เรื่องของเชฟอาหารไทยในอเมริกา ; ดราม่าค่าแรงร้านอาหารไทยในอเมริกา: ทำไมเชฟถึงลาออกกันเป็นแถว
วงการเงียบ แต่ครัวเดือด!
วงการร้านอาหารไทยในอเมริกา ไม่ได้โรยด้วยใบโหระพาเหมือนในเมนู ตอนหน้าเพจดูสวยงาม อาหารออกจานเนี้ยบ ลูกค้าชม “โอ้ยอร่อยจัง!” แต่หลังครัวคือ สมรภูมิที่ทำให้เชฟเก่งๆ หนีหายเป็นว่าเล่น แล้วดราม่าหลักคือ ค่าแรง นี่แหละ—ตัวทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของร้านกับเชฟมานักต่อนัก
1. ค่าแรงไม่ตรงกับงานที่ต้องทำ (ทำ 5 คนในร่างเดียว)
เชฟไทยหลายคนในอเมริกาเจอความจริงโหดๆ คือ ร้านต้องการ “ซุปเปอร์แมน”
ผัด
แกง
ทอด
Prep
จัด order
ล้างครัว
แต่จ่ายค่าแรงแบบ “เชฟ 1 คน” บางร้านยังกล้าพูดอีกว่า “พี่ช่วยๆ กันนะ น้องเพิ่งเปิดร้าน”
เชฟบางคนแบกงานกันจนข้อมือพัง แต่เงินน้อยกว่าเพื่อนที่ไปทำงานเครื่องครัวในคาเฟ่ง่ายๆ เสียอีก
2. เจ้าของร้านคิดว่าเชฟต้องทน เพราะ ‘เชฟหายาก’
อันนี้ดราม่าหนัก เพราะพอเชฟหายากในตลาดแรงงาน เจ้าของร้านบางคนก็เผลอคิดว่า
> “ไม่ชอบก็ออกไป เดี๋ยวก็มีคนมาแทน”
แต่ความจริงคือ ไม่มีจ้ะ
เชฟเก่งๆ เลือกร้านได้
เชฟที่อยู่มานานคือคนคุมรสชาติร้าน
เชฟยิ่งเก่ง ยิ่งมีคนแย่งตัว
ผลคือร้านกลายเป็นคนวิ่งหาเชฟ ไม่ใช่เชฟวิ่งหางาน แล้วถ้ายังไม่ปรับทัศนคติ เชฟก็ย้ายร้านแบบเงียบๆ ไม่บอกลาสักคำ
3. ทำงานล่วงเวลาแต่ไม่ได้ล่วงเวลา
ดราม่าเบอร์ใหญ่!
ในอเมริกาเรื่อง OT คือต้องจ่ายตามจริง แต่หลายร้านไทยยังติดสไตล์บ้านเรา
เกิน 8 ชม. ก็ทำไป
เกิน 10 ชม. ก็อยู่ๆ ไปก่อน
เงิน? ค่อยคิด
เชฟหลายคนรู้หมดว่าระบบนี้ผิด แต่ก็ทนเพราะ “ยังอยากทำงานที่นี่”
แต่ทนไม่นานหรอก สุดท้ายก็ออกเพราะรู้สึกว่าโดนเอาเปรียบ
4. กดดันสูง แต่ Appreciation ต่ำมาก
ลูกค้าตะโกน “Where’s my order?”
DoorDash โทรตาม
เจ้าของร้านเดินมาดูบิลแล้วเริ่มละครหลังข่าว
เชฟอยู่กลางดงความคาดหวัง แต่คำขอบคุณแทบไม่มี
บางร้านวัฒนธรรมคือ “ทำได้ดีนะ” ไม่มี แต่ “ทำไมช้าล่ะ” มีทุกวัน
หมดไฟจ้ะ… หมดแบบไม่เหลือเศษให้จุดใหม่แล้ว
5. ปัญหาแรงงานเถื่อน-สเตตัสไม่มั่นคง ทำให้เชฟไม่กล้ายืนหยัด
บางร้านยังอาศัยช่องว่าง
แรงงานไม่มีเอกสาร
ค่าแรงต่ำกว่ามาตรฐาน
ทำงานหนักแต่ไม่กล้าบ่น
พอเชฟเริ่มรู้ว่าตัวเองมีศักดิ์ศรีมากกว่านั้น และมีตัวเลือกมากขึ้น ก็ลาออกทันทีแบบไม่หันกลับมา
6. ร้านเปิดเยอะกว่าคนทำงานจริง
ตอนนี้ในหลายเมืองของอเมริกา ร้านไทยผุดขึ้นแบบ “เรื่องเล่าผี 7-11” คือมีทุกหัวมุม แต่กำลังคน เท่าเดิม
จำนวนเชฟไม่เพิ่ม แต่ร้านเพิ่ม
แน่นอนสิ… เชฟเลือกได้ และร้านที่จ่ายไม่คุ้มก็ถูกเทแบบไม่โกง
7. เชฟรุ่นใหม่ไม่อยากทนระบบเดิม
เด็กรุ่นใหม่ที่ทำครัวในอเมริกามี mindset ชัดเจน:
ถ้าร้านไม่แฟร์ = ย้าย
ถ้าบรรยากาศเป็นพิษ = ไป
ถ้าเจ้าของร้านขาด Professionalism = ไม่มีวันทน
ยุคนี้ไม่ใช่ยุคที่เชฟต้อง “ก้มหน้ารับกรรม” แบบเมื่อก่อนอีกแล้ว
---
แล้วร้านจะทำยังไงให้เชฟไม่โดนเท?
ข้อนี้แทงใจเจ้าของร้านสุด แต่พูดตรงๆ เลยนะ
- จ่ายค่าแรงตามตลาดจริง
อย่าหวังว่าเชฟจะทำงาน 3 หน้าที่ในราคา 1 คน
- ระบบเวลา OT ต้องชัดเจน
จ่ายตามกฎหมาย = เคารพแรงงาน
- สื่อสารแบบเพื่อนร่วมทีม ไม่ใช่นาย-บ่าว
ครัวที่ Toxic ไม่มีใครอยากอยู่
- ไม่กั๊กทิป ไม่กั๊กโบนัส
ความแฟร์ดึงคนเก่งไว้ได้เสมอ
- ให้เชฟมีส่วนร่วมกับเมนู
เชฟรู้สึกเป็นเจ้าของ = อยู่ยาว
---
วงการร้านอาหารไทยในอเมริกาทุกวันนี้ ไม่ได้ขาดเชฟ
แต่ขาด ร้านที่ปฏิบัติต่อเชฟอย่างมืออาชีพและให้ค่ากับทักษะแบบจริงจัง
จนกว่าวงการจะปรับตัว
จะมีแต่เสียงประตูหลังร้านปิด “ปัง!” พร้อมเชฟคนเดิมที่เดินออกไปไม่หันกลับ
ที่มา
เรื่องขอเชฟอาหารไทยในอเมริกา ; ดราม่าค่าแรงร้านอาหารไทยในอเมริกา: ทำไมเชฟถึงลาออกกันเป็นแถว
ที่มา