เล่าปมในอดีตและความรู้สึกปัจจุบัน2

คือช่วงเด็กๆอ่ะตอนนั้นอยู่นุบาล2กับ3คือหนูเรียนเนินทองตอนนี้ปิดตัวนานละคือตอนนั้นเป็นวันแม่หนูอ่ะอยากไหว้แม่อยากให้แม่มาแต่แม่ก็ไม่ได้มาคือตอนนั้นหนูหวังว่าแม่จะมาหสหนูเองแต่หนูไม่มาหนูอิจฉาเพื่อนที่มีแม่มางานหนูได้แต่ก้มหน้าเศร้าคือตอนนั้นหนูรู้สึกผิดหวังมากคือดอกที่หนูควรปักให้แม่แต่ต้องปักให้ครูแทนแม่คือตอนหนูปักหนูพยามกลั้นน้ำตาหนูจำไม่ได้หมดหรอกคะหนูหน้าจะถามครูว่าทำไมแม่หนูไม่มาครูก็กอดหนูครูบอกว่าไม่เป็นไรนะแม่หนูอาจจะไม่ว่างตอนนั้นที่จำคือน้ำตาของครูที่ปลอบหนูพองานเลิกหนูก็นั่งคนเดียวมองทุกคนที่มีแม่มารับกลับบ้านพองานวันพ่อพ่อก็ไม่มาเพราะช่วงนั้นพ่อหนาจะติดเพื่อนมั้งคะหนูก็ได้ไหว้ครูเหมือนเดิมแล้วมันเป็นแบบนี้จนถึงอนุบาล3คือตอนนั้นหนูหมดหวังมากหนูเคยถามตัวเองว่าถ้าตายไปพ่อแม่จะมาหาไหมจะมาสนใจไหมแล้วตอนนั้นก็คิดว่าว่าปู่พูดถูกพ่อแม่ไม่มาสนใจหรอกเขาไม่เอาหนูหรอกคือตอนนั้นดเวยความเป็นเด็กคิดได้แต่นั้นจริงๆคะพอโตไปก็รู้เหตุผลที่แม่มาไม่ได้พราะอะไระพ่อตอนนั้นติดเพื่อนจริงแต่เขาก็ทำงานซื้อขนมซื้อของเล่นให้แต่กนูก็ยังน้อยใยอยู่คะตอนเด็กเคยคิดว่าถ้าชาติหนามีจริงของให้ได้เกิดมาขอในครอบครัวที่ทำให้อบอุ่นพ่อแม่มางานวันพ่อวันแม่คือหนูแค่ต้องการให้พ่อแม่มางานสำคัญบ้าง...แต่เรื่องทั้งหมดอดีตหนูไม่โกรธหรอกคะเพราะมันทำไรไม่ได้แล้วหนูปล่อยว่างคะแต่เรื่องมันก็ทำฝห้หนูเจ็บใจอยู่เหมือนกันทุกคำพูดทุกการกนะทำจำได้หมดบางส่วนคะตอนเด็กอยากโตอยสกเป็นอิสระพอโตมาก็เหนือยเครียดไม่อยากโตอีกเลยหนูเคยคิดว่าว่าถ้าตายไปจะหายทรมานแต่ก็คิดอีกด้านถ้าตายไปก็มีเสียกับเสียหนูทำให้คนทั้งบ้านต้องเสียค่างานแล้วเขาบอกกันว่าถ้าฆ่าตัวตายจะทรมานกว่านี้จะตกนรกคือหนูไม่รู้ทำไงแล้วคะอยู่ก็ทรมานตายก็เป็นภาระคนทางบ้านอีกมันทางตันจริงๆ