รีวิว Cashero (2025) | เมื่อพลังซูเปอร์ฮีโร่แปรผันตามจำนวนเงินสดในกระเป๋า

ซีรีส์เกาหลี Netflix ไอเดียดี แต่เล่าเรื่องหลงทางเอง

Netflix ส่งซีรีส์ปิดท้ายปีแบบไม่เบา กับ Cashero (2025) ซีรีส์แนวซูเปอร์ฮีโร่ 8 ตอน ที่หยิบเอาเงิน ความจน ความอยู่รอด และศีลธรรม มาปั่นรวมกันในหม้อเดียว
ผลลัพธ์คือ… สนุกบ้าง งงบ้าง และวุ่นวายแบบตั้งใจหรือเปล่าไม่แน่ใจ



พล็อตฟังดูโคตรดี: ยิ่งมีเงิน ยิ่งเก่ง แต่ยิ่งใช้พลัง เงินยิ่งหาย

Cashero พาเราไปรู้จัก คังซังอุง (อีจุนโฮ จาก Typhoon Family) ข้าราชการหนุ่มแสนสุภาพ ผู้โชคร้าย(?) ได้รับพลังพิเศษตกทอดจากพ่อแบบไม่เต็มใจ

พลังของเขาคือ พละกำลังเหนือมนุษย์
แต่เงื่อนไขคือ…

👉 ใช้ได้เฉพาะตอนมี “เงินสด” ติดตัว
👉 ยิ่งมีเงินมาก ยิ่งเก่ง
👉 แต่ทุกครั้งที่ใช้พลัง เงินจะลดฮวบ

และใช่ค่ะ บัตรเครดิต / เงินฝาก / แอปธนาคาร ใช้ไม่ได้ ต้องเงินสดเท่านั้น!

ฟังแค่นี้ก็รู้แล้วว่า ซีรีส์ตั้งใจสะท้อน ความกังวลเรื่องเงินในยุคปัจจุบัน
โลกที่การมีบ้านเป็นเรื่องยาก ความมั่นคงคือภาพลวงตา และฮีโร่เองก็อยากแค่ “เก็บเงินซื้อคอนโด”



ความฝันของฮีโร่ = คอนโด ไม่ใช่กอบกู้โลก

ซังอุง ไม่ได้อยากเป็นฮีโร่เลย ความฝันเดียวของเขาคือใช้ชีวิตเงียบ ๆ กับแฟนสาว คิมมินซุก (คิมฮเยจุน จาก Kingdom และ A Shop for Killers) นักบัญชีสาวที่จริงจังกับการเงินขั้นสุด

เราว่าตรงนี้ซีรีส์ทำได้ดีในช่วงต้น
มันตั้งคำถามชัดมากว่า

     “ถ้าเรามีพลังช่วยคนได้ แต่ต้องแลกด้วยเงินที่เก็บทั้งชีวิต…เราจะเลือกอะไร?”



แต่ปัญหาคือ…ซีรีส์รีบเป็นแอ็กชันเกินไป

Cashero กลับรีบพาตัวเองเข้าสู่โหมด ซูเปอร์ฮีโร่ระทึกขวัญ เร็วเกินจำเป็น
โดยเฉพาะจุดเปลี่ยนสำคัญตอนที่ ซังอุง ได้ถุงเงินสดจากแม่
การเดินกลับบ้านธรรมดา กลายเป็นภารกิจยาวเหยียด เต็มไปด้วยเหตุการณ์ไม่หยุด

พล็อตนี้จริง ๆ เปิดโอกาสให้เล่นประเด็นเชิงสังคมได้เยอะมาก
แต่ซีรีส์กลับเลือก “ไม่เล่น” ซะส่วนใหญ่
ยกเว้นบางฉากที่จงใจโชว์ชัด เช่น
👉 ตอนที่ มินซุก แอบใส่เงิน 50,000 วอน ลงในค่าใช้จ่าย เพื่อ…ทดสอบสมรรถภาพแฟนหนุ่มในห้องนอน (เออ ฉากนี้คนดูจำได้แน่นอน)



คิมฮเยจุน แข็งแรง แต่บทพาไปติดกรอบเดิม

คิมฮเยจุน ยังคงทำหน้าที่ได้ดีในบทผู้หญิงเข้มแข็ง
แต่ตัวละครมินซุกกลับหลุดไม่พ้นภาพจำแบบเดิม ๆ
ผู้หญิงดูแลบัญชีบ้าน หมกมุ่นอสังหาฯ แฟนสาวสายบ่น
ขณะที่ซังอุงก็ได้เป็น “ฮีโร่โดยไม่เต็มใจ” แบบไม่ต้องพยายามอะไรมาก



ทีมฮีโร่สายฮา…ที่ฮาไม่สุด

ซีรีส์พยายามเพิ่มความตลกด้วยทีมผู้ช่วย ได้แก่

     ● บยอนโฮอิน (คิมบยองชอล) ทะลุกำแพงได้เมื่อดื่มแอลกอฮอล์

     ● บังอึนมี (คิมฮยางกี) เคลื่อนย้ายวัตถุได้เมื่อกินขนมจุกจิก

ไอเดียน่ารักนะ
แต่เสียดายที่บทใช้พวกเขาแค่เป็น “ซัพพอร์ตฮีโร่”
แทนที่จะดึงความปั่น ความฮา หรือคาแรกเตอร์ให้โดดเด่นกว่านี้



ปัญหาใหญ่ที่สุด: ซีรีส์ไม่รู้ว่าตัวเองอยากเป็นอะไร

ชื่อ Cashero มาจากคำว่า Cash + Hero
เหมือนกับตัวซีรีส์ที่พยายามผสม จิตสำนึกทางสังคม + แอ็กชันซูเปอร์ฮีโร่
แต่ผสมออกมาแบบ…ไม่ค่อยกลม

ตอนแรกยังดูโอเค
แต่ตอนหลัง ๆ คุณภาพดรอปชัด
ในฐานะซีรีส์แอ็กชัน ก็ธรรมดา
แถมยังถูกกลบโดยรุ่นพี่อย่าง Moving, The Atypical Family
หรือแม้แต่ The Witch ที่ยังมีทิศทางชัดกว่า



อารมณ์ไม่ต่อเนื่อง เล่าเรื่องสะดุด

หนึ่งในตัวอย่างชัด ๆ คือ
ฉากที่ซังอุงช็อกกับภาพผู้บริสุทธิ์ล้มตายต่อหน้าวายร้าย โจนาธาน (อีแชมิน)
อารมณ์ควรหนักมาก…
แต่ตัดฉากมาอีกที กลายเป็นโมเมนต์หวาน ๆ ที่บ้าน ความเจ็บปวดหายไปเฉย

หลายครั้ง Cashero ดูเหมือนจะ

     “โยนฉากอลังการ + อารมณ์หลากหลายใส่รวมกัน
     แล้วปล่อยให้คนดูไปตีความเองว่าเรื่องมันควรรู้สึกยังไง”



สรุปแบบตรง ๆ

Cashero ไม่ใช่ซีรีส์แย่
ไอเดียดีมาก และตั้งต้นได้น่าสนใจ
แต่บทที่ไม่แข็งแรง และโทนที่แกว่งไปมา
ทำให้ซีรีส์ไปไม่สุดทางไหนสักทาง

เหมาะกับคนที่อยากดูอะไรเบา ๆ
ไม่ซีเรียสกับตรรกะ
และอยากลองดูซูเปอร์ฮีโร่เกาหลีในมุม “เงินคือพลัง”



📺 Cashero (2025) ยิงยาว 8  ตอน ทาง Netflix
หมายเหตุ: รีวิวนี้เป็นความเห็นส่วนตัวล้วน ๆ



ตัวอย่าง Cashero (2025) ทาง Netflix



ถ้าคุณมีพลังซูเปอร์ฮีโร่ที่ต้องแลกด้วยเงินในกระเป๋าทุกบาท
คุณจะเลือกเป็น “ฮีโร่ของสังคม”
หรือเก็บเงินไว้ดูแลชีวิตตัวเองก่อน?

ภาพประกอบ :  Instagram / netflixkr