ผมมีวิธีการเลิกชักเว่า เลิกเสพสื่อลามก เลิกดูนมตามคอนเท้นต์ต่างๆมาให้ครับ เผื่อจะเป็นประโยชน์

ผมมีอายุ 25 ปี ที่เสพสื่อลามกมาตั้งแต่แผ่น CD ผ่านมาก็เป็นยุคในการ บลูทูธ และก็มายุค ออนไลค์ ผมเสพเรื่องแบบนี้มาเกือบครึ่งชีวิต โดยรวมแล้วผมชักเว่ามาตลอดระยะเวลา 10 ปี เมื่อมีเวลาว่างก็จะหยิบโทรศัพย์ขึ้นมา พอเจอรูปสาวนมโต อารมณ์ก็พุ่ง เข้าส้วมตลอด จากตลอดชีวิตที่ผ่านผมคิดว่าเรื่องแบบนี้เป็นอะไรที่ปกติของคน มันเป็นธรรมชาติ จนผมมาสังเกตุตัวเองว่า ทำไมจำชื่อคนไม่ได้เลย เป็นคนลืมชื่อคนง่ายมาก ต้องเห็นหน้าถึงจะอ๋อ และอีกอย่างที่สำคัญคือ ความอดทน นี่ไม่มีเลย จะทำอะไรก็ไม่ทน ลงทุนอะไรก็อยู่ได้ทำได้ไม่นาน ท้อง่าย เบื่อง่ายมาก เหมือนการชักเว่าเนีย มันเป็นความสุขที่หาได้ง่ายและในความคิดคือ กูจะมาลำบากทำไม ข้อเสียอีกเยอะแยะมากมายครับเกินจะบรรยายก่อนที่จะสายเกินไป ลองอ่านบทความที่ผมเขียนทางด้านล่างดูครับ


เรามีความต้องการในสิ่งที่เรียกว่า "กาม" หรือเรียกอีกอย่างว่าความ ข้อนข้างมาก เวลาที่เราคิดหรือเราอยาก รู้สึกเหมือนตกไปอยู่อีกโลกที่มีแสงสีที่น่าลื่นรม มันดูมีความน่าตื่นเต้นและมีความสุขที่วูบวาบ เมื่อนึกถึงทีไรก็หลงเข้าไปในนั้นโดยที่เราแทบจะไม่นึกออกจากมันได้เลย พอมารู้สึกตัวอีกทีก็เสร็จก็แตกไปแล้ว มันเป็นสิ่งที่น่าหดหู่ เมื่อได้ทำกิจเสร็จไปแล้ว ความสุขแบบนี้มันไม่มีวันพอ ไม่มีขีดจำกัดใดๆ มันจะโหยหาตามหาความสุขแบบนี้ไปเรื่อยๆ มากยิ่งขึ้นๆ มากยิ่งขึ้นๆ "จนทำให้สุขภาพเสีย สมองเบลอ ความจำสั้น ครอบครัวแตกสลาย และเวลาที่หายไปอย่างมหาศาลกับเรื่องแบบนี้ที่คอยโหยหาเข้ามาเสพ ตอบสนองอารมณ์ของตัวเอง" ดังนั้น เรารู้รสชาติของมัน ในช่วงเวลาหลายปีที่เรามัวแต่เสพเรื่องแบบนี้ มันทำให้ศูนย์เสียอะไรไปหลายๆอย่าง "ที่มีค่าแต่คนส่วนใหญ่อาจจะมองไม่เห็นค่า" คือเวลา สุขภาพ ความคิด อารมณ์ และสุขภาพจิต
   คนส่วนใหญ่ไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องจะก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ อาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติที่มนุษย์เป็น มันก็เป็นความถูกแต่ไม่ใช่ถูกทั้งหมด ถ้าเปลียบเทียบกับยุคสมัยก่อนเราไม่ได้มีสิ่งที่ล่อตาล่อใจมากขนาดนี้ เราไม่ได้เห็นคนสวยๆมากขนาดนี้ ส่วนใหญ่แล้วสมัยก่อนมองหาแต่อาหารในการดำรงชีวิตมากกว่ามาคิดเรื่องแบบนี้ ถ้านึกไม่ออกให้ดูการดำเนินชีวิตของ "ลิง"
   แต่สมัยนี้ยุคสมัยเปลี่ยน อาหารมีพร้อมทุกที่ ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีอะไรกินในแต่ละวัน เราจึงมีเวลาว่างมากๆในการที่จะเสพเรื่องพวกนี้ ยิ่งมีภาวะสภาพสังคมที่กดดัน แย่งชิงความเป็นใหญ่ หรือมีเป้าหมายเกี่ยวกับความร่ำรวย ความสุขสบายในอนาค ทุกคนจึงเกิดความเครียจอยากหาอะไรมาเสพให้ได้มีความสุขมากยิ่งขึ้น ให้ได้มีความบันเทิง อะไรบ้างล่ะเป็นสารเสพติดที่ไม่ผิดกฎหมาย เช่น เสพสื่อลามก เสพคอนเท้นต์ เสพข่าว เสพสื่อลามก เล่มเกม เสพอาหารของกินที่ไม่ดีต่อสุขภาพ เสพบุหรี่ เสพเหล้า เสพแสงสีร้านเหล้า
อะไรแบบนี้เป็นการตอบสนองอารมณ์ของตัวเอง อารมณ์เป็นตัวชักนำร่างกายให้ไปทำสิ่งเหล่านี้จนเป็นเรื่องปกติ และธรรมดาธรรมชาติไปแล้ว

ดังนั้นเราตั้งใจที่จะแก้ไขเรื่องนี้แบบจริงจังภายในเวลา 1 เดือน นับตั้งแต่วันที่ 23/12/2568 เป็นต้นไป 30 วันหลังจากนี้เราจะทำอะไรบ้าง
1  "งดเสพสื่อลามกและไม่ดูหนังโป้"
2  "จดบันทึกทุกครั้งก่อนที่จะจับมือถือหรือเข้าเว็บไซต์"
3  "นับถือศิล 8"
ศีล 8 มีอะไรบ้าง:
  - เว้นจากการฆ่าสัตว์: ไม่ฆ่า ไม่ทำร้ายสิ่งมีชีวิต.
  - เว้นจากการลักทรัพย์: ไม่ถือเอาของที่เจ้าของไม่ได้ให้.
  - เว้นจากการประพฤติพรหมจรรย์: งดเว้นการร่วมประเวณีทุกชนิด (รวมถึงกับคู่ครอง).
  - เว้นจากการพูดเท็จ: ไม่พูดโกหก.
  - เว้นจากการดื่มสุราเมรัย: ไม่ดื่มของมึนเมาอันเป็นเหตุให้ประมาท.
  - เว้นจากการบริโภคอาหารในเวลาวิกาล: งดกินอาหารหลังเที่ยงวันจนถึงเช้าวันใหม่ (ดื่มได้แต่น้ำปานะ).
  - เว้นจากการดูการแสดง, การขับร้อง, การดนตรี, การประดับตกแต่งร่างกายด้วยดอกไม้ ของหอม เครื่องลูบไล้: ไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งบันเทิงและการแต่งสวย.
  - เว้นจากการนอนบนที่นอนสูงใหญ่หรูหรา: นอนบนเตียงตั่งฟูกที่เหมาะสม.
ประโยชน์ของการถือศีล 8:
  - ฝึกความอดทนและการควบคุมตนเอง.
  - จิตใจสงบ มีปัญญา มีเมตตา ไม่โลภ ไม่มีเรื่องให้กังวล.
  - สร้างความสุขและความรักในครอบครัว จิตใจอิ่มอย่างบอกไม่ถูก.
  - ได้รับผลบุญมาก มีความสุขที่แตกต่างไปจากเดิม สามารถกำหนดชีวิตตัวเองได้.

4  "ใช้ชีวิตให้ช้าลง หายใจช้าลง เดินให้ช้าลง คิดให้ช้างลง ดำลงชีวิตให้ช้าลงไม่ต้องรีบ"
5  "กำหนดจิตอยู่ตลอดเวลา มิให้ขาด พยายามมองดูจิตแบบตรงไปตรงมา ไม่ไปบังคับจิตให้หยุดคิด"
6  "ปฏิบัติธรรมเดินจงกลม นั่งสมาธิอย่างสม่ําเสมอ ไม่ต้องกดดันตัวเองในบางเวลาที่จิตไม่นิ่ง"

ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่เราคิดได้เบื้องต้น เพราะทุกสิ่งทุกอย่างเกิดล้วนมาจากจิตใจของเราทั้งนั้น เราจึงต้องฝึกจิตกำหนดจิต ไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าใจเรื่องนี้ และมองว่าเรื่องนี้เป็นสิ่งไม่ดีและไม่ควร เดี๋ยวนี้มองว่าเป็นเรื่องธรรมดาธรรมชาติไปหมด ดังนั้นเป้าหมายของเราคือ "การมีความสุขที่มากกว่า" หรือทางพระพุทธศาสนาเรียกว่า การหลุดพ้น เราต้องการหายจากโรคนี้ โดยที่คนส่วนใหญ่ไม่คิดว่าเป็นโรคอยู่ ยังคิดว่าใครๆก็เป็นกัน เราเบื่อหน่ายกับการแสวงหาความสุขที่ไม่มีที่สิ้นสุด อยากได้แล้วอยากได้อีก อยากมีแล้วอยากมีอีก ไม่ใช่ทุกคนที่จะมองเห็นเรื่องนี้ได้