล้วครอบครัวของเราทั้งสองก็สนิทกันอยู่แล้ว คือว่าโรงแรมของคุณณมนที่ภูเก็ตนะครับ คุณพ่อของผมท่านก็มีหุ้นส่วนอยู่ด้วย ซึ่งตอนนี้ท่านก็โอนหุ้นนั้นมาให้ผมแทน ดังนั้นก็เหมือนกับว่าผมกับคุณณมนเราเป็นหุ้นส่วนกันครับ แล้วตอนที่ไปนั้นมันมีเอกสารสำคัญที่ผมกับคุณณมนต้องเซ็นอนุมัติร่วมกัน เราจึงเดินทางไปด้วยกัน"
"แต่จากภาพมันเหมือนไปเที่ยวนะคะคุณวัส" นักข่าวยังคงต้อนคำถามเดิม

"ตกลงจะเอาคำตอบเรื่องภาพให้ได้ใช่ไหมครับ ใช่ครับ เราไปเที่ยวกันหลังจากที่เราทำงานกันเสร็จ ผมก็เห็นว่าคุณณมนเธอไม่ได้ไปที่นั่นนานแล้ว เราก็เลยไปเที่ยวกันเท่านั้นเองครับ"
"แล้วไปกันสองคนหรือค่ะ มีคนอื่นไปด้วยไหม" นักข่าวเอ่ยถามขึ้นเหมือนต้องการจะให้เขายอมรับให้ได้ว่าไปกันสองคนหรือเปล่า

"ไปกันสองคนครับ สงสัยอะไรอีกมั้ยครับ"
"งั้นคุณวัสพอจะบอกได้ไหมค่ะ คือได้ยินข่าววงในลือกันว่าพวกคุณได้ถูกหมั้นหมายกันไว้แล้วตั้งแต่ยังเด็กจริงหรือเปล่าค่ะ แล้วตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกคุณอยู่ในสถานะอะไรค่ะ"

"อ้อเรื่องนั้น มนจะตอบให้นะคะ คือว่ามันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ท่านตกลงกันไว้นานแล้ว แต่..." ยังไม่ทันทีณมนจะพูดจบ มหาสวัสดิ์ก็พูดแทรกขึ้นมาทันทีทำเอาณมนปั้นหน้าไม่ถูก ได้แต่ฝืนยิ้มออกไป

"ใช่ครับ จริงอย่างที่คุณณมนพูด แต่ตอนนี้เราสองคนก็กำลังอยู่ในช่วงศึกษาดูใจกันก่อนแต่งน่ะครับ" พูดแล้วก็หันไปมองณมน ซึ่งณมนที่กำลังยิ้มอยู่ถึงกับปั้นหน้าไม่ถูก แล้วก็ทำท่าว่าจะพูดต่อ เขาจึงพูดตัดบทเสียก่อนว่า

"เอาเป็นว่าเคลียร์ชัดเจนหมดแล้วนะครับ ผมต้องขอตัวพาคุณณมนกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ" พูดจบเขาก็จูงณมนเดินออกจากงานขึ้นรถไป ปล่อยให้นักข่าวยืนอึ้งกับคำตอบที่ได้ยินจากปากของเขา

เมื่อมาถึงบ้านณมนก็โวยวายใส่เขายกใหญ่
"นี่ทำไมนายถึงไปบอกนักข่าวแบบนั้น นี่นายจงใจแกล้งฉันอีกแล้วใช่ไหม นายไปพูดให้นักข่าวเขาเข้าใจผิดทำไมกัน"
"เข้าใจผิดอะไรของเธอ ฉันก็แค่พูดไปตามความจริงก็เท่านั้นเอง"
"ความจริงอะไรของนายห่ะ อ๋อ...ความจริงที่ฉันต้องแต่งงานกับนายตามที่ผู้ใหญ่สั่งน่ะหรอ ฮึ...ฉันบอกเอาไว้เลยนะว่าวิธีของนายมันไม่ได้ผล ไม่มีใครบังคับฉันได้ แล้วนายก็กลับไปได้แล้ว จะไปไหนก็ไปฉันไม่อยากเห็นหน้านาย" ณมนเอ่ยอย่างโมโหและขุ่นเคืองอยู่ในใจว่าเขาบอกกับนักข่าวว่าจะแต่งงานกับหล่อนแต่กลับไม่บอกว่ารักหล่อนสักคำ เรื่องอะไรหล่อนจะต้องแต่งงานกับเขาตามที่เขาบอกทำไม อย่าหวังเลย

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เมื่อได้ยินดังนั้นเขาจึงรู้สึกหงุดหงิดแกมหมั่นใส้ณมนที่เล่นตัวนัก ไม่รู้จักยอมรับความจริงเสียบ้าง เขาจึงอุ้มเธอเข้าไปในห้อง
"นี่นายจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ นี่จะบ้าไปแล่วหรือไง"
"ใช่ คุยกับคนบ้าไม่รู้เรื่อง มันก็ต้องบ้าตามแบบนี้แหละ แล้วก็จะทำอะไรบ้าๆ อย่างที่เธอบอกซะเดี๋ยวนี้เลย ถ้าเธอยังขืนดื้อดึงไม่เข้าท่าอยู่แบบนี้นะ"
ณมนได้แต่นอนนิ่ง ไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกไปมากไปกว่านี้ เพราะเธออาจจะเสียเปรียบเขาอีกก็ได้ เพราะวันนี้คุณพ่อกับคุณแม่ของเธอไม่อยู่บ้านอีกทั้งคนใช้ในบ้านก็พากันนอนหมดแล้ว ดังนั้นก็เท่ากับว่ามีเธอกับเขาซึ่งอยู่ในห้องกันสองต่อสอง มันคงไม่เป็นผลดีกับเธอแน่ถ้าเธอขืนพูดอะไรที่เป็นการขัดใจเขาขึ้นมาอีก ซึ่งเธอเองก็รู้ดีว่าเขาจะลงโทษเธออย่างไร ดังนั้นณมนจึงไม่ขอเสี่ยงดีกว่า เธอจึงเลือกที่จะเงียบเสีย ส่วนเขาเมื่อเห็นว่าณมนนิ่งไม่เถียงเขาอีก เขาก็ได้แต่ยิ้มในความฉลาดและรู้จักเอาตัวรอดจากเขาของเธอเสียจริง เมื่อเป็นเช่นนี้เขาจึงหาเหตุที่จะล้วงเกินเธอไม่ได้ จึงจำเป็นต้องปล่อยเธอไปก่อน
"เอาล่ะ เธอพักผ่อนเถอะ ฉันจะกลับบ้านแล้ว แล้วอย่าลืมล็อกประตูห้องด้วยล่ะ เดี๋ยวฉันจะปิดบ้านให้เอง" พูดจบเขาก็เดินออกจากห้องไป ปล่อยให้ณมนที่ยังนอนอยู่ในท่านั้นนอนนิ่ง หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำกับเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ ซึ่งทำให้ใบหน้าเธอร้อนผ่าวกลัวว่าเขาจะปล้ำเธอขึ้นมาจริงๆ

"น้ำเสียงหงุดหงิด ทำไมหรอ โกรธที่เมื่อกี้ฉันไม่ทำอะไรเธอหรือไงห่ะฉันจะโทรมาบอกว่า ฝันดีนะ แค่นี่แหละ แล้วอย่าลืมล็อคประตูห้องด้วยล่ะ" เขากล่าวอย่างเป็นห่วง