เราผิดใหมที่เราอยากเรียนอยากไปทำงานแต่ที่บ้านไม่อนุณาต

คืออย่างงี้ค่ะตอนนี้เราอายุ19-20ปีเราเรียนจบม.3แล้วก็ไปต่างประเทศ3เดือนกลับมาไทยเราจะต่อม.4แม่ให้ต่อบอกว่าค่อยไปเรียนที่ต่างประเทศเอาเรารอแม่1ปีแล้วเราก็เลยเอาวุฒิไปต่อกศน.ตอนนี้ก็ยังเรียนกศน.อยู่เราอยากไปทำงานระหว่างรอเรียนจบกศน.และรอวีซ่าของแม่แต่ที่บ้านไม่ให้ไปเขาให้เหตุผลว่าไม่มีใครดูตาตาเราป่วยเป็นโรคไตต้องไปฝอกไตอาทิตรย์ละ2ครั้งซึ่งมีรถรับส่งเราแค่รอพาตาไปตรวจที่โรงบาลตามหมอนัดซึ่งนัด3เดือนครั้งที่บ้านมีน้องสาวเราอยู่ตอนนี้อายุ13ปีเราบอกว่าให้น้องสาวเราทำแทนสิเขาก็บอกว่าน้องมันยังเด็กทั้งที่ตอนเท่าน้องเราก็ไปเฝ้าตาที่โรงบาลแล้วกลับมาเรียนอีกทีก็สอบเรียนไม่ทันเพื่อนเราเรียนไม่เก่งขาดเรียนบ่อยเลยเรียนไม่รู้เรื่องทำข้อสอบไม่ได้จบมาเกรดก็น้อยไปต่อมหาลัยคณะที่อยากเข้าก็ไม่ได้ชีวิตวัยเรียนของเรามีทั้งดีและไม่ดีโดนเพื่อนล้อบ้างโดนแกล้งบ้างชีวิตที่บ้านคือคุกเขาไม่ให้เราออกไปไหนห้ามไปเล่นกับเพื่อนและห้ามให้เพื่อนมาบ้านเราต้องเล่นคนเดียวอยู่คนเดียวถ้าออกไปไหนต้องแอบไปถ้าเขาจับได้เราก็โดนด่าโดนตีตอนนี้เราอายุ19เราอยากไปทำงานเพราะเราเสียเวลามาหลายปีแล้วอยู่บ้านนั่งๆนอนๆไม่มีประโยชน์เราเห็นเพื่อนใส่ชุดนักศึกษาเราก็แอบไปร้องไห้คนเดียวเราดีใจกับเพื่อนที่มีครอบครัวดีแต่เราก็แอบน้อยใจตัวเองเหมือนกันทำไมชีวิตเราช้ากว่าคนอื่นทำไมเราเลือกเส้นทางตัวเองไม่ได้เขาบอกว่ากลัวเราใจแตก เราเป็นคนชอบอยู่เงียบๆตรงไหนคนเยอะตรงนั้นไม่มีเราเราไม่ชอบคนเยอะเราชอบอยู่คนเดียวเราไม่ชอบเที่ยวแต่พวกเขาไม่รู้เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเราเลยอยู่บ้านก็รอแต่คนนั้นคนนี้ให้เงินเราอยากกินขนมอยากก็นของอร่อยๆเหมือรคนอื่นก็ไม่ได้กินอยากได้เสื้อผ้าใหม่เพราะตัวเก่ามันขาดมันเล็กหมดก็ต้องรอเขาให้เงินกว่าเขาจะให้เงินเราก็นานเขาบอกว่าอยู่บ้านจะใช้อะไรไม่เห็นมีค่าใช้จ่ายอะไรหน้าเราเป็นสิวเขาก็ว่าทำไมเป็นสิวทั้งๆที่เราไม่ได้ทาอะไรเลยเพนาะไม่มีเงินซื้อมำไมแต่งตัวแบบนี้เราใส่แต่ชุดเก่าๆเราไม่ค่อยซื้อชุดใหม่เพราะไม่มีเงินทำไมชีวิตเราเป็นแบบนี้ก็ไม่รุ้เราเหนื่อย เหนื่อยต้องทน เหนื่อยที่ต้องรอ