หลังจากได้ซื้อของเล่นเพื่อเติมเต็มปมด้อยวัยเด็กแล้วความรู้สึกเป็นอย่างไรกันบ้าง?

สวัสดีครับพี่ๆเพื่อนๆ ขออนุญาตเกริ่นนำสักเล็กน้อย ผมเชื่อว่าในวัยเด็กหลายๆคนคงจะเคยมีโมเม้นท์ที่อยากได้ของเล่น สิ่งของบางอย่าง แต่ก็ไม่ได้ อาจจะเนื่องด้วยเหตุผลต่างกันไป จนวันนึงสามารถซื้อได้ด้วยตัวเอง ประเด็นสำคัญคือ หลังจากซื้อมาแล้วความรู้สึกเป็นอย่างไรกันบ้างครับ
.
หลังจากนี้จะเป็นช่วงแชร์ปมด้อยวัยเด็ก ท่านใดรู้สึกว่า งี่เง่า อ่อนแอ ข้ามไปได้เลย ส่วนท่านรู้สึกว่า "เอาละไม่ได้มีแค่เราคนเดียวที่วัยเด็กเจอแบบนี้" เรียนเชิญรับแชร์ได้เลยครับ
.
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ในวัยเด็กผมมีพี่ชายหนึ่งคน สถานะทางบ้าน ไม่ได้รวยแต่ก็ไม่ได้อดอยาก มีรถยนต์ มีบ้าน มีกิจการเล็กๆของที่บ้าน แน่นอนครับ ในมุมของผมนั้นรู้สึกด้วยตัวเองว่าไม่ค่อยได้รับความรักเสียเท่าไหร่ อาจจะดูจากในเรื่องการแสดงออก การซื้อของให้ การทรีทต่างๆ หรือแม้แต่คำพูด หลายๆครั้งผมเองรู้สึก "เอ๊ะ" นี่เราต้องยอมรับกับเรื่องพวกนี้ใช่ไหม ขอยกตัวอย่างสัก 2-3 เหตุการณ์
.
เหตุการณ์แรก ผมอยากได้บอร์ดเกมส์ ราคา 199บาท ทางท่านพ่อและท่านแม่(เรียกขำๆจะได้ไม่เครียดจนเกินไป ฮ่าๆ) ไม่อนุญาต ด้วยเหตุผลต่างๆนา เปลืองเงิน ไร้ประโยชน์ บลาๆ ผมก็คอตกตามระเบียบ แต่ก็เข้าใจได้มีเหตุผลอยู่ แต่!! สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกว่า "เอ๊ะ ยังไงนะ" ก็คือในวันเดียวกันหรือไล่เลี่ยกันไม่เกิน 1 สัปดาห์ เจ้าพี่ชายของผมได้รับเกมบอยส์ (เครื่องเกมพกพาใส่ตลับสมัยนั้นฮิตมาก) ท่านพ่อท่านแม่บอกว่า ซื้อเล่นด้วยกัน ถ้าใครเคยอยู่จุดนี้จะรู้ว่า เล่นด้วยกันไม่เคยมีจริง โอเคแหล่ะครับ อาจจะแบ่งกันเล่นแต่ในความเป็นจริง ท่านไม่ได้ซื้อให้เรา ครั้นจะไปขอเล่นก็ได้บ้างไม่ได้บ้าง โชคดีที่พี่ชายใจดีมาก แบ่งทุกอย่างไม่เคยหวงของแม้ว่าช่วงแรกๆมีหวงบ้าง เข้าใจได้ ผ่านพ้นไป
.
เคสที่ 2 เรื่องซื้อเสื้อผ้า ธรรมดาครับ คนเป็นน้องจะต้องเคยได้ยินคำพูดจากท่านพ่อท่านแม่ ว่า "ซื้อแล้วพอพี่โตใส่ไม่ได้ เราก็จะได้ใส่" มันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ เพียงแต่ความรู้สึกที่ ได้ของใหม่ กับ รอของเก่า มันต่างกันมากๆ น้อยครั้งมากๆที่ผมจะได้เสื้อผ้าใหม่ๆ 9ต่อ1เลย เหตุผลเดิม ประหยัด มีครั้งหนึ่งเด็กผู้ชายอย่างผม อยากได้กางเกงยีนส์ ลีวายส์ ผมก็รอแล้วรอเล่า พี่ชายของผมก็ยังไม่เลิกใส่เสียที จนสุดท้ายการรอนั้นไร้ความหมาย ในวันที่ผมได้มันมา มันทั้งเก่า แข็ง ขาด จนมีคำถามในใจว่า "ใส่ได้นะ แต่จะใส่แบบนี้จริงๆใช่ไหม" ขณะเดียวกัน ทางพี่ชายก็ได้กางเกงยีนส์ตัวใหม่ พร้อมเหตุผลเดิมๆ
.
เคสที่ 3 เป็นต้นเหตุของกระทู้นี้!! สมัยนึงจะมีของเล่นฮิตเลยก็คือ รถ ทามิย่า ผมกับพี่ชายก็ด้วยดูกาตูนช่อง9มาด้วยกัน ก็มีความเบียวรถทามิย่าพอสมควร คุยกันเล่นๆ ผมตัวนี้พี่ตัวนี้ เราจะมีกล่องเครื่องมือแบบในการ์ตูน ภาพในหัวเป็นแบบนั้น และแล้ววันที่จะได้ไปซื้อมาครอบครองก็มาถึง พอถึงร้าน แน่นอน ต่างคนต่างเลือก ท่านพ่อและท่านแม่ ต่างยืนประกบพี่ชายขณะเลือกนู่นนั่นนี่ ส่วนผมเลือกอยู่อีกมุม ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรเลย ต่างคนต่างหยิบของที่ต้องการ กล่องเครื่องมือ อุปกรณ์ อะไหล่ ชิ้นส่วนต่างๆ จนมาถึงตอนคิดเงิน พี่ชายได้ครบเซ็ทยังกะถอดมาจากช่อง9 กล่องเอย อะไหล่เอย รวมๆแล้ว ประมาณ 900บาท สมัยนั้นสำหรับเด็กประถม คือเยอะมาก ดูด้วยสายตาแล้วนี่ประกอบได้4-5คัน ตัดสลับมาที่ผม คำพูดที่ยังคงทิ่มแทงหัวใจมาจนถึงทุกวันนี้แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนับสิบๆปีแล้วก็คือ "เอาไปเก็บ" ประโยคเดียวสั้นๆพร้อมหน้าตาที่เคร่งขรึมของพ่อฟิลแบบเอามาทำไม ไม่ได้จะซื้อให้ ไปรื้อของเขาทำไม feel like that (นี่พิมพ์ไปยังรู้สึกซึมๆเลย) ตอนนั้นก็ร้องไห้ แต่ผมเป็นคนไม่ชักดิ้นชักงอ เพราะโดนตี ร้องแบบเงียบๆคล้ายลูกเมียน้อยในละคร ฮ่าๆ แต่เอาละก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เก็บไว้ในใจ จนเติบโตเข้าสู่วัยเด็กหนวด
.
ปัจจุบัน วัยที่ผมพร้อมจะซื้อทุกอย่างที่อยากได้ เกมบอย กางเกง รองเท้า เสื้อผ้า ผมซื้อจริงๆ จนมาถึงคิวรถทามิย่า ผมซื้อร่วม 10คัน พร้อมเครื่องมือ อะไหล่เรียกได้ว่าครบเซ็ทยิ่งกว่าของพี่ชายตอนเด็กเสียอีก ตอนกดซื้อ full feel มากๆ ตั้งตารอวันของมาถึง เมื่อของมาถึง แกะ ประกอบ จัด แต่งนู่นนั่นนี่ ประกอบได้ 2 คัน แล้วก็มีคำถามขึเนมาในใจ "นี่คือสิ่งที่เราอยากได้ อยากได้มาก อยากได้มานาน แต่ทำไมมันไม่ได้รู้สึกมีความสุข หรือไม่ได้รู้สึกว่ารักษาปมในใจของเราเลย" อีก8คันกับกล่องเครื่องมือก็วางไว้ในห้องเก็บของ สิ่งที่ผมจะสื่อคือ สำหรับผมนั้น มันมาทดแทนไม่ได้จริงๆ อาจจะไม่ได้มาจากแค่สิ่งของ แต่อาจจะเป็นความรู้สึกตอนได้รับเสียมากกว่าที่ต้องการ ความรู้สึกที่อยากเป็นคนสำคัญ ความรู้สึกที่อยากเป็นคนที่ไม่โดนมองข้าม
.
พอเริ่มเข้าใจ ผมบอกตัวเองหายใจลึกแล้ว let it go กลับมาใช้ชีวิต ทำหน้าที่ อยู่กับปัจจุบัน พยายามไม่คิดถึงเรื่องพวกนี้ที่ทำให้น้อยเนื้อต่ำใจ พอหายซึมแล้วมานั่งคิดทบทวน ก็เป็นวัยเด็ก วัยหนวด ที่ตลกดีครับ เพื่อนๆที่อ่านมาถึงตรงนี้ คิดเห็นอย่างไรกันบ้างครับ อวดปมด้อยกันหน่อยผมอยากฟังความคิด ประสบการณ์ของเพื่อนๆพี่ๆครับ
.
ขอบพระคุณที่อ่านจบนะครับ
.
ปล.ปัจจุบันครอบครัวมีความสุขดี รักกันดี ไม่มีปัญหาใดๆ ผมออกมาทำงานสร้างฐานะ มีเจ้าตัวน้อย แล้ว1 ตั้งใจว่าถ้ามีลูก2คน จะไม่ส่งต่อความรู้สึกเหล่านี้ครับ