ไม่อยากเป็นคนแบบนี้เลย

เรารู้สึกเหมือนเกลียดพ่อตัวเอง เรานานๆทีกลับบ้านเพราะไปเรียนแต่พอกับมาทีไรภาพเดิมๆพ่อติดเหล้าไปทำงานกลับมาซื้อเหล้ามาชวนเพื่อนกินทุกวัน    เรารู้สึกเหมือนทำไมแกไม่มีความรับผิดชอบอะไรเลยดูแลใครเลย แต่มีเงินกินเหล้า พอมีเงินมากก็เลี้ยงคนอื่น แกไม่มีตังถ้าไม่มีงานก็ขอแม่แม่ก็รับผิดชอบเงินทุกอย่างแต่ละวันไม่ได้เจอหน้าแม่เลยเพราะทำงานจนดึก เราผิดไหมที่รู้สึก ทำไมต้องมีพ่อแบบนี้ด้วยวะ หรือเราคาดหวังคนอื่นเกินไป เราเองก็ต้องรับผิดชอบดูแลคนในบ้านตอนแม่ไม่อยู่ทุกอย่างไม่มีใครดูแลตัวเองได้บ้างเลย พอเจอหน้าเรามีแค่คำถามจะทำอะไรกินวันนี้ หรือทำไมไม่ทำอย่างงี้ๆ แต่เคยไม่ช่วยกันบ้างเลย เราอยากมีบ้านที่รุ้สึกเป็นบ้านไม่ใช่กลับมาเจออะไรไม่รู้  ความจนไม่ใช่ยาพิษแต่คนนี่แหละยะพิษบั่นทอนกันเองที่สุด