ขอปรึกษาและขอความคิดเห็นหน่อยได้มั้ยคะ
เราคุยกับคนๆนึงมาซึ่งกุมภาเดือนหน้าจะครบ2ปีแล้วค่ะ เราอายุ22 เค้า50+
โดยในช่วงแรกเราคุยกันในความสัมพันธ์แบบที่ แค่มีอะไรกันและมีค่าตอบแทนเป็นเงินให้(คนเลี้ยงนั่นแหละค่ะ) และอยู่ในข้อตกลงคือห้ามมีคนอื่นค่ะ ซึ่งในช่วงแรกๆมันโอเครดีมากไม่เคยมีปัญหาอะไรเลยแต่ก็เจอกันแค่มีอะไรกันแล้วแยกย้ายบางเดือนเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวอื่นๆค่ะ
แต่...พักหลังๆมา ความสัมพันธ์มันเริ่มพัฒนา เริ่มสนิทกันมากขึ้น ไปเที่ยว นั่งรถเล่นด้วยกัน ทานข้าว ทำกิจกรรมด้วยกันบ่อยขึ้น บางวันดึงเวลาตั้งแต่เช้ายาวไปถึงเย็น เค้าจะพูดกับเราทุกรอบเลยว่า "อยู่กับเราแล้วพี่สบายใจดี" หรือ "นานๆจะได้มาผ่อนคลายกับเราแบบนี้พี่รู้สึกดีจัง" ไอ้เราก็ตีความไม่แตก แล้วก็ไม่รู้หรอกนะคะว่ามีอะไรแอบแฝงหรือเปล่า
จนช่วงพักหลังๆมานี้ เราเริ่มมีปัญหากันบ่อยขึ้น (แต่เป็นเรื่องเล็กๆ ที่เราเป็นคนผิดตลอดแหละ)ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่คุยกันไม่เข้าใจและเรื่องเวลา งอลกันไป4-5วัน ก็กลับมาคุยกันปกติเหมือนเดิมได้
แต่ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาพี่เค้าคอยซัพพอร์ต ดูแลเราดีมาก ทั้งคอยให้คำปรึกษา แนะนำ คอยอยู่ข้างๆเวลาเรามีปัญหา นั่งฟังเล่าบ่นได้ตลอด แล้วก็จะได้ข้อคิดหรืออะไรดีๆกลับมาเสมอทุกครั้งที่ได้เจอกัน จนเราคิดว่าทำไมเค้าถึงดีกับเราขนาดนี้นะ แต่ทุกครั้งที่เจอก็ยังต้องมีเรื่องsex และเงินเข้ามาเกี่ยวข้องกันทุกครั้งนะคะ บางครั้งมีจ่ายช้าบ้าง ขอลดค่าตัวบ้าง มีงอลกันไปนิดหน่อย แต่เราก็ใจว่างานเค้ามีปัญหาค่ะ เราเชื่อใจเค้าด้วยแหละ
และสาเหตุที่มาตั้งกระทู้นี้เพราะ
ล่าสุดนี้เรามีปัญหากันอีกแล้วค่ะ(เราเองที่ผิดอีกแล้ว) วันนั้นเราได้โทรคุยกับครอบครัวในและได้มีปัญหากันนิดหน่อย จนทำให้เรารู้สึกเครียด และเกิดอารมณ์อยากไปนั่งดื่ม(ยอมรับว่าดื่มไปค่อนข้างเยอะเลยค่ะ)แต่ยังอยู่ในระดับที่คิดว่าน่าจะพอคุมสติตัวเองได้ แต่.....วันนั้นเรายังมีนัดกับพี่เค้าต่ออยู่
จนพี่เค้ามารับ แล้วก็เหมือนเดิมค่ะเราพากันไปทำกิจกรรมอย่างว่ากันก่อน ที่นี้ในระหว่างที่อยู่ในช่วงเริ่มต้นของกิจกรรม เราดันไปเผลอคิดเรื่องครอบครัวเมื่อเช้าขึ้นมา(ยอมรับเราคิดมากไปจริงๆ)จนเผลอร้องให้ออกมา(ไม่มีเสียงสะอื้น แต่มีน้ำตาไหล ) จนพี่เค้าหันมาเห็นว่าเราร้องให้ ก็เลยถามด้วยอารมณ์ตกใจว่า เป็นอะไร ด้วยอารมณ์ที่เรากำลังร้องให้อะค่ะ+ฤทธิ์แอลกอฮอล์นิดหน่อย เราเลยไม่กล้าบอกหรือพูดออกไปว่าเป็นอะไร (เราผิดเองยอมรับค่ะ)เราพยามเซฟความรู้สึกก่อนไปเจอพี่เค้าแล้วนะ คิดไว้ว่าถ้าได้เจอพี่เค้าก็คงได้ผ่อนคลาย คงสบายจนลืมเรื่องทุกอย่างไปเองนั่นแหละ แค่นั้นเลย แต่พอถึงเวลาจริงดันเป็นแบบนี้ไปซะงั้น
เล่าต่อถึง จังหวะที่เราไม่กล้าพูดอะ พี่เค้าก็ถามย้ำแล้วนะว่าเป็นอะไร แต่เราดันร้องให้สะอื้น แล้วตอบไปแต่ว่า ไม่มีอะไรค่ะ ไม่ได้เกี่ยวกับพี่เลย (ด้วยอารมณ์ที่เกรงใจและไม่อยากไปสร้างปัญหาให้พี่เค้าอีก แค่เรื่องงานของเค้าก็เหนื่อยมากพอแล้ว)
และเข้าใจว่าด้วยอารมณ์ที่พี่เค้าอาจะเครียดๆหรือหงุดหงิดกับงานที่ทำอยู่ณตอนนั้น จนทำให้พี่เค้าพูดขึ้นเสียง ปนตะคอก+ดุ ใส่เรา
จนทำให้จากที่เราร้องไห้อยู่แล้วร้องหนักขึ้นไปอีก เราตกใจมากจนสะดุ้งเลยอะ ไม่เคยมีใครพูดตะคอกแบบนี้ใส่เราเลยนะ บวกกับประโยคที่พี่เค้าพูดว่า "ทำอะไรก็ไม่ได้ทำ เอาเวลามาทิ้ง"เรายิ่งเสียใจหนักขึ้นไปอีก เราทำตัวแย่ขนาดนั้นเลยหรอ แล้วก็พากันแยกย้าย พี่เค้าขะบรถมาส่งเราที่บ้าน ระหว่างที่อยู่บนรถเราก็ขอโทษพี่เค้าไป ส่วนพี่เค้าก็คุยอะไรนิดหน่อย(นิดหน่อยจริงๆ)เราก็ได้แต่พยักหน้าอย่างเดียว
ทีนี้ปัญหามันอยู่ที่ว่า หลังจากวันนั้นช่วงเย็นของอีกวัน พี่เค้าโทรมาหาเราก็ได้แตาขอโทษพี่เค้าที่เราทำให้เค้ารู้สึกแย่ พี่เค้าเองก็ขอโทษที่ขึ้นเสียงใส่เราเหมือนกัน
แต่....เราดันเป็นคนที่เซนซิทีฟมากๆ หลังจากที่โดนพี่เค้าตะคอกใส่ เราไม่กล้าแม้แต่ที่จะทักไปหาเค้าอีกเลย ไม่กล้าที่จะไปเจอหน้าเค้า เราเลยขอพี่เค้างดเจอ ไปก่อน2อาทิตย์
แต่เรายังคิดถึง ยังอยากเจอพี่เค้ามากอยู่เหมือนเดิมนะ แต่ทุกครั้งที่คิดถึง คำพูดที่พี่เค้าตะคอกใส่ ก็จะวนเวียนตามมาด้วยทุกครั้ง มันฝังใจมาก เราไม่รู้ว่าจะออกไปเจอพี่เค้าได้อย่างไงดี จะต้องวางตัวอย่างไงดี ทุกอย่างมันดูน่ากลัวไปหมดเลย เราเลยอยากจะขอคำแนะนำจากทุกคนที่เลื่อนมาอ่านกระทู้นี้จนจบหน่อยได้มั้ยคะ
พอเป็นแบบนี้ก็อดคิดไม่ได้เลยว่า ถ้าอนาคตวันข้างเรายังได้คุยกันต่อ แล้วถ้าวันนึงมันเกิดเป็นแบบนี่ขึ้นมาอีก เราจะต้องรู้สึกอย่างไงคะ
ไม่ได้คุย ไม่ได้เจอมันอึดอัดมากจริงๆค่ะ แต่ก็กลัวเกินไปที่จะทักไปหาจริงๆ🥹
ควรจะทำอย่างไงต่อไปดีคะ
เราคุยกับคนๆนึงมาซึ่งกุมภาเดือนหน้าจะครบ2ปีแล้วค่ะ เราอายุ22 เค้า50+
โดยในช่วงแรกเราคุยกันในความสัมพันธ์แบบที่ แค่มีอะไรกันและมีค่าตอบแทนเป็นเงินให้(คนเลี้ยงนั่นแหละค่ะ) และอยู่ในข้อตกลงคือห้ามมีคนอื่นค่ะ ซึ่งในช่วงแรกๆมันโอเครดีมากไม่เคยมีปัญหาอะไรเลยแต่ก็เจอกันแค่มีอะไรกันแล้วแยกย้ายบางเดือนเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวอื่นๆค่ะ
แต่...พักหลังๆมา ความสัมพันธ์มันเริ่มพัฒนา เริ่มสนิทกันมากขึ้น ไปเที่ยว นั่งรถเล่นด้วยกัน ทานข้าว ทำกิจกรรมด้วยกันบ่อยขึ้น บางวันดึงเวลาตั้งแต่เช้ายาวไปถึงเย็น เค้าจะพูดกับเราทุกรอบเลยว่า "อยู่กับเราแล้วพี่สบายใจดี" หรือ "นานๆจะได้มาผ่อนคลายกับเราแบบนี้พี่รู้สึกดีจัง" ไอ้เราก็ตีความไม่แตก แล้วก็ไม่รู้หรอกนะคะว่ามีอะไรแอบแฝงหรือเปล่า
จนช่วงพักหลังๆมานี้ เราเริ่มมีปัญหากันบ่อยขึ้น (แต่เป็นเรื่องเล็กๆ ที่เราเป็นคนผิดตลอดแหละ)ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่คุยกันไม่เข้าใจและเรื่องเวลา งอลกันไป4-5วัน ก็กลับมาคุยกันปกติเหมือนเดิมได้
แต่ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาพี่เค้าคอยซัพพอร์ต ดูแลเราดีมาก ทั้งคอยให้คำปรึกษา แนะนำ คอยอยู่ข้างๆเวลาเรามีปัญหา นั่งฟังเล่าบ่นได้ตลอด แล้วก็จะได้ข้อคิดหรืออะไรดีๆกลับมาเสมอทุกครั้งที่ได้เจอกัน จนเราคิดว่าทำไมเค้าถึงดีกับเราขนาดนี้นะ แต่ทุกครั้งที่เจอก็ยังต้องมีเรื่องsex และเงินเข้ามาเกี่ยวข้องกันทุกครั้งนะคะ บางครั้งมีจ่ายช้าบ้าง ขอลดค่าตัวบ้าง มีงอลกันไปนิดหน่อย แต่เราก็ใจว่างานเค้ามีปัญหาค่ะ เราเชื่อใจเค้าด้วยแหละ
และสาเหตุที่มาตั้งกระทู้นี้เพราะ
ล่าสุดนี้เรามีปัญหากันอีกแล้วค่ะ(เราเองที่ผิดอีกแล้ว) วันนั้นเราได้โทรคุยกับครอบครัวในและได้มีปัญหากันนิดหน่อย จนทำให้เรารู้สึกเครียด และเกิดอารมณ์อยากไปนั่งดื่ม(ยอมรับว่าดื่มไปค่อนข้างเยอะเลยค่ะ)แต่ยังอยู่ในระดับที่คิดว่าน่าจะพอคุมสติตัวเองได้ แต่.....วันนั้นเรายังมีนัดกับพี่เค้าต่ออยู่
จนพี่เค้ามารับ แล้วก็เหมือนเดิมค่ะเราพากันไปทำกิจกรรมอย่างว่ากันก่อน ที่นี้ในระหว่างที่อยู่ในช่วงเริ่มต้นของกิจกรรม เราดันไปเผลอคิดเรื่องครอบครัวเมื่อเช้าขึ้นมา(ยอมรับเราคิดมากไปจริงๆ)จนเผลอร้องให้ออกมา(ไม่มีเสียงสะอื้น แต่มีน้ำตาไหล ) จนพี่เค้าหันมาเห็นว่าเราร้องให้ ก็เลยถามด้วยอารมณ์ตกใจว่า เป็นอะไร ด้วยอารมณ์ที่เรากำลังร้องให้อะค่ะ+ฤทธิ์แอลกอฮอล์นิดหน่อย เราเลยไม่กล้าบอกหรือพูดออกไปว่าเป็นอะไร (เราผิดเองยอมรับค่ะ)เราพยามเซฟความรู้สึกก่อนไปเจอพี่เค้าแล้วนะ คิดไว้ว่าถ้าได้เจอพี่เค้าก็คงได้ผ่อนคลาย คงสบายจนลืมเรื่องทุกอย่างไปเองนั่นแหละ แค่นั้นเลย แต่พอถึงเวลาจริงดันเป็นแบบนี้ไปซะงั้น
เล่าต่อถึง จังหวะที่เราไม่กล้าพูดอะ พี่เค้าก็ถามย้ำแล้วนะว่าเป็นอะไร แต่เราดันร้องให้สะอื้น แล้วตอบไปแต่ว่า ไม่มีอะไรค่ะ ไม่ได้เกี่ยวกับพี่เลย (ด้วยอารมณ์ที่เกรงใจและไม่อยากไปสร้างปัญหาให้พี่เค้าอีก แค่เรื่องงานของเค้าก็เหนื่อยมากพอแล้ว)
และเข้าใจว่าด้วยอารมณ์ที่พี่เค้าอาจะเครียดๆหรือหงุดหงิดกับงานที่ทำอยู่ณตอนนั้น จนทำให้พี่เค้าพูดขึ้นเสียง ปนตะคอก+ดุ ใส่เรา
จนทำให้จากที่เราร้องไห้อยู่แล้วร้องหนักขึ้นไปอีก เราตกใจมากจนสะดุ้งเลยอะ ไม่เคยมีใครพูดตะคอกแบบนี้ใส่เราเลยนะ บวกกับประโยคที่พี่เค้าพูดว่า "ทำอะไรก็ไม่ได้ทำ เอาเวลามาทิ้ง"เรายิ่งเสียใจหนักขึ้นไปอีก เราทำตัวแย่ขนาดนั้นเลยหรอ แล้วก็พากันแยกย้าย พี่เค้าขะบรถมาส่งเราที่บ้าน ระหว่างที่อยู่บนรถเราก็ขอโทษพี่เค้าไป ส่วนพี่เค้าก็คุยอะไรนิดหน่อย(นิดหน่อยจริงๆ)เราก็ได้แต่พยักหน้าอย่างเดียว
ทีนี้ปัญหามันอยู่ที่ว่า หลังจากวันนั้นช่วงเย็นของอีกวัน พี่เค้าโทรมาหาเราก็ได้แตาขอโทษพี่เค้าที่เราทำให้เค้ารู้สึกแย่ พี่เค้าเองก็ขอโทษที่ขึ้นเสียงใส่เราเหมือนกัน
แต่....เราดันเป็นคนที่เซนซิทีฟมากๆ หลังจากที่โดนพี่เค้าตะคอกใส่ เราไม่กล้าแม้แต่ที่จะทักไปหาเค้าอีกเลย ไม่กล้าที่จะไปเจอหน้าเค้า เราเลยขอพี่เค้างดเจอ ไปก่อน2อาทิตย์
แต่เรายังคิดถึง ยังอยากเจอพี่เค้ามากอยู่เหมือนเดิมนะ แต่ทุกครั้งที่คิดถึง คำพูดที่พี่เค้าตะคอกใส่ ก็จะวนเวียนตามมาด้วยทุกครั้ง มันฝังใจมาก เราไม่รู้ว่าจะออกไปเจอพี่เค้าได้อย่างไงดี จะต้องวางตัวอย่างไงดี ทุกอย่างมันดูน่ากลัวไปหมดเลย เราเลยอยากจะขอคำแนะนำจากทุกคนที่เลื่อนมาอ่านกระทู้นี้จนจบหน่อยได้มั้ยคะ
พอเป็นแบบนี้ก็อดคิดไม่ได้เลยว่า ถ้าอนาคตวันข้างเรายังได้คุยกันต่อ แล้วถ้าวันนึงมันเกิดเป็นแบบนี่ขึ้นมาอีก เราจะต้องรู้สึกอย่างไงคะ
ไม่ได้คุย ไม่ได้เจอมันอึดอัดมากจริงๆค่ะ แต่ก็กลัวเกินไปที่จะทักไปหาจริงๆ🥹