นานาทรรศนะเมื่อความจริงเปิดเผย : เมื่อตัวตนปะทะภาพลวงตาที่เราเคยศรัทธา

เมื่อเรายึดถือสิ่งใดสิ่งหนึ่ง—พรรคการเมือง ผู้นำ อุดมการณ์—เรามักปั้นภาพให้มันงดงามในใจ เพื่อให้สอดคล้องกับความหวังที่เรามีต่อโลก แต่เมื่อวันหนึ่ง "ความจริง" ปรากฏในรูปแบบที่ไม่ตรงกับสิ่งที่เราเชื่อ ความรู้สึกภายในกลับสั่นสะเทือนราวกับพื้นโลกที่ยืนอยู่พังทลาย

เราควรรู้สึกอย่างไร?
ความผิดหวังคือธรรมชาติของความผูกพันหรือไม่?
หรือจริงๆ แล้วเราผิดเองที่ฝากความหวังทั้งหมดไว้กับภาพลวงตาที่มนุษย์สร้างขึ้น?

บางคนเลือกโกรธ
บางคนเลือกหนี
บางคนเลือกปล่อยวาง
แต่บางคนกลับตั้งคำถามว่า…
เราเคยรักพรรคการเมืองนั้นจริงๆ หรือเพียงรัก "ความหมาย" หรือภาพที่เราสร้างขึ้นเองในใจ ที่เราให้กับมัน?

เมื่อภาพที่เรายึดมั่นแตกสลาย—ภาพใหม่ที่ปรากฏ คือโลกที่แท้จริง หรือใจเราที่เพิ่งเริ่มตื่น?


เราผูกหวัง ตั้งใจ ไว้กับพรรค
เหมือนฝากรัก กับภาพฝัน อันผ่องใส
แต่ความจริง กระทบ จนกลบใจ
จึงรู้ไป รักมากมาย ความหมายเอง

รักความงาม เราปั้น ใจสรรสร้าง
มิใช่ทาง ที่พรรคบ่ม จนข่มเหง
อุดมคติ ที่วาดหวัง เป็นวังเวง
เหมือนบรรเลง เพลงพร่ำ ย้ำภาพคิด

เมื่อภาพลวง สลายไป ในพริบตา
จิตค้นหา ว่าแท้จริง สิ่งใดผิด
แค่ตัวตน หลงทาง กลางดงคิด
หรือชีวิต วาดไว้ เพิ่งได้ยล

เมื่อภาชนะ ร้าวราน ผ่านกาลเปลี่ยน
ใจจำเนียร เหนี่ยวติด ผิดฉงน
รักหวังใน ใจมากมิ่ง ยิ่งกว่าชน
นี่คือผล ของรักภาพ ที่ทาบใจ