รักมากแค่ไหนก็ต้องปล่อย

สวัสดีครับ ผมพึ่งเคยเขียนกระทู้ครั้งเเรกในชีวิต ผมอยากบอกความรู้สึกทั้งหมดของผมผ่านกระทู้นี้ ถ้าเขาได้เข้ามาอ่าน.......
ผมอายุราวๆ20+ส่วนแฟน(เก่า)ผมอายุ20+ ต่างคนก็ต่างความคิดยังไม่โตด้วยมั้งครับ +กับ เรา2คนตัดสินใจคบกันเร็วด้วย เเต่ช่วงเเรกๆมันดีไปหมดเลยนะครับ มันอาจจะเว่อนะ เเต่ผมรักเขา เพราะเขาอาจจะเป็นคนที่ตรงสเปคผมมากๆเขาทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมดเลยครับ ดูเป็นผญ.ตัวเล็กตัวน้อย จนเราคบกันได้1เดือน หลังๆก็เริ่มมีเรื่องไม่เข้าใจกันเยอะเเยะไปหมด จนเคยทะเลาะกันหนักๆเลยครับ เลิกกัน เราเลิกกันครับเเต่เราก็คุยกันตลอดจนเขาไปเที่ยวกับเพื่อน ซึ่งเขาบอกผมว่า เป็นเพื่อน เเต่ความจริงคือแฟนเก่าเขาครับ ผมรู้มาทุกอย่างที่เขาคุยกับคนเก่า เเต่เขาก็ไม่ยอมรับเลย ไม่เคยยอมรับ มันถึงทำให้ผม โครตเสียใจ ผมเสียมาก ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นเพราะอะไร ซึ่งยังคบกันไม่นานเลยด้วยซ้ำ จนผมคิดที่จะเอาคืนเขา ผมรู้ว่าผมผิด ผมทำทุกอย่าง ทุกอย่างที่ทำให้เขาเสียใจ แล้วผมก็ทำแบบนั้น โดยไม่สนอะไรเลย ซึ่งผม มองย้อนกลับ เขาไม่ควรมารักคนอย่างผมเเล้ว เขาควรเกลียดผมไปเลย ผมก็ทำทุกอย่างให้เขาเกลียดผม จนตอนนี้เขาก็เกลียดผมไปแล้ว แล้วก็คงเกลียดมากๆ เกลียดจนไม่อยากจะใช้อากาศร่วมโลกกันเลยมั้ง ผมเสียใจ ที่ผมทำกับคนที่ผมรักได้มากขนาดนี้ ทุกวันนี้ผม คิดถึงเขามาก เเต่เขา ก็เดินหน้าต่อกับคนเก่าเขานั้นแหละครับ ผมดูเป็นคน มากใช่ไหมครับ ผมไม่รู้เลยว่าผมเป็นอะไรคบกันไม่นานเลยด้วยซ้ำ ทำไมผมถึง รักเขาเเต่ผมก็เลือกที่ทำให้เขาเสียใจ