ผมกำลังอยู่ในวัยเรียนนะครับ
คือผมตื่นขึ้นมาปกติจะบอกมอนิ่ง หรืออะไรต่างๆกัน วันนั้น ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการไม่สบายรู้สึกหน่วงๆ ผมเลยตัดสินใจ บอกเเฟนว่าวันนี้ผมสายนะ เเต่ไม่ได้บอกว่าทำไม ใจผมคิดว่ายะนอนต่อสักพักเพื่อดีขึ้นเเล้วจะไป รร. เหมือนเดิม พอตื่นขึ้นมา เขา ถามหาเหตุผล ซึ่งผมก็ตอบไป เเต่เขาก็ไม่ยอมหยุดขึ้นกู เขาถามว่าทำไมไม่ยอมบอกกันต้องให้ถาม ผมก็บอกๆปตามตอนต้น เขาก็พูดกู เเละบอกประมาณว่า ถ้าบอกเเต่เเรกกูก็ไม่พูดให้ เเล้สพูดประมาณว่าเขาผิดหรอ พูดเหมือนเขา

ชีวิตผม เพราะต้องถามค่อยบอก
ตัวผทไม่ได้คิดไรซับซ้อนเลยจริวที่ผมตอบช้า เเค่รู้สึกว่าอย่างน้อยก็เเฟนกันอะ พอรู้ว่าอีกฝ่ายไม่สบายต้องเตออะไรเเบบนี้หรอ เเทนที่ตะได้กำบังใจ เเม่งก็เต็งอะ
ผมผิดมากไหมครับที่ไม่บอกเเฟนเเค่เเรก
คือผมตื่นขึ้นมาปกติจะบอกมอนิ่ง หรืออะไรต่างๆกัน วันนั้น ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการไม่สบายรู้สึกหน่วงๆ ผมเลยตัดสินใจ บอกเเฟนว่าวันนี้ผมสายนะ เเต่ไม่ได้บอกว่าทำไม ใจผมคิดว่ายะนอนต่อสักพักเพื่อดีขึ้นเเล้วจะไป รร. เหมือนเดิม พอตื่นขึ้นมา เขา ถามหาเหตุผล ซึ่งผมก็ตอบไป เเต่เขาก็ไม่ยอมหยุดขึ้นกู เขาถามว่าทำไมไม่ยอมบอกกันต้องให้ถาม ผมก็บอกๆปตามตอนต้น เขาก็พูดกู เเละบอกประมาณว่า ถ้าบอกเเต่เเรกกูก็ไม่พูดให้ เเล้สพูดประมาณว่าเขาผิดหรอ พูดเหมือนเขา
ตัวผทไม่ได้คิดไรซับซ้อนเลยจริวที่ผมตอบช้า เเค่รู้สึกว่าอย่างน้อยก็เเฟนกันอะ พอรู้ว่าอีกฝ่ายไม่สบายต้องเตออะไรเเบบนี้หรอ เเทนที่ตะได้กำบังใจ เเม่งก็เต็งอะ