เป็นคนโง่จนคนด่าแล้วเครียดมากจนเป็นหนักกว่าเดิม

ยอมรับว่าบางทีเราอาจทำตัวโง่ๆเป็นคนซุ่มซ่ามเชอๆซ่าๆอยู่แล้วจนไม่หมั่นใจในตัวเองเลยค่ะ คนรอบตัวก็พูดแบบนั้นจนเก็บมาเครียดจนมันหนักกว่าเดิมเพราะเวลาทำอะไรๆก็จะกังวลว่าคนอื่นจะดูเราเป็นคนโง่หรือเปล่ากลัวคนอื่นมองเราในทางไม่ดีอะคะคิดมากจนอะไรๆก็เบลอไปหมดทำตัวไม่ถูกเลยและ จนกลายเป็นคนกลัวสังคมไปเลย เป็นปมด้อยมาหลายปี ทุกๆวันไม่มีกำลังใจทำอะไร. จนมีช่วงหนึ่งที่ปิดเทอมไม่ได้เจอสังคมเลยทำให้เราเข้าใจตัวเองมากขึ้นและพยามไม่สนคำพูดของใครจนทำให้เรากลับมามีกำลังใจจากตัวเอง สุขภาพจิตก็ดีขึ้นทำอะไรๆก็ดี มีสติมากขึ้นด้วย(ไม่เซอๆเหมือนแต่ก่อน)จนคนในครอบครัวก็ไม่มีใครว่าแล้วค่ะ. แต่ตอนนี้ความรู้สึกแบบนั้นความเครียดแบบนั้นมันกลับมาแล้วค่ะเพราะทำอะไรโง่ๆอีกแล้ว (โดยที่ไม่ได้ตั้งใจมันเป็นอุบัติเหตุ) แต่แม่คือด่ายับเลยด่าจนรู้สึกหดหู่ ด่าจี้ปมด้อยเราอะคะรู้สึกตัวเองด้อยค่าด้วยแทนที่จะให้กำลังใจแต่กลับมาซ้ำเติม แล้วเวลาเราทำอะไรๆที้งๆไม่ได้โง่เลยแต่มันคัดใจเขา เขาก็จะด่าว่าโง่เป็นคำที่ใช้กับเราบ่อยเลยค่ะ พยามไม่ให้ตัวเองเครียดแล้วค่ะแต่ทำไม่ได้(มันอธิบายไม่ถูก) พยามกลับมาเป็นปกติแล้วแต่หนักกว่าเดิมไม่เข้าใจตัวเองกว่าเดิมด้วย กลับมาไม่มีกำลังใจอีกแล้วอะคะ จนคนในครอบครัวทุกคนคือทักเราว่าช่วงนี้เบลอๆไม่ฉลาดเหมือนแต่ก่อนเลย. เป็นเพราะเราเครียดมากจากแม่หรือคิดมากหรือเปล่าจนทุกๆอย่างมันกลับมารู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว(ไม่มีเจตนามาประจาณแม่ตัวเองนะ แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องด่าเราบ่อยขนาดนั้นแม้จะเรื่องที่เราไม่ได้ทำอะไรก็ตาม) แค่ตอนนี้ทั้งสบสน+ความเครียดจากเรื่องที่เกิดด้วยและยังมารับซ้ำเติมจากแม่อีก+คนอื่นอีกด้วย สมองเบลอไปหมดแล้วค่ะ  (ถ้าพี่ๆไม่เข้าใจที่หนูพิมพ์ก็ขอโทษด้วยนะคะ หนูแค่มาระบายความรู้สึกและขอคำแนะนำ เพราะอึดอั้นมาตลอดไม่เคยพูดกับใครหรือปึกษาใครในเรื่องนี้เลยแม้แต่เพื่อนสนิท) และควรจะพูดกับแม่ดีไหมว่าคำนี้มันคือปมด้อยเราไม่อยากให้แม่มาซ้ำเติม กลัวพูดแล้วก็กลัวว่าเขาจะด่าเราโง่อีก