ผมคิดแบบนี้ เห็นแก่ตัวไปไหมครับ

ผมอายุ29ต้นปี69 ไปทำงานมาหลายที่ สุดท้ายก็กลับมาทำงานที่บ้านตัวเองครับ เป็นร้านอาหารระดับกลางไม่เล็กไม่ใหญ่  มีช่วงที่เงียบและขายดีสลับกันไปครับ ช่วงหลังมานี่ พ่อผมได้แตกไลน์อาหารมาทำเพิ่มในร้านเดียวกันแต่แยกกระเป๋ากันชัดเจน แต่หลายครั้งก็ใช้ทรัพยากรในร้าน เช่นลูกจ้างไฟน้ำ
นอกจากพ่อผม ก็มีผมคนเดียวที่ทำได้ บางครั้งพ่อไม่อยู่ ผมก็เป็นคนทำ ผมยืนทำอยู่หลายชม. พอทำเสร็จจะไปเข้าห้องน้ำหรือทำอย่างอื่นแม่ก็ทำท่าทางไม่พอใจ พูดว่างานไม่ได้มีอย่างเดียว พ่อมาก็มีแต่ตำหนิ สรุปวันนั้นผมได้ค่าแรง300(ปกติได้400-450)พ่อก็ไม่มีเอ่ยปากให้เพิ่ม พวกเขาแสดงออกเหมือนกับไม่มีผมก็ทำได้
ผมรู้สึกอึดอัดมากๆครับ อยากจะพูดอะไรก็พูดไม่ออก พอพูดเรื่องที่ตัวเองทำงานอยากได้แค่ตอบแทน เขาก็พูด​​เหมือนผมขอเงินเขาเฉยๆเหมือนไม่ได้ทำอะไรเลย ให้ผมไปซื้อของ บอกจะให้เงินผมคืน คุยไปคุยมาก็ไม่ได้ให้ พอถามก็บอกให้ไปแล้ว จ้างผมทำงาน5000 พอทำเสร็จก็บอกขอจ่าย2000ก่อน
พอทวงถามก็พูดว่า ถ้าอยากได้ก็เอาไปเลยแล้วเก็บของไปอยู่ที่อื่น​ ที่เล่ามาคือเสี้ยวเดียวที่พึ่งเกิด มีเรื่องยิบย่อยอีกเยอะมาก ส่วนนึงผมก็อยากได้เงินตามที่ตกลงหรือควรจะเป็น อีกส่วนคือผมมีค่าใช้จ่ายค่อนข้างเยอะ มีแมว3ตัว ค่าอาหาร ขนม วัคซีน ทำหมัน ไหนจะต้องพาไปฝังไมโครชิพอีก ไม่รวมค่าใช้จ่ายส่วนตัว ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อดี ใจผมอยากไปหางานที่อื่นทำแล้วหาบ้านไหม่ให้แมว อยากถามคิดเห็นจากคนอื่นบ้างครับ หรือให้ใจรู้สึกว่าได้ระบายบ้าง (ด่าได้แต่อย่าเเรงเกินนะครับ เป็นโรคซึมเศร้ามา12ปีแล้วครับ)
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่