ปัญหาครอบครัว ไม่อยากตายเเต่ไม่อยากอยู่

สวัสดีค่ะ ไม่เเน่ใจว่าพรุ่งนี้ตื่นมาจะดีขึ้นนมั้ยหรือจะเปลี่ยนความคิดมั้ยเเต่ตอนนี้เรารู้สึกอยากตายสุดๆเลยค่ะเป็นความคิดที่วนเวียนซ้ำๆในหัวมาเป็นเดือน



ในตอนเเรกเราเริ่มดีขึ้นจากการกินอาหารที่ชอบหรือทำในสิ่งที่ตัวเองค่ะเเต่ตอนนี้มันไม่ไหวจริงๆหนูไม่รู้จะใช้ชีวิตยังไงต่อสำหรับคนอื่นปัญหาหนูมันเล็กมากๆเเต่ในจุดที่หนูอยู่ตอนนี่มีเเค่ตัวหนูมัเข้าใจมัน มันยากที่จะสื่อสารออกมาค่ะ

หนูมรปัญหาเรื่องครอบครัวค่ะ เอาสั้นๆก็คือหนูทะเลาะกับเเม่เเค่เรื่องเล็กๆบ่อยมาก อย่างเเค่ไม่ตอบเวลาเขาคุยเพราะหนูนั่งทำการบ้านหรือเวลาที่มไ่ทำตามที่เขาบอกเขาจะงอนค่ะเเต่หนูก็จะไม่ง้อเพราะไร้สาระ ถ้าทะเลาะกันเเบบมากๆเขาก็จะชอบอ้างว่า งั้นก็เอาร่างกายขึ้นมา เอาหมอนข้างเอาของต่างๆนาที่เขาซื้อให้หนูคืนเขาไปค่ะ สุดท้ายก็ต้องเป็นฝ่ายง้ตลอด จนมากระทั่งรอบนีงตอนนั้นหนูงงมากๆเพราะกำลังหาอะำรกินกันในห้างละเขาก็เจอคนรู้จักเลยทักส่วนหนูก็ถามเขาเพราะมองหน้าไม่ทัน เขาบอกน้า....ไงจำไมไ่ด้หรอ หนูก็ยิ้มค่ะละก็บอกจำไม่ได้ตามปกติหนูค่อนข้างมีนิสัยติดเล่นละก็ยิ้มตลอดไม่ว่าจะโดนดุหรือรู้สึกไม่โอเค ต่อจากนั้นเขาก็วีนหนูค่ะ ที่จำได้เลยคือ ปัญญาอ่อน อายุ15เเล้วยังทำ ไรไม่เป็นสักอย่าง เเล้วจะเกิดมาทำไม ตอนนั้นเป็นครั้งเเรกที่หนูมีความคิดอยากฆ่าตัวตายค่ะเเละมันก็เป็นมาเรื่อยๆหนูเริ่มเอาเรื่องเล็กมาคิดมากหรือเวลาเขางอนก็จะเครียดไปหมดจนทำไรไม่ถูกอยากจะตายเเทบทุกวัน อันนี้คือผ่านมาหลายเดือนเเล้วค่ะ ส่วนต่อไปคือของเดือนก่อน ตอนนั้นเขาเหมือนจะงอนๆงอเเงใส่หนู หนูเลยบอกว่าเเม่เริ่มเหมือนพ่อละนะ(พ่อกับเเม่หย่ากันค่ะเเละพ่อค่อนข้างมีนิสัยอารมณ์ร้อนเอาตัวเองเป็นใหญ่ประม◌าณนั้น) ตอนนั้นเเม่ก็ใช้ประโยคนี้กับหนู หนูเลยคิดว่าถ้าพูดไปคงไม่เป็นอะไร สรุปเขาร้องไห้เเล้วบอกว่าเขาไม่เหมือนพ่อของหนูเพราะไม่เคยทิ้งหนูไม่เคนให้หนูอด ทำไมหนูไม่เข้าใจเขาบ้างเลยท◌ำงานเหนื่อยๆเลี้ยงหนูกับน้อง นั้นเเหละค่ะหนูก็ต้องขอโทษเขาหนูก็เอาคร่าวๆ จนมารอบล่าสุดวันนั้นเขานอนทั้งวันไม่ไปทำงานละหนูกลับมาจากรร.ก็โดนเขาวีนเเบบงงๆเเต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรหลังขากนั้นเขาก็ให้หนูเอาน้องนอนหนูเลยถามเขาว่าเเล้วมี้เอาน้องนอนไมได้หรอ หนูถามปกติมากเพระาตอนนั้นก็วาดรูปอยู่ไมำได้คิดอะไร ละสรุปเขาบอกหนูไปเถียงเขาไปย้อนเขา คำนี้ควรพูดกับเเม่มั้ย หนูไม่เข้าใจเลยว่าเวลาเขาทำอะไรเเย่ๆพูดจาเเย่ๆไม่เคยขอโทษหนูทำไมเขาถึงไม่ผิด  เเล้วก็ไมไ่ด้คุยจนถึงวันนี้เลยค่ะเวลาอยู่ใกล้ๆหนูเขาจะกระเเทกของเสียงดังหรือเดินเสียงดังๆค่ะ เเล้วกนูก็ไม่อยากทนกับเ้ม่เเบบนี้เเล้วหนูเหนื่อยหนูพยามมาตลอดมีเรื่องที่หน๔ไมไ่ด้เล่าอีกเยอะเเต่จะเอาคร่าวๆส่วนพ่อก็เริ่มกลับมาส่งเสียบ้างค่ะเวลาหนูทักไปอยากจะระบายให้เขาอ่านเขาก็จะอดทนไปรีบเรียนรีบเลือกเส้นท่งชีวิตเเค่นั้น

สรุปเเล้วพ่อเเม่เคยเข้าใจอะไรหนูบ้างตั้งเเต่หนูเกิดจนโต หนูรู้ว่าพวกเขารักหนูเเต่ถ้าตอนนี้ก็เริ่มไม่เเน่ใจเเล้วหนูเคเ่น้อยใจทำไมไม่มีใครเข้าใจไรหนูเลยจริงๆที่ทุกคนอ่านไปอาจจะเป็นปัญหาเล็กๆไม่ได้ใหญ่อะไรเลยเเต่เเค่สำหรับหนูมันหนักเกินที่จะอดทนค่ะ ตอนนี้หนูก็คิดว่าอาจะไปโดดน้ำตายสักทีเเค่นั้นเลยหนูพย่มคิดทบทวนเเล้วเเต่ก็ไม่มีทางออกสำหรับหนูจริงๆ ถ้าหนูคุยกับเเม่ตรงๆเขาก็จะด่าหนูกลับมาเหมือนทุกครั้งนั้นเเหละค่ะ หนูเหนื่อยจังไม่มีใครที่หนูจะคอยพึ่งได้สักคน ขอบคุณที่อ่านมาถึงตอนนี้นะคะหนูไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะตายหรือไม่ตายเเต่คิดว่าถ้าหนูสมควรตายก็ตายเลยเเต่ถ้ายังไม่ถึงเวลาหรือหนูไม่ควรก็ขอให้รอด ตามจริงหนูก็ไมไ่ด้อยากตายเเต่ก็ไม่อยู่เเล้วเหมือนกัน ขอบคถณอีกรอบที่อ่านค่ะ🙏🏻🤍