ลำบากใจในการใช้ชีวิต

จขกท.ตอนนี้พึ่งขึ้นมหาลัยช่วงมัธยมต้นเป็นช่วงล็อกดาวน์พอดีไม่มีประสบการณ์เรียนหรือค้นหาตัวเองเลย ไม่เอาเรียนชีวิตเล่นเกมดูการ์ตูนไปวัน ๆ ด้วยที่ทางบ้านฐานะไม่ดีอุปกรณ์การเรียนคือมีแค่โทรศัทพ์เครื่องเดียวที่สภาพจะพังได้เสมอ เราท้อกับการเรียนมาก แล้วพอมาม.3 ต้องเลือกเรียนแล้วเกรดไม่ดีถ้าจะต่อที่เดิมได้แค่ห้องไทยสังคม ซึ่งเราไม่ถูกกับกฏหมายเท่าไหร่ เลยไปสมัครสอบโรงเรียนที่มาตรฐานไม่สูงเท่าโรงเรียนเดิมแล้วติดห้อง วิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์ เราไม่รู้ตัวเองเลยส่วนใหญ่ทำตามที่ผู้ปกครองบอกหมด เราก็ลองทำกิจกรรมหลาย ๆอย่างของโรงเรียน สอนหนังสือเด็ก ทำละคร ช่วยอาจารย์ทำแลป เราก็ไม่รู้อยู่ดีว่าตัวเองชอบอะไร พอมาม.5ก็เริ่มกดดันเพราะยังหาตัวเองไม่เจอเลยลองลิสอาชีพหรือสายงานที่ดูน่าทำ เราไปเจอจุลชีววิทยา รู้สึกว่าน่าสนใจดีเป็นอะไรที่ดูเรียนได้ ก็ลองหาข้อมูลดูแล้วตั้งเป้าหมายว่าคงจะเป็นอันนี้ที่ใช่..มั้ง แต่พอมาม.6 ญาติ ๆ ก็มาเริ่มบอกให้เรียนอันนู้นอันนี้ พยาบาล เภสัชศาสตร์ บัญชี เราก็ไม่อยากขัดใจเขาเป็นผู้ใหญ่ แล้วเขาก็บอกประมาณว่าถ้าเรียนวิทย์สุขภาพเขาจะสนับสนุนนะค่าเรียนค่าสอบ เราก็เลยตั้งแผนแรกลงไปสำรองแทน แล้วก็พยายามคุยกับผู้ปกครองเรื่องสอบเยอะ ๆ แต่ก็ไม่ได้ผลอะไร เขาไม่ได้เรียนจบแล้วก็ระบบมันต่างกัน เราหาคนปรึกษาไม่ได้เลย อาจารย์แนะแนวเขาก็ยุ่งงานเอกสารไม่มีเวลาว่างมาเข้าคาบแนะแนวด้วยซ้ำ ตอนนี้ที่พึ่งเดียวของเราคือตัวเองและอินเทอร์เน็ต เราก็ลองหาค่าย บางอันก็ต้องออกเงินเอง ทำกิจกรรม อ่านหนังสือ จนเดือนตุลาระบบทีแคสก็เปิด  บอกไว้ก่อนว่าสรุปเราไม่ได้สมัครสอบกสพท. เราไม่มีเงินพอจะไปสอบเราเคยเกริ่นค่าใช้จ่ายกับผู้ปกครองไปแล้วแต่ก็ไม่มีเงินสนับสนุนมา เราเลยเก็บเงินไว้สมัครสอบกับใช้รอบแอดมิดชั่น แต่ก็โดนกดดันมาอีกให้สมัครรอบพอร์ต ที่เราสมัครไปมันค่อนข้างแพงกว่าที่อื่นคือถ้าเราสมัครพอร์ตเราจะเก็บเงินไม่ทันแอดมิชชั่นแต่ผู้ปกครองก็บอกเดี๋ยวออกค่าสนับสนุนให้ (จนถึงตอนนี้เราก็ยังไม่ได้...) แต่โชคดีที่เราฟลุ๊คผ่านมาเลยติดไว แต่เราไม่ได้ติดจุลชีววิทยานะ เราไปติดเคมีแทน เราเรียนมาได้สักพักแล้วตอนนี้ แต่รู้สึกได้เลยว่าไม่ชอบ เหมือนเราหลอกตัวเองว่าเราอยากเรียนแต่มันยังไม่คลิ๊กสักที ตอนนี้เรารู้สึกโล่งรู้สึกว่างเปล่า เรียนไปไม่มีความสุขเลยแล้วก็เริ่มป่วยมาสักพักแล้วไม่รู้ว่าเป็นอะไร กินยาพาราทุกวันไม่กินมันนอนไม่หลับปวดหัวตลอด เลยไปคุยกับเพื่อนที่เคยรู้จักกันตอนม.ต้น ทุกคนให้เป็นเสียงเดียวกันว่าเราเครียด และบอกว่าที่เรามาเรียนเคมีนี้เหมือนไม่ใช่ตัวเราเลย เพื่อนบอกว่าในมุมของเพื่อนเราน่าจะไปเรียนสายศึกษาหรือมนุษย์มากกว่า เพราะเราชอบทำกิจกรรมกับสอน/ให้ความรู้ เพื่อนเลยบอกให้เราลองไปทบทวนตัวเองก่อนอย่าทำให้หัวมันว่าง เราก็ตอบตกลงไป แต่มันก็อดคิดไม่ได้อยู่ดีสรุปเราควรทำอะไร และเราต้องหางานทำอีกเพราะค่าใช้จ่ายเยอะเมื่อย้ายมากรุง เรารู้สึกว่าเราห่วยในทุกๆ ด้านรู้สึกทำอะไรก็ไม่ได้เราไม่รู้ด้วยว่าเราจะเรียนจบปี 1 ไปไหม แค่ค่าเทอมเรายังหาไม่ได้เลยในหัวเรามีแต่ลาออกไปหางานประจำทำ แต่เพื่อนที่มหาลัยและผู้ปกครองชอบบอกว่าให้เรียนเอาวุฒิเป็นใบเบิกทางไป แต่เรามองไม่ออกเลยว่าจะเอาใบนี้ไปทำอะไรได้ถ้าเราไม่ได้เรียนต่อโทเอก ในใจเราอยากลาออกไปทำงานมาก ๆ เราเจอที่รับพนักงานประจำน่าสนใจ เป็นสิ่งที่เราอยากลองทำมาตลอดร้านขนม แต่เราเรียนทุกวันเลยมีแค่เสาร์อาทิตย์ที่ว่างจะไปขอทำงานก็เกรงใจเขา เพราะเราทำเต็มกะงานไม่ได้