เงินภาษีของคุณ… หายไปไหน?
เรื่องเล่าของแรงงานคนหนึ่งที่ไม่ได้โกรธเพราะอิจฉา แต่โกรธเพราะ “มันคือหยาดเหงื่อของเรา”
ทุกเช้า เราตื่นไปทำงาน
แลกแรง แลกเวลา แลกสุขภาพ
เพื่อให้ได้เงินเดือนก้อนหนึ่งกลับบ้าน
และจากเงินก้อนนั้น
รัฐบอกว่า “ขอแบ่งไปหน่อย”
ในชื่อที่ฟังดูดีว่า ภาษี
เรายอม
เพราะเราเชื่อว่า นี่คือ สัญญาประชาคม
เงินของเราจะกลายเป็นโรงพยาบาล
เป็นถนนที่ปลอดภัย
เป็นรถไฟที่ลูกหลานได้ใช้
เป็นคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นของทุกคน
แต่แล้ววันหนึ่ง…
เราเปิดข่าว
เห็นโครงการราคาแพง
เห็นงบประมาณมหาศาล
แต่สิ่งที่ควรได้กลับ “ไม่เคยเกิดขึ้นจริง”
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นไม่ใช่แค่น้อยใจ
ไม่ใช่แค่โกรธ
แต่มันคือคำถามในใจว่า
“แรงงานของฉัน… ถูกเอาไปทำอะไร?”
🚨 เมื่อภาษี ‘รั่ว’ สิ่งที่หายไปไม่ใช่แค่เงิน
เงินที่หายไป = โอกาสที่ไม่เคยเกิดขึ้น
โรงพยาบาลที่ควรจะดีขึ้น → ยังแออัดเหมือนเดิม
ถนนที่ควรปลอดภัย → ยังเกิดอุบัติเหตุซ้ำซาก
ระบบขนส่งที่ควรทั่วถึง → คนจนยังต้องเสียเวลา เสียโอกาส
และผลที่หนักที่สุดคือ
👉 ความเหลื่อมล้ำถูกตอกย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เพราะเงินไม่เคยไปถึงคนที่ควรได้จริง
💔 สิ่งที่เสียหายที่สุด คือ “ความเชื่อใจ”
เมื่อคนทำงานเริ่มไม่เชื่อว่า
เงินภาษีจะกลับมาในรูปของคุณภาพชีวิต
เราจะเริ่มถามว่า
“แล้วฉันทำไปเพื่ออะไร?”
เมื่อความเชื่อใจหายไป
ประเทศก็เดินต่อได้ยากขึ้น
ไม่ใช่เพราะคนไม่อยากร่วมมือ
แต่เพราะไม่มีใครมั่นใจว่าระบบจะซื่อสัตย์กับเขา
🔍 แล้วประเทศที่เขาลดคอรัปชั่นได้ เขาทำยังไง?
มันไม่ใช่เรื่องอุดมคติ
แต่เป็นเรื่องของ “ระบบ”
ประเทศที่ทำสำเร็จ ใช้สิ่งเหล่านี้ร่วมกัน:
✅ Open Data
งบประมาณทุกบาทเปิดให้ดู ตรวจสอบง่าย ไม่ต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญก็เข้าใจได้
✅ พลังประชาชน + สื่ออิสระ
คนถามได้ ขุดได้ พูดได้ โดยไม่ถูกปิดปาก
✅ จัดซื้อจัดจ้างดิจิทัล (e-Procurement)
ลดดุลพินิจ ลดช่องว่าง ลด “ใต้โต๊ะ”
✅ บทลงโทษที่เจ็บจริง
โกง = ไม่คุ้มเสี่ยง ไม่ใช่แค่ “โดนย้าย”
✍️ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องการเมือง
แต่มันคือเรื่องของ
แรงงาน เวลา และชีวิตของคนธรรมดา
เราไม่ได้เรียกร้องเพราะอิจฉา
แต่เพราะเราอยากเห็น
เงินที่เราสละไป…
กลับมาทำงานเพื่อประชาชนจริง ๆ
💬 คุณเคยรู้สึกแบบนี้ไหม
เวลาเห็นข่าวงบประมาณหรือโครงการรัฐ?
คอมเมนต์มาแลกเปลี่ยนกันครับ
เพราะเงินภาษีทุกบาท…
คือแรงชีวิตของใครบางคนเสมอ
#soundmoneyzap #siamstr #bitcoin
เงินภาษีของคุณ… หายไปไหน?
เรื่องเล่าของแรงงานคนหนึ่งที่ไม่ได้โกรธเพราะอิจฉา แต่โกรธเพราะ “มันคือหยาดเหงื่อของเรา”
ทุกเช้า เราตื่นไปทำงาน
แลกแรง แลกเวลา แลกสุขภาพ
เพื่อให้ได้เงินเดือนก้อนหนึ่งกลับบ้าน
และจากเงินก้อนนั้น
รัฐบอกว่า “ขอแบ่งไปหน่อย”
ในชื่อที่ฟังดูดีว่า ภาษี
เรายอม
เพราะเราเชื่อว่า นี่คือ สัญญาประชาคม
เงินของเราจะกลายเป็นโรงพยาบาล
เป็นถนนที่ปลอดภัย
เป็นรถไฟที่ลูกหลานได้ใช้
เป็นคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นของทุกคน
แต่แล้ววันหนึ่ง…
เราเปิดข่าว
เห็นโครงการราคาแพง
เห็นงบประมาณมหาศาล
แต่สิ่งที่ควรได้กลับ “ไม่เคยเกิดขึ้นจริง”
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นไม่ใช่แค่น้อยใจ
ไม่ใช่แค่โกรธ
แต่มันคือคำถามในใจว่า
“แรงงานของฉัน… ถูกเอาไปทำอะไร?”
🚨 เมื่อภาษี ‘รั่ว’ สิ่งที่หายไปไม่ใช่แค่เงิน
เงินที่หายไป = โอกาสที่ไม่เคยเกิดขึ้น
โรงพยาบาลที่ควรจะดีขึ้น → ยังแออัดเหมือนเดิม
ถนนที่ควรปลอดภัย → ยังเกิดอุบัติเหตุซ้ำซาก
ระบบขนส่งที่ควรทั่วถึง → คนจนยังต้องเสียเวลา เสียโอกาส
และผลที่หนักที่สุดคือ
👉 ความเหลื่อมล้ำถูกตอกย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เพราะเงินไม่เคยไปถึงคนที่ควรได้จริง
💔 สิ่งที่เสียหายที่สุด คือ “ความเชื่อใจ”
เมื่อคนทำงานเริ่มไม่เชื่อว่า
เงินภาษีจะกลับมาในรูปของคุณภาพชีวิต
เราจะเริ่มถามว่า
“แล้วฉันทำไปเพื่ออะไร?”
เมื่อความเชื่อใจหายไป
ประเทศก็เดินต่อได้ยากขึ้น
ไม่ใช่เพราะคนไม่อยากร่วมมือ
แต่เพราะไม่มีใครมั่นใจว่าระบบจะซื่อสัตย์กับเขา
🔍 แล้วประเทศที่เขาลดคอรัปชั่นได้ เขาทำยังไง?
มันไม่ใช่เรื่องอุดมคติ
แต่เป็นเรื่องของ “ระบบ”
ประเทศที่ทำสำเร็จ ใช้สิ่งเหล่านี้ร่วมกัน:
✅ Open Data
งบประมาณทุกบาทเปิดให้ดู ตรวจสอบง่าย ไม่ต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญก็เข้าใจได้
✅ พลังประชาชน + สื่ออิสระ
คนถามได้ ขุดได้ พูดได้ โดยไม่ถูกปิดปาก
✅ จัดซื้อจัดจ้างดิจิทัล (e-Procurement)
ลดดุลพินิจ ลดช่องว่าง ลด “ใต้โต๊ะ”
✅ บทลงโทษที่เจ็บจริง
โกง = ไม่คุ้มเสี่ยง ไม่ใช่แค่ “โดนย้าย”
✍️ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องการเมือง
แต่มันคือเรื่องของ
แรงงาน เวลา และชีวิตของคนธรรมดา
เราไม่ได้เรียกร้องเพราะอิจฉา
แต่เพราะเราอยากเห็น
เงินที่เราสละไป…
กลับมาทำงานเพื่อประชาชนจริง ๆ
💬 คุณเคยรู้สึกแบบนี้ไหม
เวลาเห็นข่าวงบประมาณหรือโครงการรัฐ?
คอมเมนต์มาแลกเปลี่ยนกันครับ
เพราะเงินภาษีทุกบาท…
คือแรงชีวิตของใครบางคนเสมอ
#soundmoneyzap #siamstr #bitcoin