อันนี้เราเขียนจากจินตนาการอันเพ้อเจ้อของเราอ่ะนะ คือ เวลาดูฉากที่โกโบริเห่อลูกแล้วก็เสียดายนะ ที่เค้าไม่มีวันได้เห็นลูกที่เค้ารัก ไม่ได้กอดไม่ได้อุ้ม ไม่ได้เล่นสนุกกับลูก ร้องเพลงกล่อมลูก เพราะจากบุคลิกของโกโบริที่เป็นคนอ่อนโยน โรแมนติค ขี้เล่น คงเลี้ยงโกน้อยได้น่ารักที่เดียว แล้วถึงตอนนั้นอังศุมารินคงยิ้มอย่างมีความสุขแบบไม่มีสิ่งใหนมาขวางความรู้สึกเธอได้อีก อยากเห็นโกน้อยใส่ชุดญี่ปุ่นเหมือนพ่อ แล้วสองคนพ่อลูกก็พากันไปแกล้งแม่  เอาสัตว์ที่แม่ไม่ชอบเข้ามาเลี้ยงในบ้าน มีลุงทาเคดะที่ได้แต่งงานกับพยาบาลสาวคนไทยเป็นแขกมาคอยเยี่ยมเยือน และพลทหารเคสุเกะที่กำลังจะแต่งงานกับลูกสาวยายเมี้ยน มาซื้อผลไม้ในสวนไปให้พ่อตาแม่ยาย   โกโบริพาโกน้อยและอังไปเยี่ยมพ่อแม่ที่ญี่ปุ่น ยังดีที่ก่อนตายเค้ายังได้รู้ว่ากำลังจะได้เป็นพ่อคน ยังนึกขอบคุณผู้ประพันธ์ที่ไม่ใจร้ายกับโกโบริซะเกินไป ยังทำให้เค้าดีใจที่ได้มีลูกกับหญิงที่รักมาก


แต่ก็นะ นิยายเรื่องนี้เขียนอิงประวัติศาสตร์ เรื่องเลยต้องจบเศร้าแบบนี้ ไม่งั้นคงใช้ชื่อคู่กรรมไม่ได้ และคงไม่ตรึงใจ(บีบหัวใจ) ผู้อ่าน ผู้ชม มาจนถึงวันนี้

แต่อยากเห็นจริงๆนะคะบี้กับหนูนาทำให้เราอยากเห็นภาพนี้จริงๆ