ขอคำปรึกษาเกี่ยวกับขอบเขตคำพูดของครูกับนักเรียน (ในมุมจรรยาบรรณวิชาชีพ)

ขออนุญาตตั้งกระทู้เพื่อสอบถามความคิดเห็นและความรู้จากทุกท่านค่ะ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคือ ในรายวิชาคณิตศาสตร์มีการบ้านที่มอบหมาย เราทำเสร็จและส่งเรียบร้อยแล้ว แต่มีบางข้อที่เราไม่ได้ขีดเส้นใต้ตามที่โจทย์กำหนด ซึ่งเป็นความผิดพลาดของเราเอง

ภายหลัง ครูได้พูดกับเราว่า
“โตไปก็สอบบรรจุไม่ติด เป็นได้แค่ครูอัตราจ้าง ไม่ได้เป็นครูประจำ”

คำพูดดังกล่าวทำให้เรารู้สึกเสียใจและท้อใจพอสมควร โดยเฉพาะในช่วงที่นักเรียนหลายคน—including ตัวเราเอง—กำลังอยู่ในช่วงเตรียมตัวสอบและวางแผนอนาคต แม้เราไม่ได้ตั้งใจจะเข้าศึกษาต่อในสายครูเป็นหลัก แต่หากสอบไม่ติดในสาขาอื่น ก็อาจจำเป็นต้องเลือกเส้นทางนี้ คำพูดลักษณะนี้จึงส่งผลต่อสภาพจิตใจและกำลังใจของนักเรียน

เราจึงอยากขอคำปรึกษาว่า

1. ตามหลักจรรยาบรรณและจริยธรรมวิชาชีพครู ครูควรใช้ถ้อยคำลักษณะนี้กับนักเรียนหรือไม่


2. คำพูดที่สื่อถึงการลดทอนคุณค่าและอนาคตของนักเรียน เข้าข่ายไม่เหมาะสมทางวิชาชีพหรือเปล่า


3. หากนักเรียนรู้สึกได้รับผลกระทบทางจิตใจ ควรรับมือหรือขอคำแนะนำจากช่องทางใดได้บ้าง เพื่อให้เกิดการพูดคุยอย่างสร้างสรรค์



เราเข้าใจว่าครูอาจมีความตั้งใจในการสั่งสอนหรือเตือนนักเรียนให้รอบคอบมากขึ้น และเราไม่ได้มีเจตนาจะตำหนิหรือกล่าวโทษครูท่านใด เพียงแต่อยากทำความเข้าใจถึงขอบเขตที่เหมาะสมของการสื่อสาร ตามหลักจรรยาบรรณวิชาชีพครู ที่ควรคำนึงถึงศักดิ์ศรีและสภาพจิตใจของนักเรียนเป็นสำคัญ

ขอบคุณทุกความคิดเห็นและคำแนะนำล่วงหน้าค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่