สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชาวพันทิป
วันนี้อยากมาเล่าอะไรเล็กๆ ที่เราเพิ่งค้นพบเกี่ยวกับ “ความสุขของตัวเอง” มันอาจจะไม่ใช่เรื่องใหญ่
ไม่ดราม่า ไม่เข้มข้นเหมือนกระทู้ทั่วไป แต่อยากเขียนไว้เหมือนบันทึกเล็กๆ เผื่อมีใครกำลังอยู่ในช่วงที่รู้สึกสับสน
หรืออยากหาความสุขให้ตัวเองแบบเราในตอนนี้
ก่อนหน้านี้เราคิดว่าความสุขต้องมาพร้อม “คนอื่น” ตลอดเลยค่ะ เช่น ต้องมีเพื่อนอยู่ด้วย ต้องมีคนคุย ต้องมีแฟน ต้องมีคนเข้าใจถึงจะรู้สึกดี
แต่พอวันหนึ่งทุกอย่างมันค่อยๆ เงียบลง เราเริ่มอยู่คนเดียวมากขึ้น ทั้งเพราะทำงานจากที่บ้านและเพราะบางคนค่อยๆ ห่างหายไปตามเวลา
ตอนแรกเราก็เหงานะ รู้สึกเหมือนโลกมันเงียบเกินไป จนบางวันถึงขั้นร้องไห้โดยไม่มีเหตุผลด้วยซ้ำ
แต่ช่วงหลังเราเริ่มลองเปลี่ยนวิธีคิดค่ะ ลองอยู่กับตัวเองโดยไม่หนี ไม่เปิดซีรีส์กลบเสียงหัวใจ
ไม่เลื่อนมือถือจนลืมเวลา แต่แค่ “อยู่เฉยๆ” แล้วฟังเสียงตัวเองจริงๆ
มันเริ่มจากเรื่องง่ายๆ มากๆ เช่น
ตอนเช้าเราชอบเปิดหน้าต่างให้แสงแดดส่องเข้ามา ชงกาแฟแก้วหนึ่ง แล้วนั่งจิบเงียบๆ ดูแมวของเราเดินไปมา
ตอนนั้นแหละที่รู้สึกว่า… เฮ้ย แค่แบบนี้เราก็มีความสุขได้นี่นา
วันไหนอากาศดี เราก็จะออกไปเดินเล่นคนเดียวที่สวนสาธารณะ หูฟังเพลงโปรดเบาๆ แล้วมองผู้คนรอบตัว เห็นเด็กหัวเราะ เห็นลุงป้าเดินออกกำลังกาย
เห็นนกบินผ่านต้นไม้ใหญ่ มันเหมือนโลกทั้งใบกำลังบอกเราว่า “ไม่ต้องเร่งอะไรเลย ทุกอย่างมันสวยงามอยู่แล้ว”
พอกลับมาบ้าน เราเริ่มหัดทำอาหารให้ตัวเอง หัดดูแลต้นไม้ หัดพูดกับตัวเองดีๆ มากขึ้น
จากที่เคยบ่นว่า “เราไม่เก่งเลย” ตอนนี้เราจะพูดว่า “เรากำลังพยายามนะ เก่งมากแล้ว” มันอาจดูเล็กน้อย
แต่ความรู้สึกข้างในเปลี่ยนไปเยอะมากเลยค่ะ
ทุกวันนี้เราเริ่มเข้าใจคำว่า “ความสุขอยู่ที่ใจ” มากขึ้นจริงๆ เพราะมันไม่ใช่คำสวยๆ ที่ใครพูดให้เราฟังเฉยๆ
แต่มันคือสิ่งที่เราสัมผัสได้จากชีวิตจริง จากวันที่ไม่มีใครเลย แต่หัวใจกลับนิ่งและอบอุ่นได้ด้วยตัวเอง 💖
เลยอยากชวนเพื่อนๆ มาลองแชร์กันค่ะ ว่ามีช่วงเวลาแบบไหนที่รู้สึก “มีความสุขกับตัวเอง” บ้าง
อาจจะเป็นตอนเดินกลับบ้านคนเดียวแล้วลมเย็นพัดผ่าน
หรือแค่ตอนนั่งฟังเพลงเงียบๆ ก่อนนอนก็ได้
บางทีความสุขมันไม่ได้อยู่ไกลเลย แต่อยู่ตรงที่เราเริ่ม “รักตัวเอง” มากพอที่จะมองเห็นมันนี่แหละค่ะ 💖
วันนี้ขอมาเล่าเรื่องเล็กๆ ที่ทำให้เรามีความสุขกับตัวเองค่ะ
วันนี้อยากมาเล่าอะไรเล็กๆ ที่เราเพิ่งค้นพบเกี่ยวกับ “ความสุขของตัวเอง” มันอาจจะไม่ใช่เรื่องใหญ่
ไม่ดราม่า ไม่เข้มข้นเหมือนกระทู้ทั่วไป แต่อยากเขียนไว้เหมือนบันทึกเล็กๆ เผื่อมีใครกำลังอยู่ในช่วงที่รู้สึกสับสน
หรืออยากหาความสุขให้ตัวเองแบบเราในตอนนี้
ก่อนหน้านี้เราคิดว่าความสุขต้องมาพร้อม “คนอื่น” ตลอดเลยค่ะ เช่น ต้องมีเพื่อนอยู่ด้วย ต้องมีคนคุย ต้องมีแฟน ต้องมีคนเข้าใจถึงจะรู้สึกดี
แต่พอวันหนึ่งทุกอย่างมันค่อยๆ เงียบลง เราเริ่มอยู่คนเดียวมากขึ้น ทั้งเพราะทำงานจากที่บ้านและเพราะบางคนค่อยๆ ห่างหายไปตามเวลา
ตอนแรกเราก็เหงานะ รู้สึกเหมือนโลกมันเงียบเกินไป จนบางวันถึงขั้นร้องไห้โดยไม่มีเหตุผลด้วยซ้ำ
แต่ช่วงหลังเราเริ่มลองเปลี่ยนวิธีคิดค่ะ ลองอยู่กับตัวเองโดยไม่หนี ไม่เปิดซีรีส์กลบเสียงหัวใจ
ไม่เลื่อนมือถือจนลืมเวลา แต่แค่ “อยู่เฉยๆ” แล้วฟังเสียงตัวเองจริงๆ
มันเริ่มจากเรื่องง่ายๆ มากๆ เช่น
ตอนเช้าเราชอบเปิดหน้าต่างให้แสงแดดส่องเข้ามา ชงกาแฟแก้วหนึ่ง แล้วนั่งจิบเงียบๆ ดูแมวของเราเดินไปมา
ตอนนั้นแหละที่รู้สึกว่า… เฮ้ย แค่แบบนี้เราก็มีความสุขได้นี่นา
วันไหนอากาศดี เราก็จะออกไปเดินเล่นคนเดียวที่สวนสาธารณะ หูฟังเพลงโปรดเบาๆ แล้วมองผู้คนรอบตัว เห็นเด็กหัวเราะ เห็นลุงป้าเดินออกกำลังกาย
เห็นนกบินผ่านต้นไม้ใหญ่ มันเหมือนโลกทั้งใบกำลังบอกเราว่า “ไม่ต้องเร่งอะไรเลย ทุกอย่างมันสวยงามอยู่แล้ว”
พอกลับมาบ้าน เราเริ่มหัดทำอาหารให้ตัวเอง หัดดูแลต้นไม้ หัดพูดกับตัวเองดีๆ มากขึ้น
จากที่เคยบ่นว่า “เราไม่เก่งเลย” ตอนนี้เราจะพูดว่า “เรากำลังพยายามนะ เก่งมากแล้ว” มันอาจดูเล็กน้อย
แต่ความรู้สึกข้างในเปลี่ยนไปเยอะมากเลยค่ะ
ทุกวันนี้เราเริ่มเข้าใจคำว่า “ความสุขอยู่ที่ใจ” มากขึ้นจริงๆ เพราะมันไม่ใช่คำสวยๆ ที่ใครพูดให้เราฟังเฉยๆ
แต่มันคือสิ่งที่เราสัมผัสได้จากชีวิตจริง จากวันที่ไม่มีใครเลย แต่หัวใจกลับนิ่งและอบอุ่นได้ด้วยตัวเอง 💖
เลยอยากชวนเพื่อนๆ มาลองแชร์กันค่ะ ว่ามีช่วงเวลาแบบไหนที่รู้สึก “มีความสุขกับตัวเอง” บ้าง
อาจจะเป็นตอนเดินกลับบ้านคนเดียวแล้วลมเย็นพัดผ่าน
หรือแค่ตอนนั่งฟังเพลงเงียบๆ ก่อนนอนก็ได้
บางทีความสุขมันไม่ได้อยู่ไกลเลย แต่อยู่ตรงที่เราเริ่ม “รักตัวเอง” มากพอที่จะมองเห็นมันนี่แหละค่ะ 💖