เรื่องมีอยู่ว่า.....
ตัวผมนั้น เคยเป็นซึมเศร้ามาก่อนตอนช่วงอายุ20 แล้ว ทำการบำบัดรักษาด้วยวิธีทางธรรมชาติด้วยตัวเองคือ ใช้เวลาทุกเวลาอย่างมีความสุข ทำในสิ่งที่ชอบ และอยู่ที่บ้านต่างจังหวัดบ้านญาติ จนตอนนี้คิดว่าหายแล้วนะผ่านมาหลายปีแล้ว ก็เลยกลับเข้ากรุงเทพเหมือนเดิม
แต่ว่า....
ปัจจุบันผมมีอาการดังต่อไปนี้แต่ก็ไม่ได้มีผลต่อชีวิตประจำวันของผมอะไรนะครับ
1.ผมไม่มีความรู้สึกรู้สาอะไรในชีวิตไม่ว่าจะเป็น ความสนุกสนาน ที่คนอื่นทำกัน เช่น มีคนนึงพูดสิ่งที่เขาตลก แล้วคนหลายคนหัวเราะแต่ผมกลับไม่หัวเราะหรือคิดว่ามันสนุกเลย
2.ผมมีอาการนิ่งอยู่เสมอ คือ นิ่งสุขุมแบบหน้านิ่ง ใครพูดอะไรกับผม ผมก็จะหน้านิ่งๆไม่ยิ้มไม่อะไร
3.เวลาผมโดนอะไรบาดหรือชนอะไรกับร่างกาย ผมจะไม่รู้สึกเจ็บปวด และมันหลายทีมาก จนสามารถพูดบอกคนได้ว่าผมเป็นคนไร้ความรู้สึกเลยทีเดียวแต่คนไม่เชื่อหาว่าผมโม้
4.ผมเคยไปสมัครงานที่นึง แล้วคนที่สัมภาษณ์บอกผมว่า ดูผมไม่ค่อยมีเอนเนจี้เท่าไหร่ ซึ่งผมก็คิดแบบนี้กับตัวเองอยู่เสมอนะ เพราะมันไม่ค่อยอยากทำอะไรกะชีวิต มันดูเอื่อยๆเรื่อยๆแต่ก็บอกไม่ค่อยถูก
5.ผมเป็นคนที่จะไม่ขำหรือตลกในเรื่องที่คนเขาบอก แต่ผมจะนึกขำออกมาเองในเรื่องที่ผมคิด และบางทีขำไม่หยุดขำจนค้างก็มี จนแฟนเคยบอกว่าขำอะไร ซึ่งผมก็ไม่สามารถบอกเขาได้ในบางครั้ง เพราะมันนึกอะไรขึ้นมาก็ขำทันทีถ้ามันตลกมากๆ
6.ผมมีอาการนึงที่หน้าขนลุก เปนอาการแบบว่า ถ้าผมเหนคนอื่นเคลียดหรือเศร้าผมจะอมยิ้มหรือตลกอะ จนเคยเกือบทะเลาะกับคนมาหลายทีแล้วก็มีนะเช่น คนกำลังเคลียดอยู่เรื่องที่เขาทำอะไรผิดพลาดจนโดนคนด่ามา แล้วผมก็ไปขำ หรือไม่ก็ เวลาเหนคนร้องไห้แล้วผมก็แอบขำ แต่อย่าคิดว่าผมตั้งใจนะผมบอกเลยว่า มันเปนเองครับผมไม่ได้ตั้งใจทำนะ
7. อันนี้อาการขนลุกต่อจากเลข6เลย ผมมีอาการชอบแกล้ง จนถึงขั้นอยากแกล้งให้คนร้องไห้ ก็มี ซึ่งพอคนเคลียดแล้วผมกลับดีใจมีความสุขขึ้นมา แต่ไม่ได้แกล้งรุนแรงนะ มันจะเปนการแกล้งแบบแนวขำๆ แต่บ่อยจนหน้ารำคาญ แต่อย่างที่บอกไปครับผมไม่ได้ตั้งใจนะ แต่เหมือนมันเปนอาการที่ไม่อยากเหนคนมีความสุขผมบอกไม่ถูกเลยครับมันเปนเองแล้วถ้าไม่แกล้งตอนนั้นผมก็จะเคลียดมาก
ใช่โรคไหม?
ตัวผมนั้น เคยเป็นซึมเศร้ามาก่อนตอนช่วงอายุ20 แล้ว ทำการบำบัดรักษาด้วยวิธีทางธรรมชาติด้วยตัวเองคือ ใช้เวลาทุกเวลาอย่างมีความสุข ทำในสิ่งที่ชอบ และอยู่ที่บ้านต่างจังหวัดบ้านญาติ จนตอนนี้คิดว่าหายแล้วนะผ่านมาหลายปีแล้ว ก็เลยกลับเข้ากรุงเทพเหมือนเดิม
แต่ว่า....
ปัจจุบันผมมีอาการดังต่อไปนี้แต่ก็ไม่ได้มีผลต่อชีวิตประจำวันของผมอะไรนะครับ
1.ผมไม่มีความรู้สึกรู้สาอะไรในชีวิตไม่ว่าจะเป็น ความสนุกสนาน ที่คนอื่นทำกัน เช่น มีคนนึงพูดสิ่งที่เขาตลก แล้วคนหลายคนหัวเราะแต่ผมกลับไม่หัวเราะหรือคิดว่ามันสนุกเลย
2.ผมมีอาการนิ่งอยู่เสมอ คือ นิ่งสุขุมแบบหน้านิ่ง ใครพูดอะไรกับผม ผมก็จะหน้านิ่งๆไม่ยิ้มไม่อะไร
3.เวลาผมโดนอะไรบาดหรือชนอะไรกับร่างกาย ผมจะไม่รู้สึกเจ็บปวด และมันหลายทีมาก จนสามารถพูดบอกคนได้ว่าผมเป็นคนไร้ความรู้สึกเลยทีเดียวแต่คนไม่เชื่อหาว่าผมโม้
4.ผมเคยไปสมัครงานที่นึง แล้วคนที่สัมภาษณ์บอกผมว่า ดูผมไม่ค่อยมีเอนเนจี้เท่าไหร่ ซึ่งผมก็คิดแบบนี้กับตัวเองอยู่เสมอนะ เพราะมันไม่ค่อยอยากทำอะไรกะชีวิต มันดูเอื่อยๆเรื่อยๆแต่ก็บอกไม่ค่อยถูก
5.ผมเป็นคนที่จะไม่ขำหรือตลกในเรื่องที่คนเขาบอก แต่ผมจะนึกขำออกมาเองในเรื่องที่ผมคิด และบางทีขำไม่หยุดขำจนค้างก็มี จนแฟนเคยบอกว่าขำอะไร ซึ่งผมก็ไม่สามารถบอกเขาได้ในบางครั้ง เพราะมันนึกอะไรขึ้นมาก็ขำทันทีถ้ามันตลกมากๆ
6.ผมมีอาการนึงที่หน้าขนลุก เปนอาการแบบว่า ถ้าผมเหนคนอื่นเคลียดหรือเศร้าผมจะอมยิ้มหรือตลกอะ จนเคยเกือบทะเลาะกับคนมาหลายทีแล้วก็มีนะเช่น คนกำลังเคลียดอยู่เรื่องที่เขาทำอะไรผิดพลาดจนโดนคนด่ามา แล้วผมก็ไปขำ หรือไม่ก็ เวลาเหนคนร้องไห้แล้วผมก็แอบขำ แต่อย่าคิดว่าผมตั้งใจนะผมบอกเลยว่า มันเปนเองครับผมไม่ได้ตั้งใจทำนะ
7. อันนี้อาการขนลุกต่อจากเลข6เลย ผมมีอาการชอบแกล้ง จนถึงขั้นอยากแกล้งให้คนร้องไห้ ก็มี ซึ่งพอคนเคลียดแล้วผมกลับดีใจมีความสุขขึ้นมา แต่ไม่ได้แกล้งรุนแรงนะ มันจะเปนการแกล้งแบบแนวขำๆ แต่บ่อยจนหน้ารำคาญ แต่อย่างที่บอกไปครับผมไม่ได้ตั้งใจนะ แต่เหมือนมันเปนอาการที่ไม่อยากเหนคนมีความสุขผมบอกไม่ถูกเลยครับมันเปนเองแล้วถ้าไม่แกล้งตอนนั้นผมก็จะเคลียดมาก