เรียนขับรถมาได้ 3 แล้วค่ะ วันแรกไปเจอครูเป็นผู้ชมากไม่ดุเลย เป็นกันเอง แล้วก็ดูเขาค่อนข้างเอ็นดูเรา วันแรกขับลงถนนจริงเลย มีครูช่วยประคองพวงมาลัยให้ตลอด คอยชะลอเบรคให้ ชมว่าเราคอนโทรลรถนิ่ง วันแรกคือสนุกมาก ไม่กดดันเลย
วันที่สอง ครูเจ้าของมาเอง มาถึงก็ดูหงุดหงิดมากๆ พูดว่า ”จริงๆแล้วครูไม่ต้องสอนเองก็ได้ จ้างลูกน้องมาสอนเอา นี่ครูอุส่าห์ลงมาสอนเองเลยนะ เพราะครู… เขาบอกว่าเราเก่ง เขาชอบเรามาก ครูเลยลงมาดูเอง“ แต่พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด และดูโผงผางมากๆ เราก็พูดว่า ”หนูกลัวเรื่องการยูเทิร์นเรื่องการเลี้ยวมากเลย“ เขาจะให้เราสอบใบขับขี่เลย เอ้า เราก็ยิ่งกลัวสิ พึ่งมาเรียนวันที่ 2 จะให้สอบซะแล้ว เราก็เลยถามว่า ”พึ่งเรียนแค่นี่ มันจะเป็นเหรอคะ“ ครูดูฉุนเฉียวมาก เขาพูดว่า ”ทำไมจะไม่เป็น สอนมา 20 ปี ใครเขาก็ขับได้กันหมด คนแก่วัย 70 มาเรียนเขายังขับได้เลย แล้วหนูพึ่งอายุเท่าไหร่เอง!! เรียนสอบใบขับขี่แล้ว หนูก็ต้องไปต่อยอด ไปหัดเก็บประสบการณ์เอาเอง จะให้ครูมาสอนจนเก่ง มันไม่ได้หรอก!! ” เขาเงียบสักพัก ก่อนจะพูดว่า ”ถ้าทำไม่ได้ ก็ขายรถทิ้งไปเลย!!“ พูดย้ำให้เราขายรถทิ้ง 2-3 รอบ จนเราทนไม่ไหว เราเลยขึ้นเสียงกลับไปว่า ”แล้วเรื่องอะไรหนูจะต้องไปขายรถล่ะ!! หนูมาเรียนก็อยากเป็นมั้ย ทำไม่ได้เดี๋ยวหนูก็หัดเรื่อยๆจนเป็นเองนั่นแหละ หนูไม่ยอมหรอก!!!“ เขาก็เงียบเลย เงียบสักพัก แล้วก็หายหงุดหงิดเฉยเลย เปลี่ยนมาสอนปกติ บางทีเขาก็ชมเรา บอกว่าเราขับได้นะ เลี้ยวคล่องด้วย สุดท้ายก็จบกันด้วยดี
และวันที่ 3 ก็มาถึง เรากลับไปเจอครูคนแรกที่มาสอนเรา ครูคนใจดี เราก็คิดว่า เรียนกับครูคนนี้ น่าจะง่ายแล้วล่ะ แต่ผิด! ครูคนนี้ ไม่ให้อิสระกับเราเลย มาคอยยุ่งกับพวงมาลัยเราตลอด ก็เหมือนวันแรกนั่นแหละ แต่ด้วยความที่เราไปเรียนกับครูคนที่สองมา แล้วเขาไม่เคยมายุ่งกับพวงมาลัยเราเลย เขาแค่พูดสั่ง เช่น “ขวาหน่อย ซ้ายหน่อย เปลี่ยนเลน ชะลอ” แต่ครูคนนี้ ไม่ค่อยสั่ง ไม่ค่อยบ่น แต่มาทำแทนเราทุกอย่าง! จะเลี้ยวก็มายุ่ง มารั้งกับพวงมาลัยเราอยู่นั่น มาเหยียบเบรคเอง แรกๆก็พอเข้าใจ แต่พอนานๆไปเริ่มหงุดหงิด เริ่มอึดอัด พอจะเลี้ยว เอาอีกละ มายุ่งกับพวงมาลัยเราอีกแล้ว มาเบรค มาชะลอแทนเรา ทำทุกอย่างแทนเราหมด จนเราคิดในใจ “ไม่มาขับเองเลยล่ะวะ ถ้าจะทำแทนขนาดนี้” เสียสมาธิมาก เพราะคอยมีคนมารั้งพวงมาลัยไว้ตลอด ไม่รู้จังหวะของตัวเองเลย สอนแบบนี้ ก็คงเก่งยากในความคิดเรานะคะ เพราะเราไม่ได้ตัดสินใจอะไรเองเลย แล้วมาบอก ทำไมวันนี้เลี้ยวไม่ดีเลย? จะไปดียังได้ยังไงอึดอัดชหห. แล้วอีกช็อตที่เราหงุดหงิด คือ จังหวะที่เรามาจากซ้าย เบี่ยงมากลาง แล้วเขาบอกให้เราไปขวาต่อ เราก็เปิดไฟเลี้ยวละ มองกระจก รถขวาโล่ง ไปได้ กำลังจะเบี่ยงเลน เอ้า!! ทำไมพวงมาลัยไม่ไปฟะ?! โถ่ ครูเจ้ากรรม มารั้งพวงมาลัยเราไว้อีกแล้ว!! มารั้งไว้ประมาณ 5-6 วิได้ ทั้งๆที่ขวาโล่งมาก เราเลยถาม “สรุปจะให้ไปขวาไหมคะ?” เขาก็ตอบไปสิๆ “มันไปได้ค่ะครู หนูมองกระจกไว้นานแล้ว!” เขาถึงปล่อยมือ เราแบบไม่อยากเรียนแล้วอะ อึดอัดมากเลย ทำแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับเขาขับเองหรอก พูดแล้วยังหงุเหงิด ด้วยความที่ว่า เราเคยขับแบบไม่มีใครมายุ่งมาแล้ว พอมาเจอแบบนี้เลยรู้สึกเหมือนนับ 1 ใหม่ ครูคนที่ 2 ที่โผงผางหน่อย ถึงเขาจะดุ แต่เขาไม่เคยมายุ่งกับเบรคหรือพวงมาลัยของเราเลย เขาจะสั่งเอา แล้วให้เราทำตาม ซึ่งเราก็ทำได้ดีมากๆ เราเลี้ยวได้ เราประคองรถเองได้ เราไม่ได้เก่งหรอก แต่เราอยากเก่ง เราเลยอยากบังคับพวงมาลัยเอง โดยที่มีคนแนะนำ ไม่ใช่มาบังคับแทน
จะขอเปลี่ยนครูก็เกรงใจเพราะครูคนนั้นเขาก็ดีแล้วก็ดูเอ็นดูเรา
เจอครูสอนขับรถแบบนี้ ทำยังไงดี
วันที่สอง ครูเจ้าของมาเอง มาถึงก็ดูหงุดหงิดมากๆ พูดว่า ”จริงๆแล้วครูไม่ต้องสอนเองก็ได้ จ้างลูกน้องมาสอนเอา นี่ครูอุส่าห์ลงมาสอนเองเลยนะ เพราะครู… เขาบอกว่าเราเก่ง เขาชอบเรามาก ครูเลยลงมาดูเอง“ แต่พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด และดูโผงผางมากๆ เราก็พูดว่า ”หนูกลัวเรื่องการยูเทิร์นเรื่องการเลี้ยวมากเลย“ เขาจะให้เราสอบใบขับขี่เลย เอ้า เราก็ยิ่งกลัวสิ พึ่งมาเรียนวันที่ 2 จะให้สอบซะแล้ว เราก็เลยถามว่า ”พึ่งเรียนแค่นี่ มันจะเป็นเหรอคะ“ ครูดูฉุนเฉียวมาก เขาพูดว่า ”ทำไมจะไม่เป็น สอนมา 20 ปี ใครเขาก็ขับได้กันหมด คนแก่วัย 70 มาเรียนเขายังขับได้เลย แล้วหนูพึ่งอายุเท่าไหร่เอง!! เรียนสอบใบขับขี่แล้ว หนูก็ต้องไปต่อยอด ไปหัดเก็บประสบการณ์เอาเอง จะให้ครูมาสอนจนเก่ง มันไม่ได้หรอก!! ” เขาเงียบสักพัก ก่อนจะพูดว่า ”ถ้าทำไม่ได้ ก็ขายรถทิ้งไปเลย!!“ พูดย้ำให้เราขายรถทิ้ง 2-3 รอบ จนเราทนไม่ไหว เราเลยขึ้นเสียงกลับไปว่า ”แล้วเรื่องอะไรหนูจะต้องไปขายรถล่ะ!! หนูมาเรียนก็อยากเป็นมั้ย ทำไม่ได้เดี๋ยวหนูก็หัดเรื่อยๆจนเป็นเองนั่นแหละ หนูไม่ยอมหรอก!!!“ เขาก็เงียบเลย เงียบสักพัก แล้วก็หายหงุดหงิดเฉยเลย เปลี่ยนมาสอนปกติ บางทีเขาก็ชมเรา บอกว่าเราขับได้นะ เลี้ยวคล่องด้วย สุดท้ายก็จบกันด้วยดี
และวันที่ 3 ก็มาถึง เรากลับไปเจอครูคนแรกที่มาสอนเรา ครูคนใจดี เราก็คิดว่า เรียนกับครูคนนี้ น่าจะง่ายแล้วล่ะ แต่ผิด! ครูคนนี้ ไม่ให้อิสระกับเราเลย มาคอยยุ่งกับพวงมาลัยเราตลอด ก็เหมือนวันแรกนั่นแหละ แต่ด้วยความที่เราไปเรียนกับครูคนที่สองมา แล้วเขาไม่เคยมายุ่งกับพวงมาลัยเราเลย เขาแค่พูดสั่ง เช่น “ขวาหน่อย ซ้ายหน่อย เปลี่ยนเลน ชะลอ” แต่ครูคนนี้ ไม่ค่อยสั่ง ไม่ค่อยบ่น แต่มาทำแทนเราทุกอย่าง! จะเลี้ยวก็มายุ่ง มารั้งกับพวงมาลัยเราอยู่นั่น มาเหยียบเบรคเอง แรกๆก็พอเข้าใจ แต่พอนานๆไปเริ่มหงุดหงิด เริ่มอึดอัด พอจะเลี้ยว เอาอีกละ มายุ่งกับพวงมาลัยเราอีกแล้ว มาเบรค มาชะลอแทนเรา ทำทุกอย่างแทนเราหมด จนเราคิดในใจ “ไม่มาขับเองเลยล่ะวะ ถ้าจะทำแทนขนาดนี้” เสียสมาธิมาก เพราะคอยมีคนมารั้งพวงมาลัยไว้ตลอด ไม่รู้จังหวะของตัวเองเลย สอนแบบนี้ ก็คงเก่งยากในความคิดเรานะคะ เพราะเราไม่ได้ตัดสินใจอะไรเองเลย แล้วมาบอก ทำไมวันนี้เลี้ยวไม่ดีเลย? จะไปดียังได้ยังไงอึดอัดชหห. แล้วอีกช็อตที่เราหงุดหงิด คือ จังหวะที่เรามาจากซ้าย เบี่ยงมากลาง แล้วเขาบอกให้เราไปขวาต่อ เราก็เปิดไฟเลี้ยวละ มองกระจก รถขวาโล่ง ไปได้ กำลังจะเบี่ยงเลน เอ้า!! ทำไมพวงมาลัยไม่ไปฟะ?! โถ่ ครูเจ้ากรรม มารั้งพวงมาลัยเราไว้อีกแล้ว!! มารั้งไว้ประมาณ 5-6 วิได้ ทั้งๆที่ขวาโล่งมาก เราเลยถาม “สรุปจะให้ไปขวาไหมคะ?” เขาก็ตอบไปสิๆ “มันไปได้ค่ะครู หนูมองกระจกไว้นานแล้ว!” เขาถึงปล่อยมือ เราแบบไม่อยากเรียนแล้วอะ อึดอัดมากเลย ทำแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับเขาขับเองหรอก พูดแล้วยังหงุเหงิด ด้วยความที่ว่า เราเคยขับแบบไม่มีใครมายุ่งมาแล้ว พอมาเจอแบบนี้เลยรู้สึกเหมือนนับ 1 ใหม่ ครูคนที่ 2 ที่โผงผางหน่อย ถึงเขาจะดุ แต่เขาไม่เคยมายุ่งกับเบรคหรือพวงมาลัยของเราเลย เขาจะสั่งเอา แล้วให้เราทำตาม ซึ่งเราก็ทำได้ดีมากๆ เราเลี้ยวได้ เราประคองรถเองได้ เราไม่ได้เก่งหรอก แต่เราอยากเก่ง เราเลยอยากบังคับพวงมาลัยเอง โดยที่มีคนแนะนำ ไม่ใช่มาบังคับแทน
จะขอเปลี่ยนครูก็เกรงใจเพราะครูคนนั้นเขาก็ดีแล้วก็ดูเอ็นดูเรา