อยู่ให้เบาในวันที่เราแก่ … 💡🤍

“อย่าเป็นภาระลูก” ไม่ใช่ประโยคเศร้า
แต่เป็นความตั้งใจของพ่อแม่จำนวนมากที่อยากให้ลูกเติบโตได้อย่างอิสระโดยไม่ต้องแบกความกังวลของพ่อแม่ไว้บนบ่า

การไม่เป็นภาระลูก…เป็นทักษะชีวิตของพ่อแม่ที่ต้องฝึกตั้งแต่ยังมีแรงเพื่อให้ลูกได้ใช้ชีวิตของเขาเต็มที่ ไม่ต้องลำบากเพียงเพราะมีเราในวันที่แก่ลง

1. เตรียมกาย…เพื่อให้อนาคตตัวเองเบาลง
ดูแลสุขภาพให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้

– ออกกำลังกายสม่ำเสมอ เพื่อให้เดินเอง ยืนเอง ทำอะไรเองได้
– ตรวจสุขภาพประจำปี ไม่ใช่เพราะกลัวโรคแต่เพื่อป้องกันไม่ให้ลูกต้องเจอเรื่องใหญ่ในวันเดียว
– จัดบ้านให้ใช้งานง่าย ลดสิ่งรกๆ ที่เสี่ยงล้ม เสี่ยงสะดุด

จัดการการเงินให้มั่นคง
มีเงินเหลือ “พอ” ที่จะไม่ต้องพึ่งลูกทุกเรื่อง
– มีเงินเก็บฉุกเฉินของตัวเอง
– วางแผนค่าใช้จ่ายยามแก่ เช่น ค่าหมอ ค่ายา
– ไม่คาดหวังเรื่องเงินจากลูก ในวันที่เขายังสร้างชีวิตไม่เสร็จ

รักษาความสามารถพื้นฐานให้นานที่สุด
– ขับรถ (ถ้ายังปลอดภัย)
– ดูแลตัวเอง จัดการตัวเองได้
– ใช้อุปกรณ์สื่อสารได้

ยิ่งเราทำอะไรด้วยตัวเองได้นานเท่าไหร่
ลูกก็มีอิสระทางใจมากเท่านั้น

2. เตรียมใจ…เพื่อเป็นคนแก่ที่ลูกอยากอยู่ใกล้
ยอมรับว่า “ลูกก็มีชีวิตของลูก” เขามีงาน มีครอบครัว มีความฝัน
เราไม่ควรเอาความเหงาของเราไปผูกไว้กับชีวิตเขาทั้งหมด

ฝึกอยู่คนเดียวให้ได้..หาความสุขของตัวเองให้เจอ
– มีเพื่อน
– มีงานอดิเรกทำ
– ดูแลต้นไม้
– อ่านหนังสือ
– ไปเข้ากลุ่มกิจกรรมผู้สูงวัย

รักษาน้ำเสียงให้ดี
เด็กโตก็ยังรู้สึก ถ้าแม่พูดเพราะ เขาก็อยากกลับมา
บ้านที่ร้อนเป็นไฟด้วยคำพูดทิ่มแทงไม่มีใครอยากอยู่นาน

3. สร้าง “ความสัมพันธ์แบบผู้ใหญ่” กับลูก
เมื่อเขาโตขึ้นเราไม่ได้เป็นแค่คนสั่งสอนอีกต่อไป
แต่เป็นผู้ใหญ่สองคนที่รักและเคารพกัน

ความสัมพันธ์ที่เบา คือ…
– ฟังกัน
– เข้าใจกัน
– ไม่ตัดสิน
– แนะนำเท่าที่จำเป็น
– ไม่คุม ไม่บังคับ
– ไม่ทำให้เขารู้สึกผิดที่มีชีวิตของตัวเอง

📌ที่สำคัญ..บอกกับตัวเองให้ได้ว่า
“อย่าคาดหวังการตอบแทน”
อย่าไปคาดว่าลูกต้องทำอะไรอย่างที่เราอยากให้เป็น
อย่าเอาบุญคุณที่เลี้ยงมาไปผูกมัดเขา
ให้เขาดูแลเราเพราะรักเราไม่ใช่จำใจ

นอกจากจะเป็นคนแก่ที่ไม่ใช่ภาระแล้ว
ก็ต้องเป็นพ่อแม่ที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจไม่ว่าเราและเขาจะอายุเท่าไหร่ก็ตาม💚

#แม่เจไดเลี้ยงลูกเป็นเพื่อน

CR https://www.facebook.com/share/p/1F6S1Lv4jt/?mibextid=wwXIfr