รู้สึกเหนื่อยกับชีวิตมากค่ะอยากได้กำลังใจ

เราขอพื้นที่ระบายหน่อยนะคะเรารู้สึกเครียดแล้วก็เหนื่อยมากๆต้องบอกก่อว่าเราอายุแต่เราทำงานเลี้ยงตัวเองมาได้2ปีกว่าแล้วจริงๆเราอยู่กับครอบครัวค่ะแต่ที่บ้านเราปล่อยปะละเลยเราระดับนึงเลยเราหาเงินใช้เองจ่ายค่าเทอมเองดูแลตัวเองเรารู้สึกเหนื่อยมากบางทีเห็นคนอื่นก็อิจฉาที่เขามีพร้อมดีจังนะ เรารู้สึกน้อยใจพ่อกับแม่ ก่อนหน้านี้อาเรามาอยู่ด้วยพ่อแม่ก็ส่งเรียนจนจบม.6 พี่ช่ายเราพ่อแม่ก็ส่งเรียนจนจบ ปวส. พอมาถึงเราทำไมถึงเป็นเราที่ต้องลำบากหาเอง ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยมันเหนื่อยมากๆเลยนะ เรากำลังจะเข้ามหาลัยช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ เราก็จนปัญญาว่าถ้าเราเข้ามหาลัยเราจะเอาเงินจากไหนเทอมจะค่าเทอม  ค่าที่อยู่ ค่ากิน ค่าเครื่องแบบชุดนศ. ค่ากิน แล้วก็ค่าใช้จ่ายอื่นๆอีก เราเหนื่อยมากที่ต้องดิ้นรนในยุคที่การแข่งขันสูงมาก ชิงดีชิงเด่นกัน มันก็อยู่ยากเหมือนกันนะ เดี๋ยวอะไรๆก็แพงไปหมดเลย แต่เรารู้สึกว่าเราเก่งที่ผ่านมาได้ขนาดนี้ ดูแลตัวเองได้ขนาดนี้มันคือที่สุดของวันเราเลยค่ะ เราต้องตัดการใช้ชีวิตไว้รุ่นเราออกไประดับนึงเลย เรียนกับทำงานอย่างเดียวบมีเที่ยวบ้าง เราเลิกเรียนต้องเย็นไปทำงานต่อจนเที่ยงคืน มันเหนื่อยมากเลยแต่เราก็ไม่รู้ว่าตะเล่าให้ใครฟังได้บ้าง คนรอบตัวจะมีคนรับฟังเรามั้ย เราผ่านมาระบายแต่ก็อยากได้กำลังใจบ้าง เพราะที่ผ่านมาไม่มีใครชมเราบ้างเลยเจอแค่คำตำหนิเราก็แอบน้อยใจค่ะ สุดท้ายนี้เราขอกำลังใจหน่อยนะคะ