สวัสดีเพื่อนพันทิพทุกคนครับ
ผมขออนุญาตแนะนำตัวเองสักหน่อยนะครับ ผมชื่อ เอ ตอนนี้อายุ 23 ปี กำลังทำงานออฟฟิศครับ
(เรื่องราวต่อไปนี่ค่อนข้างยาวและเป็นเรื่องราวชีวิตผมเองครับ)
เกริ่น...ผมเป็นคนจังหวัด ส โดยกำเนิด และเป็นลูกคนเดียวของพ่อและแม่ ตั้งแต่ผมจำความได้ ผมก็ได้อาศัยอยู่บ้านของย่าเพราะตัวครอบครัวผมเองยังไม่มีบ้านอยู่ ณ ตอนนั้น แต่แล้วเมื่อผม อยู่ช่วงอนุบาล พ่อและแม่ก็ตัดสินใจซื้อบ้านเป็นของตนเอง (บ้านมือสองโดยมารีโนเวทใหม่) ตอนนั้นผมดีใจมากๆที่จะมีบ้านเป็นของตัวเองแม่ผมก็จะพาผมไปตรวจบ้านบ่อยๆ จนถึงวันย้ายเข้าบ้าน แต่แล้วดีใจได้ไม่เท่าไร ปัญหาทางการเงินก็เกิดขึ้น ผมถึงต้องอยู่กับย่าตามเดิม โดยที่พ่อแม่ผม มาทำงานก่อสร้างที่สมุทรปราการ (พ่อแม่ผมจบแค่ ม3) ผมเคยมาอยู่กับพ่อแม่ 1 ครั้งที่ไซร์งาน โดยนั่งหลังรถกะบะของคนรู้จักมากันกับย่าให้มาส่ง เดินทาง 6-7 ชม เหนื่อยและร้อนมากครับ มาแค่ 2 คืนก็กลับ
-จนผมขึ้น ป1 เรียนที่โรงเรียนหมู่บ้าน ก็ใช้ชีวิตเล่นกับเพื่อน ทำนั้นนุ้น เพราะช่วงนั้นยังไม่มีโทรศัพย์เลยอาศัยเล่นเพื่อนคนอื่นแทน แต่แม่ผมก็กลับมาอยู่บ้านเป็นแม่บ้านแล้วนะครับ ส่วนพ่อผมก็ไปทำงานที่ต่างประเทศแล้ว แม่ก็คอยมารับผมที่โรงเรียนทุกวัน
-จนวันหนึ่งผมขึ้น ป2 งอแง่แม่อยากไปเรียนโรงเรียนประจำอำเภอ ซึ่งแม่ผมก็ยอมไปให้ ผมก็เรียนที่นั้นตั้งแต่ ป2-ป6 (ผมจะอธิบายแต่ละปอให้ฟังครับ ที่ผมจำได้นะ) ป2 เนี้ยผมเข้ามาเป็นอะไรที่ใหม่มากๆ เพราะผมไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน งอแง่อยากกลับบ้าน ไม่รู้จักใคร จนช่วงนั้นแม่จะมาหาผมบ่อยมาก (ซึ่งบ้านผมกับโรงเรียนประจำห่างกันประมาน 30 กิโล) จนผมสามารถอยู่ได้ ปรับตัวเข้ากับเพื่อน มีสังคม แต่ตอนนั้นโดนครูติงบ่อยมาก ไม่ว่าผมจะทำอะไร ก็จะผิดไปหมด แต่ผมก็อยู่ได้นะ ผมก็มือถือเครื่องเเรกคือ โนเกีย ปุ่มกดเลยนะช่วงนั้น เล่นกับเพื่อนไปสนุกมาก พากับทำกิจกรรมกัน
-จนขึ้น ป3 เพื่อนก็จะแยกห้องไป อธิบายห้องเรียนชั้นประถมก่อนนะครับ มันจะเป็นห้องเช่น ป2/1-2/6 อะไรแบบนี้ใครหัวดีก็จะอยู่ห้องแรกๆ ประมานนี้ครับ ซึ่งผมอยู่กลางๆค่อนไปท้าย555 แต่ผมก็สู้นะครับ แม้ว่าจะห้องท้ายแต่ก็เป็นท็อปของห้องตลอด ช่วงนั้นค้นพบตัวเองว่าเป็นคนที่ชอบการแสดงออก เวลามีอะไรก็จะไปทำทุกอย่าง ขึ้นเวที อาสาอะไรก็ทำ ประกวดวาดภาพ หรือมีประเพณีอะไรก็จะทำเข้าร่วมตลอด จนผมจบ ป3
-ขึ้น ป4 ช่วงเวลานี้ผมก็มีเพื่อกลุ่มเก่าๆ นั้นละครับ ผมเคยเอา แคสตาล้อก ของมิสทีน มาขายให้เพื่อนด้วยนะ555 ช่วยแม่ขาย ตอนนั้น ยุคเฟอบี้เลย แต่ผมไม่มีนะครับ ครอบครัวผมไม่มีทุนทรัพย์เยอะขนาดนั้น ผมก็ได้แต่มองดูเขา ก็อยากได้นะ แต่ไม่มีอะเนอะ เคยขอแต่ก็ต้องทำอะไรตอบแทน เช่น สอบได้ที่ 1 จะซื้อให้ เก็บเงินซื้อเองบ้าง ซึ่งตอนนั้นร้อยนึ่งสำหรับผมเยอะมาก ผมชอบเอาไปซื้อ เบเบท มาเล่นกับเพื่อนตลอด การ์ด ดิน น้ำ ลม ไฟ ตอนนั้นแบบผมเซีนมาก มีเยอะทุกอย่าง ป4 ก็ไม่มีอะไรมากครับ ก็เรื่อยๆแบบนี้
-จนขึ้น ป5 มีเพื่อนมีอะเนอะ ก็ได้อยู่กับกลุ่มผู้ชายเลย 6 คน ซึ่งไม่เคยคบเพื่อนชายล้วนๆอะเนอะ 555 ตอนนั้นผมก็ไม่อะไรนะ ใครก็ได้ผมไม่ได้ติดอะไร เพราะอย่าลืมว่ามีคนที่ชอบและไม่ชอบผม ผมก็ไม่อะไรเฉยๆ ก็ใช้ชีวิตไป อ้อลืมบอกพ่อผมนานๆเขาจะกลับมาครั้ง 3-4 ปีครั้ง จนผมจะจำหน้าพ่อไม่ได้ละ 555 แต่ตอนนั้นทางบ้านผมก็มีความสุขดี เลิกเรียนกลับบ้านก็มีแม่ทำอาหารให้ทานทุกเย็น พอเรียนไปสักพักหนึ่ง ผมก็ได้รู้จักกับความรัก รู้ว่าความรักมันหน้าตาเป็นแบบไหน ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมาจีบผม ผมก็คุยๆ ไปเรื่อย เพราะยังเด็กอาเนอะไม่ได้อะไร และยังอยู่ในวัยคนพบตัวเองด้วยมั้ง เลยไม่ได้คิดที่จะอยากไปต่อหรืออะไร ผมก็หายๆไป เพราะตอนนั้นผมเป็นนักกีฑา200 เมตร ระดับอำเภอ ก็มีซ้อมมีอะไรเข้ามาเรื่อยๆ แต่แกเป็นรุ่นพี่ผมปีนึ่ง ก็ทบทวนกับตัวเองไปมาว่าตัวเองชอบใคร อะไรแบบไหนยังไง ตอนนั้นเริ่มมีเฟสบุ้คละ แต่ต้องไปร้านเน็ต ถ้าจะทำอะไรอานะ และผมก็ขับรถจักรยานยนต์ได้แล้วนะแบบมีขาท ป้าเป็นคนสอนผม ผมก็โดนผมใช้ไปซื้อของบ่อยเลยรู้ว่าผมขับได้ แต่แม่ผมไม่สอนนะเพราะมันอัตราย อะไรที่แม่ห้ามแม่ก็ทำให้คนอื่นหมดเลย เจาะหูงี้ ผมอยากเจาะแม่ก็ไม่ทำให้ แต่คนอื่นชอบให้แม่ผมเจาะให้ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ชีวิตก็กินนอนไปเรื่อยๆ
-จนผมขึ้น ป6 ค้นพบตัวเองก็ แกนโอเพนนิ่ง เลยว่าฉันคือใครอะไรยังไง ก็ได้มารู้จักเพื่อนอยู่กลุ่มนึ่ง ซึ่งตอนนี้ก็ยังคบหากันอยู่นะ ช่วนกันไปเล่นน้ำ ทานข้าว ทำกิจกรรมบ้าๆบอๆ ถือว่าเป็นเพื่อนสนิทเลยละ ช่วง ป6 เรื่อยๆ อ้อชอบแข่งถ่ายรูป B162 ทำไมก็ไม่รู้ ปากส้มเนี้ย มาทุกยุคจริง จนผ่านมาช่วงนึ่งผมก็มีแฟน เป็นผู้ชาย ซึ่งพี่เขาอยู่ กทม คบกันไปเดือนนึ่งมั้ง พึ่งมารู้ทีหลังว่าเขาเอารูปคนอื่นมาใช้ และหลอกผมเสมอมา จนผมเลิกลากันไป ประมาณนี้คน ป6
-ม1 ผมก็ย้ายไปเรื่องโรงเรียนประจำอำเภออีกที่ ซึ่งมันแยกจากตัวโรงเรียนประถมไป ไม่ไกลกันมาก เข้าไปก็มีเพื่อนกลุ่มนี้ละก็เรียนด้วยกัน แต่อีกคนไปเรียนต่างประเทศ อีกคนอยู่อีกห้อง ซึ่งเราก็ติดต่อคุยกันมาตลอดนั้น ตอนนั้นสุดโต่งมากทำอะไรทำสุด กล้าทำ จนครูด่าว่า เช่น ทาปากแดง (อุทัยทิต) ก็โดนว่า ด่า อะไรสารพัด จนวันนึ่งผมก็ได้ทุนการศึกษา จากการที่ครูไปเยื่อมบ้านอันนี้ครูประจำชั้นนะ ใจดีมา แต่อีกครูที่ชอบด่า เป็นครูสอนรายวิชานั้นๆ เขาก็ให้ทุรผม คอยเเนะนำผม ซึ่งตอนนี้ผมไม่ทราบว่าเขาเป็นไงบ้าง ไม่เจอนานมาก การขึ้น ม1 นี้ก็ไม่มีอะไรนะเรื่อยๆเลย มเพื่อนกลุ่มใหม่ มีพี่ที่รู้จัก อ้อผมเคยคบกับรุ่นพี่นี้ด้วย จนมาเจอกัน แต่ก็ไม่อะไรนะ 5555 พี่ผู้ชายแกสูง 190 ตอนนั้นผมแค่ 165 เองซึ่งตอนนี้ผมก็ไม่ต่าง555 แกน่ารัก ที่ไม่ได้ไปต่อเพราะยังเด็กอยู่ก็นับถือแบบพี่น้องดีกว่า ทางบ้านผมก็ยังมีความสุขดี พ่อกลับมาเอาคอมมาด้วย ผมก็เล่นคอม แม่ติดเน็ตให้ ก็ดีใจนะ แม่ก็มีจานดาวเทียมอีก ผมก็ดูหนังเพลินๆเลย
-จนผมขึ้น ม2 เส้นทางก็ไม่ต่างจาก ม1 มากนะ มีโทรศัพย์ที่แม่ซื้อให้ พึ่งรู้ว่าไปผ่อนกับเขามา ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดอะไร จนมีแฟนจริงๆ 1 คนเข้ามาให้ชีวิต พามารู้จักกับแม่ เปิดตัว อะไรทุกอย่างเลย ที่บ้านก็ยอมรับนะและไม่ได้อะไรอีกด้วย คบกันไปก็มีทะเลาะบ้าง เลิกกันบ้างกลับมาคบใหม่บ้างนั้นคือ โลกผมหลายใบมาก จนไปนอนที่อื่นแต่ไม่บอกแม่ทำให้แม่ร้องให้ ขาดเรียน เกเรมากช่วงนั้น แล้วผมก็หยุดและเคลียตัวเองทุกอย่าง ไม่กลับไปเป็นแบบนั้นอีกเลย จนมาช่วงนึ่ง ใกล้ขึ้น ม3 แม่ผมโดนหลอกผ่านเฟสบุ้คให้โอนเงินไป แม่ผมก็โอนไปให้ 3 หมื่น ซึ่งได้ไปยืมคนอื่นมา มากมายเลยกับเรื่องนี้ เพราะโอนไปแล้ว คอนเซนเตอ ให้โอนเพิ่มไปอีก แม่ผมก็โอนไปอีกด้วยการขอยืมคนอื่นๆ จนเป็นหนี้ แม่ว่าช่วงนั้นแม่ผมเครียดนะ แต่แค่ไม่แสดงออกมา แต่แม่เคยเกริ่นนะว่าถ้าแม่ไม่อยู่จะอยู่คนเดียวได้มั้ย ผมก็ตอบส่งๆไป ก็ใช้ชีวิตไปสักระยะหนึ่ง เช้าวันนึ่งแม่ผม ขึ้นมาบอกผมว่าตาป่วยแม่จะไปหาตาที่ ตจว นะ ผมก็โอเค ตอนนั้นผมสลึมสลืออยู่ จนสายๆมาย่ามาตะโกนว่าหาผม ว่าแม่ไปไหน โทรหาแม่ให้หน่อยซึ่งผมโทรไปแม่ก็ไม่รับ ปิดเครื่องติดต่อไม่ได้เลย ซึ่งที่ย่ามาตะโกนหาผมเพราะว่า ทองและเงินใน เอทีเอ้ม ย่าหายไปหมดเลย ผมก็ไม่รู้จะทำอะไร ได้แต่นั้งร้องไห้ จนย่าบอกว่าไม่เป็นไรเดียวย่าเลี้ยงผมเอง หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันไปผมก็ งง กับเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่รู้อะไรเลย จนสักพักหลายวันแม่ก็โทรมาว่าโทรศรัพย์แม่หมด แม่ทำจริงที่เอาของไป แต่แม่มีเหตุผลของแม่ ซึ่งผมก็จำช่วงนั้นไม่ได้เหมือนกันนะครับ ย่าผมก็แจ้งความขึ้นศาล พ่อผมก็เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ช่วงนั้นพ่อก็อยู่ต่างประเทศนะครับยังไม่กลับมา พ่อก็ฟ้องหย่าไป ผมก็อยู่บ้านที่พ่อแม่ร่วมกันทำไว้นั้นคนดียว โดยที่ย่าคอยนำข้าวมให้ตลอด ตอนนั้นผม ดาวไปเลย ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป
-จนผมขึ้น ม3 ภายนอกที่ รร อาจดูว่าผมมีความสุขดี แฮฮ่า แต่พอกลับมาบ้านก็นั่งเศร้ากับเรื่องที่เกิดขึ้น ซึ่งผมไม่เคยคิดเหมือนกันว่ามันจะเป็นแบบนั้น เพราะผมคิดว่า เราควรมีกัน พ่อแม่ลูก แบบนี้ แต่พอยาวๆไปผมก็ทำใจได้นะ ลืมบอกแม่ผมก็ติดต่อมานะ แต่ไม่บอกผมว่าแกอยู่ไหนทำอะไร โทรมาบอกเฉยๆว่าเป็นไงบ้าน ทำอะไรอยู่ โอนเงินมาให้ใช้อีก ตอนนั้นผมมีเงินสองทางคือทางพ่อ 500 แม่เดือนละ 2000 ซึ่งเยอะนะ เเต่ผมใช้เงินฟุ้มเฟียจริงช่วงนั้น ใช้เยอะมาก ซื้อหมดไม่เคยกินอะไรไม่เคยได้อะไรก็ซื้อ จนพ่อและแม่ต่างก็มีชีวิตคู่ใหม่กัน ผมก็อยู่บ้านนั้นคนเดียว เปลี่ยนแฟนไปเรื่อยๆ จริงๆช่วงนั้น เพราะอาจจะขาดความรักและความอบอุ่นด่วยละ ผมก็ขับรถมอไซร์ (ซื้อใหม่แล้ว) ไปตามต่างจังหวัดเพื่อเดินทางไปหาแฟนคนนุ้นคนนี้ คือผมไปรอบๆจังหวัดมาหมดละ
เรื่องราวมันก็จะมีอะไรนี้คนช่วงเกิดจนถึง ม3 แต่ยังมีช่วง ม4 ถึงปัจจุบันนี้อยู่นะ ถ้าอยากอ่านคอมมเม้นมานะครับ รับรองพีคกว่านี้แน่ๆ ปล อย่างช่วงเวลาผมอาจจะลืมไปบ้างแล้ว ผมก็พยายามนึกให้ออกแล้วมาเเชร์ให้เพื่อนๆได้อ่านกันครับครับ แล้วเดียวพบกันอีกครั้ง EP2 ขอบคุณครับ
ฉันอยากเล่า! EP1
ผมขออนุญาตแนะนำตัวเองสักหน่อยนะครับ ผมชื่อ เอ ตอนนี้อายุ 23 ปี กำลังทำงานออฟฟิศครับ
(เรื่องราวต่อไปนี่ค่อนข้างยาวและเป็นเรื่องราวชีวิตผมเองครับ)
เกริ่น...ผมเป็นคนจังหวัด ส โดยกำเนิด และเป็นลูกคนเดียวของพ่อและแม่ ตั้งแต่ผมจำความได้ ผมก็ได้อาศัยอยู่บ้านของย่าเพราะตัวครอบครัวผมเองยังไม่มีบ้านอยู่ ณ ตอนนั้น แต่แล้วเมื่อผม อยู่ช่วงอนุบาล พ่อและแม่ก็ตัดสินใจซื้อบ้านเป็นของตนเอง (บ้านมือสองโดยมารีโนเวทใหม่) ตอนนั้นผมดีใจมากๆที่จะมีบ้านเป็นของตัวเองแม่ผมก็จะพาผมไปตรวจบ้านบ่อยๆ จนถึงวันย้ายเข้าบ้าน แต่แล้วดีใจได้ไม่เท่าไร ปัญหาทางการเงินก็เกิดขึ้น ผมถึงต้องอยู่กับย่าตามเดิม โดยที่พ่อแม่ผม มาทำงานก่อสร้างที่สมุทรปราการ (พ่อแม่ผมจบแค่ ม3) ผมเคยมาอยู่กับพ่อแม่ 1 ครั้งที่ไซร์งาน โดยนั่งหลังรถกะบะของคนรู้จักมากันกับย่าให้มาส่ง เดินทาง 6-7 ชม เหนื่อยและร้อนมากครับ มาแค่ 2 คืนก็กลับ
-จนผมขึ้น ป1 เรียนที่โรงเรียนหมู่บ้าน ก็ใช้ชีวิตเล่นกับเพื่อน ทำนั้นนุ้น เพราะช่วงนั้นยังไม่มีโทรศัพย์เลยอาศัยเล่นเพื่อนคนอื่นแทน แต่แม่ผมก็กลับมาอยู่บ้านเป็นแม่บ้านแล้วนะครับ ส่วนพ่อผมก็ไปทำงานที่ต่างประเทศแล้ว แม่ก็คอยมารับผมที่โรงเรียนทุกวัน
-จนวันหนึ่งผมขึ้น ป2 งอแง่แม่อยากไปเรียนโรงเรียนประจำอำเภอ ซึ่งแม่ผมก็ยอมไปให้ ผมก็เรียนที่นั้นตั้งแต่ ป2-ป6 (ผมจะอธิบายแต่ละปอให้ฟังครับ ที่ผมจำได้นะ) ป2 เนี้ยผมเข้ามาเป็นอะไรที่ใหม่มากๆ เพราะผมไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน งอแง่อยากกลับบ้าน ไม่รู้จักใคร จนช่วงนั้นแม่จะมาหาผมบ่อยมาก (ซึ่งบ้านผมกับโรงเรียนประจำห่างกันประมาน 30 กิโล) จนผมสามารถอยู่ได้ ปรับตัวเข้ากับเพื่อน มีสังคม แต่ตอนนั้นโดนครูติงบ่อยมาก ไม่ว่าผมจะทำอะไร ก็จะผิดไปหมด แต่ผมก็อยู่ได้นะ ผมก็มือถือเครื่องเเรกคือ โนเกีย ปุ่มกดเลยนะช่วงนั้น เล่นกับเพื่อนไปสนุกมาก พากับทำกิจกรรมกัน
-จนขึ้น ป3 เพื่อนก็จะแยกห้องไป อธิบายห้องเรียนชั้นประถมก่อนนะครับ มันจะเป็นห้องเช่น ป2/1-2/6 อะไรแบบนี้ใครหัวดีก็จะอยู่ห้องแรกๆ ประมานนี้ครับ ซึ่งผมอยู่กลางๆค่อนไปท้าย555 แต่ผมก็สู้นะครับ แม้ว่าจะห้องท้ายแต่ก็เป็นท็อปของห้องตลอด ช่วงนั้นค้นพบตัวเองว่าเป็นคนที่ชอบการแสดงออก เวลามีอะไรก็จะไปทำทุกอย่าง ขึ้นเวที อาสาอะไรก็ทำ ประกวดวาดภาพ หรือมีประเพณีอะไรก็จะทำเข้าร่วมตลอด จนผมจบ ป3
-ขึ้น ป4 ช่วงเวลานี้ผมก็มีเพื่อกลุ่มเก่าๆ นั้นละครับ ผมเคยเอา แคสตาล้อก ของมิสทีน มาขายให้เพื่อนด้วยนะ555 ช่วยแม่ขาย ตอนนั้น ยุคเฟอบี้เลย แต่ผมไม่มีนะครับ ครอบครัวผมไม่มีทุนทรัพย์เยอะขนาดนั้น ผมก็ได้แต่มองดูเขา ก็อยากได้นะ แต่ไม่มีอะเนอะ เคยขอแต่ก็ต้องทำอะไรตอบแทน เช่น สอบได้ที่ 1 จะซื้อให้ เก็บเงินซื้อเองบ้าง ซึ่งตอนนั้นร้อยนึ่งสำหรับผมเยอะมาก ผมชอบเอาไปซื้อ เบเบท มาเล่นกับเพื่อนตลอด การ์ด ดิน น้ำ ลม ไฟ ตอนนั้นแบบผมเซีนมาก มีเยอะทุกอย่าง ป4 ก็ไม่มีอะไรมากครับ ก็เรื่อยๆแบบนี้
-จนขึ้น ป5 มีเพื่อนมีอะเนอะ ก็ได้อยู่กับกลุ่มผู้ชายเลย 6 คน ซึ่งไม่เคยคบเพื่อนชายล้วนๆอะเนอะ 555 ตอนนั้นผมก็ไม่อะไรนะ ใครก็ได้ผมไม่ได้ติดอะไร เพราะอย่าลืมว่ามีคนที่ชอบและไม่ชอบผม ผมก็ไม่อะไรเฉยๆ ก็ใช้ชีวิตไป อ้อลืมบอกพ่อผมนานๆเขาจะกลับมาครั้ง 3-4 ปีครั้ง จนผมจะจำหน้าพ่อไม่ได้ละ 555 แต่ตอนนั้นทางบ้านผมก็มีความสุขดี เลิกเรียนกลับบ้านก็มีแม่ทำอาหารให้ทานทุกเย็น พอเรียนไปสักพักหนึ่ง ผมก็ได้รู้จักกับความรัก รู้ว่าความรักมันหน้าตาเป็นแบบไหน ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมาจีบผม ผมก็คุยๆ ไปเรื่อย เพราะยังเด็กอาเนอะไม่ได้อะไร และยังอยู่ในวัยคนพบตัวเองด้วยมั้ง เลยไม่ได้คิดที่จะอยากไปต่อหรืออะไร ผมก็หายๆไป เพราะตอนนั้นผมเป็นนักกีฑา200 เมตร ระดับอำเภอ ก็มีซ้อมมีอะไรเข้ามาเรื่อยๆ แต่แกเป็นรุ่นพี่ผมปีนึ่ง ก็ทบทวนกับตัวเองไปมาว่าตัวเองชอบใคร อะไรแบบไหนยังไง ตอนนั้นเริ่มมีเฟสบุ้คละ แต่ต้องไปร้านเน็ต ถ้าจะทำอะไรอานะ และผมก็ขับรถจักรยานยนต์ได้แล้วนะแบบมีขาท ป้าเป็นคนสอนผม ผมก็โดนผมใช้ไปซื้อของบ่อยเลยรู้ว่าผมขับได้ แต่แม่ผมไม่สอนนะเพราะมันอัตราย อะไรที่แม่ห้ามแม่ก็ทำให้คนอื่นหมดเลย เจาะหูงี้ ผมอยากเจาะแม่ก็ไม่ทำให้ แต่คนอื่นชอบให้แม่ผมเจาะให้ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ชีวิตก็กินนอนไปเรื่อยๆ
-จนผมขึ้น ป6 ค้นพบตัวเองก็ แกนโอเพนนิ่ง เลยว่าฉันคือใครอะไรยังไง ก็ได้มารู้จักเพื่อนอยู่กลุ่มนึ่ง ซึ่งตอนนี้ก็ยังคบหากันอยู่นะ ช่วนกันไปเล่นน้ำ ทานข้าว ทำกิจกรรมบ้าๆบอๆ ถือว่าเป็นเพื่อนสนิทเลยละ ช่วง ป6 เรื่อยๆ อ้อชอบแข่งถ่ายรูป B162 ทำไมก็ไม่รู้ ปากส้มเนี้ย มาทุกยุคจริง จนผ่านมาช่วงนึ่งผมก็มีแฟน เป็นผู้ชาย ซึ่งพี่เขาอยู่ กทม คบกันไปเดือนนึ่งมั้ง พึ่งมารู้ทีหลังว่าเขาเอารูปคนอื่นมาใช้ และหลอกผมเสมอมา จนผมเลิกลากันไป ประมาณนี้คน ป6
-ม1 ผมก็ย้ายไปเรื่องโรงเรียนประจำอำเภออีกที่ ซึ่งมันแยกจากตัวโรงเรียนประถมไป ไม่ไกลกันมาก เข้าไปก็มีเพื่อนกลุ่มนี้ละก็เรียนด้วยกัน แต่อีกคนไปเรียนต่างประเทศ อีกคนอยู่อีกห้อง ซึ่งเราก็ติดต่อคุยกันมาตลอดนั้น ตอนนั้นสุดโต่งมากทำอะไรทำสุด กล้าทำ จนครูด่าว่า เช่น ทาปากแดง (อุทัยทิต) ก็โดนว่า ด่า อะไรสารพัด จนวันนึ่งผมก็ได้ทุนการศึกษา จากการที่ครูไปเยื่อมบ้านอันนี้ครูประจำชั้นนะ ใจดีมา แต่อีกครูที่ชอบด่า เป็นครูสอนรายวิชานั้นๆ เขาก็ให้ทุรผม คอยเเนะนำผม ซึ่งตอนนี้ผมไม่ทราบว่าเขาเป็นไงบ้าง ไม่เจอนานมาก การขึ้น ม1 นี้ก็ไม่มีอะไรนะเรื่อยๆเลย มเพื่อนกลุ่มใหม่ มีพี่ที่รู้จัก อ้อผมเคยคบกับรุ่นพี่นี้ด้วย จนมาเจอกัน แต่ก็ไม่อะไรนะ 5555 พี่ผู้ชายแกสูง 190 ตอนนั้นผมแค่ 165 เองซึ่งตอนนี้ผมก็ไม่ต่าง555 แกน่ารัก ที่ไม่ได้ไปต่อเพราะยังเด็กอยู่ก็นับถือแบบพี่น้องดีกว่า ทางบ้านผมก็ยังมีความสุขดี พ่อกลับมาเอาคอมมาด้วย ผมก็เล่นคอม แม่ติดเน็ตให้ ก็ดีใจนะ แม่ก็มีจานดาวเทียมอีก ผมก็ดูหนังเพลินๆเลย
-จนผมขึ้น ม2 เส้นทางก็ไม่ต่างจาก ม1 มากนะ มีโทรศัพย์ที่แม่ซื้อให้ พึ่งรู้ว่าไปผ่อนกับเขามา ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดอะไร จนมีแฟนจริงๆ 1 คนเข้ามาให้ชีวิต พามารู้จักกับแม่ เปิดตัว อะไรทุกอย่างเลย ที่บ้านก็ยอมรับนะและไม่ได้อะไรอีกด้วย คบกันไปก็มีทะเลาะบ้าง เลิกกันบ้างกลับมาคบใหม่บ้างนั้นคือ โลกผมหลายใบมาก จนไปนอนที่อื่นแต่ไม่บอกแม่ทำให้แม่ร้องให้ ขาดเรียน เกเรมากช่วงนั้น แล้วผมก็หยุดและเคลียตัวเองทุกอย่าง ไม่กลับไปเป็นแบบนั้นอีกเลย จนมาช่วงนึ่ง ใกล้ขึ้น ม3 แม่ผมโดนหลอกผ่านเฟสบุ้คให้โอนเงินไป แม่ผมก็โอนไปให้ 3 หมื่น ซึ่งได้ไปยืมคนอื่นมา มากมายเลยกับเรื่องนี้ เพราะโอนไปแล้ว คอนเซนเตอ ให้โอนเพิ่มไปอีก แม่ผมก็โอนไปอีกด้วยการขอยืมคนอื่นๆ จนเป็นหนี้ แม่ว่าช่วงนั้นแม่ผมเครียดนะ แต่แค่ไม่แสดงออกมา แต่แม่เคยเกริ่นนะว่าถ้าแม่ไม่อยู่จะอยู่คนเดียวได้มั้ย ผมก็ตอบส่งๆไป ก็ใช้ชีวิตไปสักระยะหนึ่ง เช้าวันนึ่งแม่ผม ขึ้นมาบอกผมว่าตาป่วยแม่จะไปหาตาที่ ตจว นะ ผมก็โอเค ตอนนั้นผมสลึมสลืออยู่ จนสายๆมาย่ามาตะโกนว่าหาผม ว่าแม่ไปไหน โทรหาแม่ให้หน่อยซึ่งผมโทรไปแม่ก็ไม่รับ ปิดเครื่องติดต่อไม่ได้เลย ซึ่งที่ย่ามาตะโกนหาผมเพราะว่า ทองและเงินใน เอทีเอ้ม ย่าหายไปหมดเลย ผมก็ไม่รู้จะทำอะไร ได้แต่นั้งร้องไห้ จนย่าบอกว่าไม่เป็นไรเดียวย่าเลี้ยงผมเอง หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันไปผมก็ งง กับเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่รู้อะไรเลย จนสักพักหลายวันแม่ก็โทรมาว่าโทรศรัพย์แม่หมด แม่ทำจริงที่เอาของไป แต่แม่มีเหตุผลของแม่ ซึ่งผมก็จำช่วงนั้นไม่ได้เหมือนกันนะครับ ย่าผมก็แจ้งความขึ้นศาล พ่อผมก็เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ช่วงนั้นพ่อก็อยู่ต่างประเทศนะครับยังไม่กลับมา พ่อก็ฟ้องหย่าไป ผมก็อยู่บ้านที่พ่อแม่ร่วมกันทำไว้นั้นคนดียว โดยที่ย่าคอยนำข้าวมให้ตลอด ตอนนั้นผม ดาวไปเลย ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป
-จนผมขึ้น ม3 ภายนอกที่ รร อาจดูว่าผมมีความสุขดี แฮฮ่า แต่พอกลับมาบ้านก็นั่งเศร้ากับเรื่องที่เกิดขึ้น ซึ่งผมไม่เคยคิดเหมือนกันว่ามันจะเป็นแบบนั้น เพราะผมคิดว่า เราควรมีกัน พ่อแม่ลูก แบบนี้ แต่พอยาวๆไปผมก็ทำใจได้นะ ลืมบอกแม่ผมก็ติดต่อมานะ แต่ไม่บอกผมว่าแกอยู่ไหนทำอะไร โทรมาบอกเฉยๆว่าเป็นไงบ้าน ทำอะไรอยู่ โอนเงินมาให้ใช้อีก ตอนนั้นผมมีเงินสองทางคือทางพ่อ 500 แม่เดือนละ 2000 ซึ่งเยอะนะ เเต่ผมใช้เงินฟุ้มเฟียจริงช่วงนั้น ใช้เยอะมาก ซื้อหมดไม่เคยกินอะไรไม่เคยได้อะไรก็ซื้อ จนพ่อและแม่ต่างก็มีชีวิตคู่ใหม่กัน ผมก็อยู่บ้านนั้นคนเดียว เปลี่ยนแฟนไปเรื่อยๆ จริงๆช่วงนั้น เพราะอาจจะขาดความรักและความอบอุ่นด่วยละ ผมก็ขับรถมอไซร์ (ซื้อใหม่แล้ว) ไปตามต่างจังหวัดเพื่อเดินทางไปหาแฟนคนนุ้นคนนี้ คือผมไปรอบๆจังหวัดมาหมดละ
เรื่องราวมันก็จะมีอะไรนี้คนช่วงเกิดจนถึง ม3 แต่ยังมีช่วง ม4 ถึงปัจจุบันนี้อยู่นะ ถ้าอยากอ่านคอมมเม้นมานะครับ รับรองพีคกว่านี้แน่ๆ ปล อย่างช่วงเวลาผมอาจจะลืมไปบ้างแล้ว ผมก็พยายามนึกให้ออกแล้วมาเเชร์ให้เพื่อนๆได้อ่านกันครับครับ แล้วเดียวพบกันอีกครั้ง EP2 ขอบคุณครับ